Till the sky loses it's color

chapter 16

"mahal mo pa sya" deretsong saad ko.
"you heard it wro-" I cut him off.
"tangina!! rinig ko!" hindi ko mapigilang hindi magmura, sawang sawa na ako sa lahat na ito ayaw ko na gusto ko ng tapusin kung alam kong hindi ako ang pipiliin.

"please let me explain" nagmamakaawang saad nito. wala na akong maramdaman ni katiting na pagmamahal sa ipinapakita nya sa akin. I know my worth and that worth is not him.

"EXPLAIN!!!" bulyaw ko, kinain ako ng galit at sakit.
"ang mga ipinaramdam mo sa akin ay sapat na upang malaman kung hindi na ako!" tumulo ang isang butil na luha sa pisngi ko.

"Pagod na ako, pagod na pagod na akong intindihin kayong lahat pagod na ako kaya intindihin nyo din ako!" galit na sigaw ko pilit pa nyang lumapit ngunit lumayo ako.

"Sisingsisi ako kung bakit minahal pa kita!" dugtong ko pa habang sya ay namula ang mga mata at unti unting tumulo ang mga luha.

"baby..." paos na tawag nya sa akin

"baby?, sinong tinatawag mo na baby ako o ang anak nya?" alam kung alam nya kung sino ang ibig sabihin ng sinabi ko. mahina lamang iyon dahil alam kung privacy lamang iyon. hindi ako masama na ibulgar iyon sa campus.

"pagod na ako, ayaw ko na" sa sinabi ko ay lumuhod sya. ramdam kong napasinghap ang iilan.
"baby, please don't do this" nagmamakaawang saad nito at hinawakan ang laylayan ng t shirt ko.

"tumayo ka" utos ko sa kanya. Kahit pa galit ako sa kanya hindi sya pwedeng lumuhod sa harap ko na isang taong mababaw lamang. Gumagalaw na ang kanyang balikat dahil sa paghikbi. Tangina nasasaktan ako kung ganyan sya pero pinamukha nya sa akin na mas mahal nya si clarice eh.

"mahal kita" pagsambit nya sa katagang hindi ko na pinaniniwalaan pa sa kanya.

"mahal, ang sakit mo palang magmahal" pigil iyak na sabi ko. Marahas kung pinahiran ang aking mga luha at pinatayo sya.

"ang pagmamahal na iyan ay dapat mong sabihin sa kanya hindi sa akin" mahinang saad ko. Napaos ako dahil sa pagsigaw na may halong pag iyak.

"mag hiwalay na tayo" sa binitawan kung salita ay kaagad din akong tumalikod sa kanya dahil ayaw kung makita ang kanyang mukha. Sana ito na ang huli naming pagkikita, ayaw ko na syang makatagpo muli kung alam kung masasaktan parin ako.

Umuwi ako sa BH ni jenny at kaagad kung nakita sa labas si.....

"diba sabi ko kakamuhian kita pag sinundan mo ako?" malamig na  sabi ko.

"A-anak, patawarin mo si mama" nagmamakaawang sabi pa nito at tuma sya.
"lahat kayo ginawa akong masama, ayaw kitang tanggapin dahil sa pang iwan mo pero mahal ko si daddy kaya alam kung hindi pa kita mapapatawad sa ngayon" walang emosyon na sabi ko. Lahat na lang sila niluluhuran ako. bakit?, magagawa bang kunin ng pagluhod ang sakit na idinulot nila?.

"c-come with me anak, aalagaan kita para mapunan ko ang pagkukulang ko sa iyo" inilahad nya ang kanyang kamay.Nanatili ko lamang na tiningnan iyon. giving her a chance is what I scared the most. Ayaw ko ng masaktan pang muli maiwan pang muli.

"hinding hindi na kita iiwan" tila nabasa nito ang aking inisip. kaya napatingin ako sa kanya.

"sasama ako sayo" kita ko ang saya sa mukha nya.
"kung talagang karapatdapat kang maging ina ko" dugtong ko pa.

"pangako anak, aalagaan kita at mamahalin" she suddenly hug me and I consciously hug her too. mas lalo nyang hinigpitan anf kanyang pagyakap. it felt like were longing for each other.