Uni
"ဒီဖုန်းကဘယ်သူ့ဆီကလဲ
ဟန်!!"
ကော်လံစကိုတင်းတင်းဆွဲကာမေးတော့ဘာစကားမှမပြောဘဲကြောက်လန့်နေတဲ့သူ့ကိုဒေါသချည်းသာထွက်နေခဲ့သည်။
"အကိုလေး..အမဆီကရတာပါ
လွှတ်လိုက်ပါကွယ်"
"သွား..ခုချက်ခြင်းဒီကထွက်သွား.ပိုက်ဆံထုတ်လိုက်.
ခင်ဗိားကိုအလုပ်ဖြုတ်လိုက်ပြီ"
ဒေါသထွက်နေတဲ့အကိုလေးကိုကြောက်နေပေမယ့်ဟိုဆော့အားပိုသနားနေခဲ့၏
"ဟု..ဟုကဲ့"
.......
"ခင်ဗျားဗျာ..ကျုပ်ကလျော့ပေးလိုက်တော့ပိုရောင့်တတ်လာတယ်ပေါ့
ဘယ်ကအတတ်ကောင်းတွေအဲ့လောက်တတ်နေတာလဲ.
ကျုပ်ကိုရူးအောင်လုပ်နေတာလား"
"ဟင့်~~ငါ့ကိုအိမ်ပြန်ပို့ပေးပါလား
တောင်းပန်ပါတယ်။ငါလေ. ထယ်လေးကိုသိပ်လွမ်းနေလို့ပါ~~"
"ဒါက.အိမ်ဘဲလေ"
ကျတော်တို့နှယောက်နေတဲ့အိမ်လေ
ကျတော်တို့မိသားစုလေးတည်ထောင်ရအောင်လေအကိုရဲ့."
အကို့ရဲ့ခါးလေးကိုဖက်လိုက်သည်။
တင်းနေအောင်ဖက်ပြီး..
"အကို့ကမိန်းကလေးအဖြစ်နေရတော့မယ်..ပြီးတော့ကလေးလေးလည်းယူကြမယ်လေ"
"မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"အဲ့တာဆိုအကို့ကိုဘသူမှသိတော့မှာမဟုဘူး.အကို့ကိုမိန်းကလေးအဖြစ်ပြောင်းမို့ဆရာဝန်ကြီးတွေနဲ့တိုင်ပင်ထားပြီးပြီ.
ကျနော်တို့ဒါတွေအားလုံးပြီးရင်လက်ထပ်ရအောင်နော်.."
"ဟင့်အင်း..မပြောင်းဘူး
ငါ့ကိုဘာလို့ဒီလောက်ထိလုပ်ရက်တာလဲ
ပြန်ပို့ပေးပါနော်..ငါဘယ်သူ့ကိုမှမင်းအကြောင်းပြန်မပြောဘူးလို့ကတိပေးပါတယ်။"
"မရဘူး..ဒီလောက်အခြေအနေထိရောက်နေပြီလေ.ကျတော်ကလက်လွှတ်မယ်ထင်နေတာလား"
"အကို..ကျတော့်အပေါ်အပစ်တွေအများကြီးလုပ်ထားတာလေ..ခုနကလည်းလုပ်ထားတယ်မလား..ကျတော့်ကိုတစက်လေးမှအားမနာဘူးလား."
"ငါ..တကယ်မှားခဲ့ပါတယ်~~
အဲ့တုန်းကတည်းကတောင်းပန်ရမှာ
ငါမင်းကိုဒီလိုမလုပ်သင့်မှန်းငါသိပါတယ်။
ဒါပေမယ့်မင်းကိုတကယ်မချစ်နိုင်ဘူး.
ကျေးဇူးပြုပြီးငါ့ကိုပြန်လွှတ်ပေးပါတော့~~"
