Dum terra iam ad nix faciem eius mutatque dies ad noctem vertit, in gelida graminibus graderis.
Crudelis hoc mihimet dixi deinde tibi offerebam pelles ut te in eas involvas atqui illas noluisti.
Pedes tui magnum lucemque calorem adducere possunt, diffugiat omne gelu si vis facias potes, quasi tamquam hiems ibi numquam fuit, nec deligis illud facere.
Nidi avium tempore obliti sunt, arescunt arbores fructiferique moriuntur.
Est nunc ver et de tuo ventrem flumina fluunt scintillantia sicut Acis qu'a Galatea revocatus ad vitam fuit.
Ut auferat nos mors! In alia vita interfectus a Polyphemo fui attamen nos iterum invenimus. Nonne hoc miraculum?
Tu mitescis sicut persicum, proterens ipsas spinas prae te quas volebam auferre.
Noli tibi nocere dixi et tu - tace, amans, sic vita'st.
Ecce ita facio ut dicis. Maneo adhucque spiro, in hoc momento invenire gaudium iterum disco.
Ad occasum, ex caelo descendo sicut Perseus, transiens solitudinem huius mundi.
Sicut fidelis Andromeda, ibi semper me exspectasti.
Osculor teque avis supra nos volant.
X.XII.MMXXII AD
