SAUDADE

14. PAPATYA

Bu bölüm bir tık kısa oldu çünkü bölüm sadece Berivan ve Cihangir'e özel🫢
Keyifli okumalar🤍

14. BÖLÜM: PAPATYA

Gökhan Türkmen~ Dene
Shawn Mendes~ Treat you better

Cihangir arabayı durdurduğunda emniyet kemerimi çözüp arabadan indim.

"Burası neresi Cihangir?" Diye sordum etrafımı inceleyerek. Yerlere ekilmiş papatyalar vardı, ileride kocaman bir ağaç ve dalına bağlanmış bir salıncak.
Emin değildim ama uçurum kenarı gibi bir yerdeydik. Denizin kokusunu alıyordum ve dalga sesleri kulaklarımı dolduruyordu.

"Burası benim."

Etrafı inceleyen bakışlarım onu buldu.
"Nasıl senin?"

Bagajın kapağını açıp cebinden çıkarttığı güneş gözlüğünü taktı. "Basbayağı benim. Verdim parasını aldım, girişte boşuna mı arabadan inip o koca demir kapıyı açtım? Özel mülk burası, kimse giremez."

Kaşlarımı çatıp tekrar etrafını inceledim. Doğru söylüyordu,  buraya gelmeden bir kilometre ötede arabadan inip cebinden çıkarttığı anahtarla kocaman bir demir kapıyı açmıştı.

"Kimse giremez mi?"

Bir sepet ve örtü çıkartıp bagajı kapattı.
"Evet, demir kapının iki yanından sınır çit yaptırdım.
Kimse giremez."

Şaşırmaktan ziyade burasının onun için ne anlam ifade ettiğini merak etmiştim. Bana doğru geldiğinde elinde ki örtüyü aldım. "Neden bu kadar önemli senin için?" Diye sordum.

Hangi sebep ona bunu yaptırmıştı.

Ağacın altına yürüyene kadar sorumu cevaplamadı, elimde ki örtüyü alıp yere düzgünce serdi ve kenarlarına rüzgardan uçmasın diye taş koydu.
Eteğimi düzelterek yanına oturdum, bir yere bakıyordu.

"Şu papatyaları görüyor musun?" Diye sordu, papatyalara doğru bakıyordu.

"Evet,"neredeyse  papatya tarlasını anımsatan yere baktım. Çok güzel görünüyordu...

Cihangir dudaklarını ıslatıp gülümsedi.
"O çiçekleri Masal'la beraber diktik. İnsanlar güzel gördükleri çiçekleri kopartırlar, asla düşünmezler bu çiçeği koparttığıma ömrü azalır hemen ölür diye. Bir çiçeği seviyorsan bırak koparma, vâr olsun toprağında. Onu büyüdüğü yerde sev. Sevmek değer vermekle ilgilidir. Engel koymasaydım insanlar gelip papatyaları koparacaklardı, Masal ektiği fidanı büyümüş iki papatyananın arasına ekiyor. Neden biliyor musun? Büyüyüp aile olacağını düşünüyor."
Durup gülümsedi.

Tebessüm ettim.

"Masal ailelerin bozulmasını istemiyor. O yüzden koyabildiğim yere kadar çit koydum kimse girmesin diye."

Çok ince bir davranıştı.

"Bu yaptığın çok güzel bir davranış Cihangir, biri benim için böyle bir şey yapsaydı sevinçten ne yapacağımı bilemezdim..."

Başını bana doğru çevirip baktı.
"Ne yapardın mesela?"

Biraz düşündüm, en çılgın fikir neyse onu yapardım. Biri benim için böyle bir şey yapsaydı büyük ihtimalle... "Onu nikah masasına oturttururum,"
Çok çılgıncaydı ama bu gerçek olsaydı büyük ihtimal bir ânlık heyecanla yapabilirdim.

Cihangir gülümsedi.
"Zorla oturtmana gerek yok. Usul usul gelir otururum zaten."

Bakışlarım yüzüne donuklaştı. Evlenme teklifi miydi şimdi bu? Yoksa ben mi teklif etmiştim? Neler oluyor?!