Kayıp Kız

Karışık Duygular İçerisinde...

           Öyle güzel baktı ki, gökyüzünü gözlerine
                                   sığdırmıştı.

Gözlerimi hafif araladığımda Gökmen hala bana sarılıyordu hatta öyle bir sarılıyordu ki anlatamam.Gözlerimi tamamen açtım ve Gökmen'e şöyle söyledim :

-Öncelikle çok teşekkür ederim ama neden bana sarılıp,benim yanımda duruyorsun anlamıyorum?
Gökmen:
-Neden yanında olmayayım ki? Sen benim hayatımı kurtardın sıra bende.
Dedikten sonra bir şeyler söylemek için dudağımı araladığımda elini dudağıma koydu ve şunları söyledi:
-Şşş sakın ağzını açıp tek bir kelime bile edip o güzel dudaklarını yorma güzelim,ben yanındayım.
Deyip bana daha fazla sarıldı,bana sarıldıkça duygularım artıyordu en sonunda:
-Gökmen cidden çok teşekkür ederim ama eğer sana rahatsızlık vs verdiysem çok özür dilerim cidden zorunda değilsin,dedim.
Bana:
-Ben sana ne dedim? Ayrıca ne rahatsızlığı vereceksin güzelim,ben senin yanında olmaktan mutluluk duyuyorum,dedi.
O sözler altında ezilip kaldım sanki,bir yandan mutlu bir yandan kötüydüm.Fakat şunu biliyordum ki bana gelen tek kişinin Gökmen olduğunu.Ona dönüp:
-Eve mi gitsek? Burda oturup kaldık da,dedim
-Olur tabiki ama rahatsızlık vermeyeyim? dedi.
-Ne rahatsızlığı? Dediğin şeyler senin içinde geçerli,deyip ayağı kalktım ve arabaya doğru yöneldim.Arkamdan Gökmen'de geliyordu tabii.

Çok yorgun ve bitkin olduğumun farkındaydım,araba kullanacak halimde yoktu açıkçası.Gökmenden arabayı kullanmasını rica ettim,o da hiç itiraz etmeden kabul etti.Arabaya bindiğimizde adresi söylemeyi unutmuşum.Gökmen öylece yüzüme bakıyordu.Ona dönüp:

-Ayy çok özür dilerim adresi göstermeyi unutmuşum,dedim.
-Göstermene gerek yok ki güzelim ben biliyorum zaten,dedi.
Yüzümde tatlı bir gülümseme oluştu,o yorgunluktan sonra bana o cümle çok iyi gelmişti.Üstelik sadece cümle değil Gökmen bana daha iyi geliyordu ama bir türlü açılamıyordum.Galiba eve gider gitmez ona söyleyeceğim şey oydu.Evet kararlıydım ona açılacaktım.Ben böyle uzun düşüncelere dalmışken arabadan bir ses yükseldi.

Bu ses şu şarkıydı ''Küçücüğüm Herşeyim'' Gökmen sesi daha fazla açıp bana bakarak şarkıyı söylemeye başladı ve şarkının nakarat kısmı geldi. ''Küçücügüm herşeyim ne olur çok uzaklara gitme gidersen öleceğim'' Gökmen sert ama yumuşak bir ses tonuyla bana bakarak şarkıyı söylemeye devam ediyordu.Bende hiçbir şey demeden onu dinliyordum.Ardından bana şöyle dedi:
-Asena Karabulut,Asenam bu şarkı bizim olsun mu?
dediği anda karnımda kelebekler uçuşmaya başladı acaba o da beni seviyor muydu? Ona dönüp:
-Gökmen Ertürk,Gökmenim olsun tabiki ama sen hep benim yanımda ol,dedim.Bana bakarak sırıttı ve arabayı durdurdu çünkü eve gelmiştik.Kapıyı açıp merdivene yöneldim.Gökmen yanıma gelip kolunu omzuma attı.Hızlı adımlarla asansöre bindik.Sonunda eve varabilmiştik,evde Aylin yoktu çünkü o hala okuldaydı.Gökmene koltuğu gösterip oturmasını söyledim.

Gökmen koltuğa oturdu ve bana baktı.Öylece beni izliyordu.Yanına kıvrıldım ve omzuna yaslandım.O da bana sarıldı.Bir süre öylece kaldık.En sonunda ona şöyle söyledim:

-Gökmen sana söylemek istediğim bir şeyler var.
-Dinliyorum güzelim.
-Sen Metehan Demir diye birini tanıyor musun?
-Evet güzelim de neden sordun?
-Şey o benim yakın arkadaşımda sanırım siz arkadaşsınız doğru mu?

