Babasını ve annesini kaybettiğinde bulduğu aşkta daha çok kaybolan kızın hikayesi.
Küfür bulunur.Kitabın ismi şahsımızadır.
Kitabı üç arkadaş yazıyoruz. Hepimizin fikirleri farklıdır saygı duyunuz....😀
Gözlerimi açtığımda Gökmen yanımda yoktu,onu yanımda göremeyince endişelendim tabii hemen seslendim ama ses çıkmadı.Yataktan kalkıp hızlı adımlarla aşağıya indim.Mutfaktan mis gibi kokular geliyordu.Mutfağa yöneldiğimde Gökmeni gördüm.
Asena:Gökmen bey burada ne yapıyorsunuz? Gökmen:Ah sonunda uyanmışsınız cimcime hanım. Asena:Saat kaç ki? Gökmen:Saat kaçmaz ki. Asena:Yaa Gökmen çok kötüsün. Gökmen:Dur kızım sende beni hemen kötü yaptın espri yapayım dedim. Asena:Saat kaç saattt? Gökmen:Saat kaçmaz ki ahahah,tamam tamam saat bir buçuk cimcime. Asena:Hadi ya o kadar oldu mu? Gökmen:Oldu tabii iki saattir uyanmanı bekliyorum uyanmayınca bende kahvaltı hazırlayayım dedim. Asena:Öyle mi aş- (tam aşkım diyecekken duraksadım çünkü daha sevgili bile değildik) ellerine sağlık Gökmen. Gökmen:Masayı kurmam için yardım eder misin güzel hanımefendi? Asena:Hay hay yakışıklı beyefendi.
Gökmenle birlikte masayı kuruyorduk açıkçası Gökmen döktürmüştü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsili)
Sofrayı kurduk ve oturduk.Ben güzel güzel Gökmenin yaptığı yemekleri yiyordum.O kadar çok dalmışım ki anlatamam en sonunda Gökmenin beni öylece izleyip tatlı tebessümünü gördüm.Gökmene: Ne oldu yakışıklı beyefendi? Dedim. Güzelliğinizi izliyorum hanımefendi. Dedi.Hiç bir şey söylemeden sırıttım.Yemeğe devam ederken bir anda aklıma takılan bir şey oldu.Bugün ayın kaçı? Allah kahretmesin bugün yılbaşı! Hemen Gökmen'e döndüm ve bugün ayın kaçı olduğunu sordum.Bana 31 Aralık cevabını verdi.Ona dönüp:Gökmen bugün yılbaşı günü unuttun mu? Dedim. Unutur muyum hiç yılbaşına seni davet etmiştim ama bak tam karşında yemek yiyorum.Deyip göz kırptı.
''Ee bugün için planların var mı?'' Dedim. ''Bilmem olabilir.'' Dedi. ''Kiminle?'' Dedim çaresiz gibiydim. ''Seninle olabilir mi,tabi sende istersen.'' Diyerek ensesini ovuşturdu.Şu an ne yaşadığımı neyin içinde olduğumu inanın bilmiyordum işler çok karmaşıktı.''Evet olur.'' diye mırıldandım... Gökmen sadece güldü ve tabağına kafasını eğdi.Gülmesi fazla sürmedi ve telefonu çaldı.Arayanın kim olduğunu bilmiyordum.Gökmene ''Açmayacak mısın?'' Diye sordum.Cevap vermedi ve gözlerimin en içine baktı. ''Pardon dalmışım güzelliğini izliyordum.'' ''Öyle mi?'' ''Evet.'' ''Açmayacak mısın?'' ''Unutmuşum ya.'' Deyip telefonunu açtı ve arayanın Osman olduğunu söyledi.Kısa bir konuşma sonrası telefonunu kapattı ve masanın üstüne koydu.
''Ne oldu?'' Diye mırıldandım.Cevap vermedi sanki beni duymuyor gibiydi dalmıştı sanki.Uzun bir sessizlikten sonra ''Efendim?'' demekle yetindi. ''Ne oldu Gökmen?'' ''Bir şey yok.'' ''Arayan kimdi?'' ''Boş ver ya.'' ''Gökmen neden soğuk yapıyorsun?'' Gökmen bu sefer cidden beni duymamış gibiydi ya da takmıyordu.Uzun bir sessizliğin ardından Gökmen'e seslendim.Adeta bağırıyor gibi.Bana kafasını kaldırıp baktığında gözlerindeki o acıyı gördüm.Gökmene iyi olup olmadığını sordum. İyiyim sadece aklıma bir şey takıldı,dedi. Gökmen aklına takılan şey ne? Diye sordum. Hani gittiğim bir operasyon vardı ya işte onda arkadaşım Ender yaralanmış.Dedi. Ne? E peki yardım yapılıyor mu? Olmadı ambulans yollayayım gidip alsınlar ya da biz gidelim yardım ederiz? Dedim. Asena biraz sakin ol lütfen yardımlar yapılıyormuş fakat durumu ağırmış,ayrıca bizim gitmemize gerek yok.Dedi. Gökmen emin misin? Dedim. Evet. Dedi. Gökmen ambulans yollayalım bari? Dedim. Bilmiyorum. Dedi. Arayım sorayım ekipteki arkadaşlarıma,yardımım dokunsun. Dedim. Sen bilirsin.Dedi.
