Berivan Meran yirmi üç yaşında psikolojisi öğrencisiydi. Babası emekli Savcı, abisi Özel Kuvvetlerde görev yaparken annesi ev hanımıydı.
Sakin ve düzenli hayatı 2022 yılının kış ayında ansızın altüst olmuştu. O hayatına girmişti,
Cihangir.
Cihang...
Bölüm atmayı unutan birini bırakıyorum buraya. Keyifli okumalar ☃️🩶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10. BÖLÜM: SINIRLAR
Sena Şener~ Teni Tenime CanOzan-Damla Eker~ Öyle kolay aşık olmam
Kalbim boğazımda atıyordu.
Cihangir'in yere attığı tişörtümü hızla başıma geçirip saçlarımı düzelttim. "Gitmem lazım." Nefeslerimi düzene sokmaya çalışıp çalıştım. Cihangir benim aksime sakindi.
Yanından gideceğim sırada bileğimi tutup gitmeme engel oldu. "Sakin ol Berivan. Sen bekle ben gidip ne olup bittiğine bakacağım tamam mı? Sakin ol." Bileğimde ki eliyle diğer elini iki yanağıma yavaşça yerleştirdi. Ilımlı bir şekilde konuşması beni sakinleştirmişti. Sesinde huzur vardı.
Öne doğru düşen saçlarımı kulaklarımın arkasına sıkıştırıp bana güven veren gözlerle baktı. "Sen Masal'ın yanında bekle beni. Seni ilgilendiren bir durum varsa hemen yanına geleceğim. Şimdi nefesini yavaşça düzene sokmaya çalış, birazdan geleceğim."
Başımı olumlu anlamda salladığımda dudaklarını alnıma bastırdı. "Hemen geliyorum."
Beni yatağın kenarında bırakıp temkinli adımlarla dışarı çıktı. Kendimi yatağa bıraktığım an gözlerimi tavana dikip olanları düşündüm.
Az önce yaşadıklarım tam anlamıyla muhteşemdi. Bedenim tam zirvedeyken bunun bölünmesi her ne kadar canımı sıksada düşünmemeye çalıştım. Çünkü biri bizi görmüştü. Gördüğüme emindim, kapının ardında parlayan o gözleri görmüştüm.
Bizi gören abim değilse başka biriydi ve bu evden biriydi.
Kendimi Bihter gibi hissetmiştim. Bu durumda Cihangir'de Behlül oluyordu, o zaman Beşir kimdi?
Saçmalığıma gülüp yataktan dikkatlice kalktım. Masal dudaklarından mırıltılar çıkartarak bana koçunu dönüp uyumaya devam etti. Uyanmaması iyi olmuştu.
"Berivan?"
Cihangir'in sesini duyduğumda bakışlarımı direkt kapıya çevirdim. Cihangir içeriye girip kapıyı sessizce kapattı. "Ne oldu?" diye sordum sesimde hafif bir endişeyle.
Cihangir bana sakin ol der gibi bakıp elini nazikçe koluma koydu. "Volkan'ın bağırmasının sebebi bizi görmesi değil."
"Ne o zaman?"
"Babaannenin sana görücü getirme meselesini öğrenmiş. Öğrenince birden böyle patladı. Şimdi amcanla konuşuyorlar."
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes verdim. Tamam en azından bizi gören abim ve amcam değildi.
"Neyin var Berivan?" diye sordu Cihangir. Bende bir şey olduğunu anlamıştı. Abimin bizi görmemesi beni rahatlattığını anlamıştı ama başka bir şey daha olduğunu da anlamıştı.