Gökmen'den:
Nee yakın arkadaş mı? Hani sevgilisi yoktu? Yakın demek sevgili demek değil mi ben mi yanlış biliyorum? Neyse üstelemeye gerek yok sakin ol Gökmen sadece arkadaşı.

-Evet arkadaşım güzelim.
-Biliyorum Metehan bize sürekli senden bahseder,sen yaralanmadan önce ben zaten seni tanıyordum.
-Aa cidden mi? Ha peki biz derken?
-Aylinle bana sürekli görev yerlerindeki askerlerden bahseder:)
-Hm anladım güzelim,yani sen beni tanıyordun ha cimcime.
-Evet,demekle yetiniyor gibiydim ama asla öyle olmuyordu.
-Gökmen benim seninle konuşmak istediğim bir şey daha var.
-Dinliyorum güzelim.
Kelimeler asla ağzıma gelmiyordu ama artık konuşmam gerekiyordu.

Kelimeleri toparlamak ve cümleyi kurmak ne kadar zor olmasa artık cümlemi hazırlamıştım ve konuşmaya başlamıştım:
-Metehan bana senden bahsederken fotoğraflarını gösterirdi hep,bende senden etkilenirdim.Daha sonra sen yaralandın hastaneye geldin ben senden daha çok etkilendim akşam yemeği derken olanları biliyorsun işte.

Gökmen'den:
Neee benden etkilenmiş mi? Bu ne anlama geliyor benden hoşlanmış mı yani.Allahhh yaşasın be evet biliyordum.

-Demek benden etkileniyordun güzelim,bunu neden daha önce söylemedin ki.Dogruyu söylemek gerekirse bende senden etkilendim hemde baya.
Yüzümde tatlı bir tebessüm oluşmuştu,öylece kara gözlerine bakıp kaldım o uzun bakışma kalbimi acıtıyordu.Madem benden etkilendi neden bana çıkma teklifi etmiyordu? Karışık ve saçma duygular içerisindeydim ama sesimi çıkarmıyordum.Uzun bir bakışmadan ve sessizlikten sonra Gökmen:
-Asena,güzelim benimde seninle konuşmak istediklerim var,dedi.
-Dinliyorum yakışıklı beyefendi,dedim.
-Biliyorsun ben Kıdemli Teğmenim,görevlere gidiyorum.Yaralı olduğum için 3 gündür gitmiyor olabilirim ama artık gitmem gerekenen büyük bir operasyon var.Haberin olsun istedim,dedi.

Ne,nasıl,cidden mi? Ben ona daha doyamamışken,o kara gözlerine doya doya bakamamışken operasyona mı gidecekti? Ya ona bir şey olursa? Kafamda bir sürü soru işareti oluşmuştu.En sonunda:
-Ne? İyide sen hala yaralısın ya daha çok yaralanırsan ya sana daha kötü bir şey olu-
ben daha cümlemi bitirmeden Gökmen araya girip:
-Merak etme güzelim bana hiçbir şey olmayacak,söz veriyorum,dedi.
Ona güveniyorum ama babamda hep operasyonlara giderken söz verirdi bir şey olmaz diye ama bir şey oldu işte...

-Peki kaç gün sürecek bu operasyon?
-4,5 gün yani 5 günde denilebilir.
-Ne çok uzun değil mi ya ? Peki nerede?
-Şırnak.
Ne orası babamın şehit düştüğü yer,ya onada bir şey olursa ama sonuçta vatan görevi.
-Bakıyorumda birileri üzülmüş gibi ne dersin cimcime?
-Hayır be ne üzülücem vatan görevin sonuçta.
-Emin misin küçük cimcime.
-Of tamam özleyebilirim.
-Anlaşıldı,gel bakalım buraya,deyip bana sarıldı.Sarıldığında huzuru onda buldum.

Uzun bir sarılmadan sonra bana dönüp artık gitmesi gerektiğini söyledi ve kapıya doğru yöneldi.Ona son cümlem şu oldu:
''Görüşürüz yakışıklı inşallah günler çabucak geçer.'' dedim.Bana:
''Merak etme güzelim çabucak geçecek.'' dedi.
Selamlaştık ve kapıyı kapattım.Ardından bir kaç saat geçti Aylin eve geldi çok yorgun olduğunu söyleyip yattı,ben ise gece uyuyamadım aklım hep Gökmendeydi en son gözlerimi kapattım ve uyudum.Gökmen Şırnağa varmış olmalıydı.