Berivan Meran yirmi üç yaşında psikolojisi öğrencisiydi. Babası emekli Savcı, abisi Özel Kuvvetlerde görev yaparken annesi ev hanımıydı.
Sakin ve düzenli hayatı 2022 yılının kış ayında ansızın altüst olmuştu. O hayatına girmişti,
Cihangir.
Cihang...
Keyifli okumalar bir tık uzun bir bölümle sizi baş başa bırakıyorum. Lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın, satır aralarını dolduralım💕
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SelinVokan🫧
Hayatta öğrenmek istediğiniz ama öğrendiğiniz zaman da pişman olduğunuz bir şey oldu mu? Benim olmuştu. Peki, sizi hayata bağlayan şey neydi?
Klasik ama benim ailemdi.
Kızlar babacı olurmuş derlerdi, başta saçma bulurdum ama sanırım haklılardı. Anneler de oğullarına düşkün olurmuş, ben bunu doğru bulmuyordum. İki çocuğuna da aynı sevgiyi vermen gerekirdi, ama bu illa sevgi değil adaletli olmakla da alakalıydı. Annem çoğunlukla abimi savunurdu bana karşı. Bazen çok sinir olurdum ama bu bana tecrübe olurdu. Ben ileride çocuklarım olursa, kız erkek farketmesin hepsine aynı değeri aynı saygıyı verecektim.
Kişiliğim dışarı yansıtmazdım ama sevgi duygusunu hissetmeyi seviyordum. Zaten kim sevmezdi ki? Dışarıdan bazıları için kaba, soğuk dursamda bu benim pek umrumda olmazdı. Sadece istediğim kişilerden o duyguyu hissetmek isterdim. Bu dışarıdan nasıl görünüyordu bilmem ama ben buydum. Babası emekli Savcı, abisi Özel Kuvvetlerde asker, kendisi ise bir psikoloji öğrencisi. Okuldakiler beni burnu havada bir tip olarak adlandırmışlardı ama bu sadece onlar için öyleydi. Beni tanımıyorlardı, tanımadan yargılıyorlardı. Buna bir yerde de izin veren bendim.
Her tanıştığım kişilerle birden samimiyet kuramazdım, kuramadığım gibi de direkt sohbete giremiyordum.
Ama Cihangir'de bir şey vardı.
Bu onu ilk gördüğüm gibi aşık olmamla da alakası yoktu. Tamam bunu biraz abartmış olabilirdim. Onu gördüğüm gibi aşık olmamıştım sadece etkilenmiştim.
Cihangir'i ilk defa gördüğüm hâlde, sanki onu her gün görüp konuşuyormuşum gibi hissedip ona karşı yabancılık çekmemem garipti. Kendimi biliyordum.
Yaşadığım trafik kazasından sonra insanalar olan tavrım dahada soğuktu. Geçmişe dair hatırladığım tek şey; çocukluğumdan silik bir kaç anı ve lise dönemlerime dair bir kaç tozlu raf.
Cihangir'de çözemediğim bir şeyler vardı. Zaman ilerledikçe de...
Bu beni rahatsız etmeye başlamıştı.
🍂
Rize'ye dair sevdiğim bir şeyde yaylardı. Huzur veriyordu. Sabah yataktan kalkmadan içimde yaşadığım sıkıntılar yemin ediyorum yaylara çıktığımızda uçup gitmişti.
"Berk koşma düşeceksin!"
Üzerimde ki hırkayı çıkartıp kollarından belime bağladım. Normalde hava buralarda serin olurdu ama şu an çok sıcaktı. Güneş çok yakıcı ve göz alıcıydı. Gözlerim kısmaktan ağrımaya başlayınca yengeme doğru yürüdüm. "Yenge güneş gözlüğüm senin çantanda mı acaba?"