Tamam o zaman arıyorum.Dedim ve koltuğun üstünde duran telefonuma uzandım.Ekipteki arkadaşımın numarasını çevirdim ve durumu anlattım.Anlayışla karşıladılar ve gidebileceklerini söylediler.Gökmene sordum,Gökmen'de başıyla onaylayınca olur deyip telefonu kapattım.Gökmen daha iyi görünüyordu.Yemeklerimizi bitirdik sofrayı topladık derken saat 3 olmuştu bile. Gökmen:Güzelim alışverişe çıkalım mı?Bu akşam için bir şeyler alırız,deyip göz kırptı. Asena:Olur. Gökmen:Hazırlan bakalım. Asena:15 dakikaya geliyorum. Gökmen:16 dakikada gelirsen saymam ama ahhahaah.
Hemen üstüme bir şeyler geçirdim ve bir kaç bir şey sürdüm.10 dakikam çoktan geçmişti bile.Ardından direkt odamdan çıktım.Hızlıca ayakkabılarımı giydim ve Gökmenin gelmesini bekledim.Öylece beni izliyordu hareket bile etmiyordu. Asena:Gökmen? Gökmen:Efendim. Asena:Gitmiyor muyuz? Gökmen:Gidiyoruz bir tanem. Asena:E hadi o zaman. Gökmen:Pardon ya güzelliğine dalmışım. Asena:Ahahha öyle mi yakışıklı.
Ufak bir konuşmadan sonra hızla dışarı çıkıp asansöre bindik.Ardından avm ye doğru yol aldık.Avmye girdiğimiz de tam karşımızda kalpli ışıltılı balon vardı.Bu balonlar benim küçükken en çok özendiğim şeylerden biriydi. Ben balonlara hayran kalırcasına bakınca Gökmen'in elime tutuşturdugunu gördüm. Asena:Yaa çok teşekkür ederim Gökmeniim Gökmen:Teşekkür etmene gerek yok güzelim benim ama bir öpücük kondursan fena olmaz Asena:Yaaa Gökmen çok fenasın.Deyip yanağına bir öpücük kondurdum.
Biraz utandıktan sonra alışverişe başladık.İlk girdiğimiz mağazadan her şeyi almayı planlıyorduk.Öyle de oldu tabiki,her şeyi alıp çıktık ama aklımda soru işaretleri vardı.Bunları umursamadan evin yolunu tutmaya kararlıydım.Fakat bi türlü olmuyordu.Öyle böyle derken zaman geçmişti ve evin yolunu tutmuştuk.Arabada Gökmen'e aklımdaki soru işaretlerini soracağıma kararlıydım.Arabada sebepsiz bir sessizlik vardı.Bu sessizliği bölerek araya girdim. Asena:Gökmen bir şey soracağım. Gökmen:Sor Asena. Asena:Bizim aramızda bir şey var mı ? Veya oldu mu? Gökmen:Nasıl yani? Asena:Yani şöyle biz sevgili miyiz degil miyiz arkadaş mıyız hiç bilmiyorum.Kafamda deli sorular. Gökmen:Bu nerden çıktı şimdi Asenacım. Asena:İnan bilmiyorum Gökmen. Gökmen hiç cevap vermeden arabayı sürmeye devam etti ama benim sorularım ne olacaktı? Kafama takmamaya çalışsamda bırakamıyordum.Derken çoktan eve gelmiştik bile.Arabadan inip binaya doğru ilerledim.Gökmen adımını dahi atmadan arabanın önünde bekliyordu.Arkamı dönüp hiçbir şey demeden ilerlemeye başladım ve aniden Gökmen beni birden kendine çekti ve dudaklarını dudaklarımla birleştirdi... Gökmen:Bizim aramızdaki şeyi kimse tahmin bile edemez be güzelim,deyip belimdeki kollarını bıraktı.O anın şokuyla hiç bir şey söyleyemedim.Sadece binaya doğru ilerledim,bu sefer Gökmen'de geliyordu.Eve çıktığımızda ilk işimiz yemek yapmak oldu.Hemen başladık çünkü yıl başına girmemize 2 saat vardı.Yemekler atıştırmalıklar hazırlandı derken saat 11 olmuştu bile.Hemen sofrayı kurduk ve oturduk.Oturduğumuzda Gökmen'in kolu omzumdaydı öylece beni izliyordu.
Gökmen'in Ağzından Ah be güzelim neden bu kadar güzel olmak zorundasın... Seni ilk gördüğüm günden beri kalbim eriyor...
Asena:Gökmen kara kara ne düşünüyorsun böyle? Gökmen:Güzelliğini(içinden ama sesli şekilde) Asena:Ee yılbaşına 5 dakika var Gökmen. Gökmen:Tamam güzelim. O beş dakika su gibi akıp geçmişti televizyonlarda geri sayım başladı.Gökmen tam 10 saniye kala bana şunları söyledi: Yeni yıla sensiz girmek istemiyorum be güzelim,seni çok seviyorum.Benimle çıkar mısın? Dedi ve bana öylece baktı.
