Leyla Çıkmazı

on ikinci bölüm | yüzük

Bölüm şarkısı: Mabel Matiz - Fırtınadayım.

"Ben gelmek istemiyorum Nergis," dedim, yorganıma sıkı sıkı sarılmaya devam ederken. "Hele ki Yusuf'la karşılacağım bir yere hiç gelmek istemiyorum. Üstüme gelmesene. Senin hiç mi insafın yok?"

Nergis üstümdeki yorganı çekip aldı. "Ay Leyla gören de seni mahşer yerine götürüyorum sanacak! Alt tarafı bize geleceksin. Nisa bile gelecekmiş kızım beni deplasmanda yalnız mı bırakacaksın? Hem herkes gelecek. Gelmezsen çok dikkat çeker." Başımı yastığımdan kaldırdım. "Nisa ne alaka be?"

Nergis bilmiyorum dercesine omuzunu silkti. "Valla bilmiyorum. Annem söyledi. Nisa'lar da ailecek gelecekmiş. Abinler de gelecek. Ata abi Tolga'yı da çağırmış." Başımı yastığıma geri attım. "Off! Abim benim Tolga'yı sevdiğimi düşünüyor çünkü. Her şey neden bu kadar sarpa sardı ya? Nerede elden kaçırdık biz bu düzen işini?"

Nergis bir yandan dolabımdan kıyafetlerime bakarken bir yandan da sorumu cevapladı. "Aşık olunca kaçırdın hayatım. Oradan sonra eline yüzüne bulaştı her şey işte."

"Sen de başımıza aşk profesörü kesildin Nergisciğim... Acaba bu profesörlük sürecinde Kerem'in katkısı var mıdır?" Nergis heyecanla bana döndü. "Yoksa Kerem sana bir şey mi anlattı?"

Nergis'in sorusuna cevap vermediğimde yatağımın içine atladı. "Yaa... Leyla kalkıp anlatır mısın lütfen? Ben sana böyle yapmıyorum!" Nergis'in dramatik ses tonuyla gülümseyerek yataktan kalktım. "O da pek bir şey anlatmadı valla ama bence senden hoşlanıyor. Ben anlarım." Nergis'in omuzları çaresizlikle çöktü ve son dakika golünü kaçırmış bir futbolcunun kendini sahaya atması gibi bedenini yatağıma fırlattı. "Senin anladığın şey benden hoşlandığıysa çocuk muhtemelen benden nefret ediyor yani!"

Başımın altındaki yastığımı Nergis'in yüzüne vurdum. "Geri zekalısın sen ya! Yazıklar olsun. Ne kötülüğümü gördün?" Nergis kafasını kaldırıp bozulan saçlarını yüzünden çekti ve bana ciddi misin der gibi baktı. "Kuşum kusura bakma ama senin bir şeylerin eğrisini doğrusunu anlaman bir ömür sürüyor. Kendi duygularını fark edene kadar bile hepimizin göbeği çatladı. Yalansa yalan de!" Nergis'in sorusuna başımı sallayarak cevap verdim. "Doğru. İyi dedin onu. Üstüne verecek cevabım kalmadı. Sen kazandın."

Nergis kendini alkışlayarak ayağa kalktı. "Ben kazandıysam ödül olarak bu gece beni yalnız bırakmamanı istiyorum kuşum. İtiraz da kabul etmiyorum. Şimdi de sana kıyafet seçeceğim ve ben ne seçersem onu giyeceksin."

Nergis tekrar dolabımın önüne ilerlediğinde derin bir nefes aldım. "Bak alt tarafı sizde akşam yemeği yiyeceğiz. Sakın beni nişanlanacak kız gibi süsleme tamam mı?" Nergis beni hiç duymuyormuş gibi dolabımdaki askıları alıp mırıldanarak değerlendirme yapıyordu. Az önce yüzüne attığım yastığımı bu kez de bedenine fırlattım. "Ya baksana bana! Kime diyorum?"

Nergis az önce ona yastık fırlatmış olmamı hiç umursamadan bir bilgin edasıyla bana döndü. "Kuşum siz dün gece abimle kavga etmediniz mi?" Başımı olumlu anlamda salladım. "Ettik... Yani adına kavga denirse, evet ettik." Nergis parmağını şıklattı. "E o yüzden bu akşam yıkılmadım ayaktayım imajı çizeceğiz. Öyle güzel ve özenli olacaksın ki abimin içi gidecek. Hem Ata abi senin Tolga'yı sevdiğini düşündüğü için Tolga bile yanına gelip seninle muhatap olabilecekken abim olamayacak. Bütün gece yansın yansın kavrulsun geri zekalı."

"Ben hasretimden yanıp tutuşsun beni kıskansın istemiyorum ki ben onunla mutlu olmak istiyorum."

Nergis tam bana cevap verirken yengem odama girdi. "Leyla artık en sonunda abine senin yerine ben açılacağım. Tolga diyip duruyor ya! Senin Tolga'yı seviyor olma fikrin nereden çıktı?" Nergis yengemin tepkisine sesli bir şekilde güldü. "Ata abinin bir şeyi neden düşündüğünü sorgulamayı çocukken bıraktım ben."