Berivan Meran yirmi üç yaşında psikolojisi öğrencisiydi. Babası emekli Savcı, abisi Özel Kuvvetlerde görev yaparken annesi ev hanımıydı.
Sakin ve düzenli hayatı 2022 yılının kış ayında ansızın altüst olmuştu. O hayatına girmişti,
Cihangir.
Cihang...
Bölüm için bir bilgilendirme!! (Volkan'ın görevi yüzünden bölüm arasında zaman aşımı olacak. Yani güncel zamandan bir an da hikâye, bir ay ve ya iki ay sonrasına gidecek,)
Keyifli okumalarrrr🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18. BÖLÜM: DETAYLAR VE İHTİMALLER Adamlar~ Sarılırım Birine Evde ki saat~ Uzunlar İkilem~Bu Şehir
Geçmişiniz sizin gelecekte nasıl bir insan olacağınızı belirlerdi. Yaşanmışlıklar ve yaşanacakların ihtimalleri sizi bir bilinmezin içerisine çekerdi. Her şey güzel gidiyorken birden geçmişinizin hayatınızın ortasında dalması sizi nasıl etkilerdi? Kaçabilir miydiniz geçmişten ve olacaklardan?
Kaçamazdınız.
Bende kaçamayacaktım ama gidebileceğim yere kadar gidecektim.
Her şey bir düzmeceden ibaretken, şu son bir buçuk senedir nefes aldığımı hissediyorken, o nefesi boğazıma dizemezdim.
"Günaydın."
Dün gece onun yanında, kollarında kalmıştım. Gece yarısı eve dönecektim o sebepten uyumasını beklemiştim, nefes alış verişleri düzene girdiğinde kollarının arasından çıkacakken beni kendine hapsetmişti. Uyumamıştı gideceğimi biliyordu çünkü.
Saçlarım dağılmıştı bir kaç tutam gözlerimin üzerine dökülmüştü. Kurumuş dudaklarımı dilimle ıslatıp gülümsedim, "Günaydın."
Parmakları gözlerimin üzerine düşen saç tutamlarına gitti. "Uzun süredir bu kadar güzel gün aymamıştı."
Vücudumda ki sıcaklığın yanaklarıma hücum etmesine izin verdim. Karşısında ilk defa kızarıyordum ve bunun bu kadar kolay olmasına sitem etmiştim. Saçlarımı geri ittirip parmaklarını yanaklarıma indirdi.
"Ne kadar uzun bir zaman?"
Gözleri gözlerime kilitlendi. Yeşil gözleri sabahın ilk ışıklarında daha açık tondaydı.
Tok bir sesle, "Yaklaşık üç buçuk senedir." Dedi.
Hiçbir şeyden bir haber ona baktım. Başka bir kadının boşluğundan bahsettiğini düşünmüyordum, Dilâ'dan da bahsetmediğine emindim. Sorsam üstelemiş gibi mi olurdum? Ya da hiçbir şey sormamam gerekiyordu.
Tebessüm ettim. "Hayatımın yarısını hatırlamadığım için önceden böyle hissedip hissetmediğimi bilmiyorum."
Yanağımda ki elini yumruk yaparak geri çekti. Çenesi kasılmıştı.
"Ama şimdi bana bu soruyu sorarsan evet, ben de hissediyorum." Benden yumruk yaparak çektiği eline uzanıp parmaklarını gevşettim. Kapanan gözleri yavaşça açılıp beni bulduğunda dudaklarıma sıcak bir gülümseme yerleştirdim.
