KALBİMİN ESİRİ ~BERDEL~

6. Bölüm/ Çıkış Kapısı

Kalbimin Esiri~Berdel

6. Bölüm:Çıkış Kapısı

Hiç bir yolculuğun bu denli yorucu olduğunu hatırlamıyordu genç adam. Nihayetinde basamakları zar zor çıkmış, neredeyse on kez düşme ile karşılaşmıştı. Hâlâ bir eli karısının dudağında öteki eli ise karısının belindeydi. Odaya vardıklarında aralıklı olan kapıdan girip ayağıyla ardından kapıyı kapatırken, son ısırıkla önce elini dudaklardan ardından o ince belden çekti.

Acıyla elini sallarken bağırmak için göğüs kafesinin şişiren karısının dudaklarına tekrar yapıştı. Tekrar durmaksızın ısırıyordu o eli Mehra.

Adam belinden ve dudağından tuttuğu karısının kulağına yaklaşıp sakinlikle konuştu.

"Elimi çekicem ama bağırmayacaksın kabul mü?"

Kabul dercesine başını salladı Mehra. Hele bir o eli çeksin işte o vakit gösterecekti gününü. Adam elini çektiği esnada Mehra dirseğiyle tam da adamın göğüs boşluğuna sert bir şekilde vurdu.

Mirkan ansızın karın boşluğuna yediği bu dirsekle neye uğradığını şaşırmıştı. Karısı tahmin ettiğinden de deliydi. Sakinleşmek adına oturdu. Yoksa elinden büyük kazalar çıkabilirdi. Derin derin nefesler alırken sürekli içinden, "innallahe meassabirin" diyordu. Ha bir de bu eksikmiş gibi ona dirsek atan kadın, odanın içinde turlayıp nefes almaksızın konuştu.

"Beni itekledi. Üstüne üstün neredeyse bana vuracaktı. Ha ben bu konaktan dışarı adım atamaycakmışım. Yok ya! Neymiş ceza vereceklermiş. Bıktım ya ben nereye düştüm. Kaçmak için bir yolda yok. "

Mirkan kulaklarını tıkıyor, dudakları mırıldanıyordu. Başına feca halde ağrılar girdiği doğruydu. Odanın içinde durmadan turlayan karısı onun olduğu yere gelince, ayaklanıp o öfkeyle salladığı iki bileğide kavradı.

"Sende bana dirsek attın."

Mehra ellerini hızla kendine çekip,"bana dokunma! Bana dokunursan olacağı bu."

"Ben de sana dokunmaya meraklı değilim. Ben sadece seni "

"Beni ne ağa bozuntusu beni ne?" Bir adımla yaklaştığında tam da gözlerinin içine bakıyordu. Genç adam gözlerini kaçırarak konuştu.

"Ben senin için diyorum. Dedem biraz gattardır. Böyle devam edersen canını fena halde acıtırlar."

"Demek benim için diyorsun." Mehra'nın dudağının kenarı kıvrıdı. Eliyle kocasının beyaz yakasını siler gibi yaptı. "Bana bak ağa bozuntusu yoksa sen bana aşık mı oldun?" Derken tamamen yapmacıktı.

Bir adım geri çekilip başını eğdi Mirkan. Ne aşkından bahsediyordu. Onun için aşk çok masum bir şeydi.

"Saçmalama istersen aşık filan değilim." Yüzüne bakılmadan söylenen bu sözler karşısında şaşırmıştı Mehra. Çoğu erkek tarafından hayallerde olan Mehra'yı bu adam fena ekiyordu. Herkesin hayranlıkla baktığı gözlerine dahi bakmıyordu. Ettiği sözleri işitmek bile istemiyordu. Bu durumdan son derece memnun bir şekilde geri adım attı Mehra. Aşk yoksa boşanmak evvel olurmuş. Yatağın üzerine oturuken bacak bacaklarını üstüne atmayı ihmal etmedi.

Bir anlığına oluşan bu sessizliği çok sevmişti Mirkan. Başı eğikti çünkü etrafındaki dağınıklığı görmek dahi istemiyordu. Bir an bu odaya girdiğinde eski düzenini göreceğini sanmıştı ama yanılmıştı. Kendi elbisleri tamam da onun elbiselerinden ne istemişti. Sessizlik yerini derin düşüncelere alırken bu sessizlik uzun sürmedi.

"Eee ağa bozuntusu bana ne ceza vericeksin?" Ah birde ceza vardı. Şimdi düşün dur. Parmakları şakaklarında birkaç dakika düşünürken, bacak bacak üstüne atmış yatağın bir kenarında hiç umursamaz bir tavırla sabah ojelediği tırnağa bakan kadına fena halde çıkıştı.