Uni
မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့
တကိုယ်လုံးပင်ပန်းကိုက်ခဲမှုကြောင့်
မထနိုင်သေး
ခေါင်းကလည်းမူးနေသေးတာမို့ခဏလောက်ငြိမ်နေတဲ့အချိန်
သူရဲ့တင်ကိုတခုခုလာထောက်နေတာကြောင့်ထောက်နေတဲ့အရာကိုလက်နဲ့ဆွဲဖယ်မိတော..
"အားးးး
ကိုကို..နာတယ်"
"ဟင်..မင်း"
"မပြောနဲ့အုံး
ကျတော့်ဟာလေးကိုအရင်လွှတ်ပေး"
"ဟင်!!!"
မြန်မြန်ဖယ်လိုက်ပြီးထယ်လေးအော်လိုက်တာကြောင့်ခေါင်းမူးတာတောင်ဘယ်ရောက်သွားလဲမသိ
ခုမှသတိထားမိတာကျတော်တို့နှစ်ယောက်လုံးကအဝတ်မကတ်
"ထယ်လေးး
ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး
ကိုကိုကုတင်ပေါ်ရောက်နေတာလဲ
ပြီးတော့..."
"ကိုကိုနော်..
စားပြီးနားမလည်လာမလုပ်နဲ့
ကျတော်တီလေးတို့ကိုရော
မေမေတို့ကိုရောဖုန်းဆက်ပြွးအကြောင်းစုံပြောပြထားတယ်
ခဏနေလာတော့မှာ"
ထ ထိုင်လိုက်တော့
အိမ်းးဇာတ်လမ်းကစတာဘဲ
"အမလေးးးလေးးး
ငါ့ခါး..
မဟုတ်မှလွဲရော..ငါ..ငါ"
ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ငုံကြည့်လိုက်တော့
အနီကွက်ပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်နှင့်
ထယ်လေးကိုကြည့်လိုက်တော့လည်းဘာမှမသိတဲ့ယုန်သူငယ်လေးလို
what???ငါ့အောက်ကေနလိုက်ရတာပေါ့.မဖြစ်သင့်ဘူး
ထိုအချိန်ခေါင်းထဲအလုအယက်ဝင်လာသောမနေ့ညကအကြောင်းတွေ
..............
....
"အ့~~~ဟ."
"ကိုကိုကဒီလိုအချိန်ဆိုအရမ်းကိုလှနေတော့တာကျတော့်မထိန်းချုပ်နိုင်ဘူး"
ခါးသွယ်လေးပေါ်ကအကြောစိမ်းတွေယှက်သွယ်နေတဲ့လက်ကြီးတွေ
သားရဲတကောင်လို့မျက်လုံးတွေနှင့်
ကိုယ့်ကိုစိတ်ကြိုက်ပြုမူနေတော့ သည်။
"ထယ်လေး~~~~"
"သဘောကျ လားဟင်..ကိုကို~~~"
"အင်းး"
"ကိုကိုရာ~~
ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ
ဒီလိုလေးကျနော်နဲနေ့တိုင်းနေပေး"
