Till the sky loses it's color

chapter 20

Back to work again as a FA. Kahit na minsan nakakapagod at nakakastress ay ayos lang dahil pangarap ko naman ito simula bata pa. I made it dad'. nakangiti akong pumasok sa trabaho. all my co-employees are greeting hello at me and I just smile back.

We have a new pilot as the one who change the retiring pilot. Hindi ko pa ito nakita kaya medyo na kyuriyos ako. Our flight today is. in france where paris is, the city of love. We inter the plane as soon as all the passenger seat are full.

"what do you want ma'am?" magalang na tanong ko.

"my daughter is hungry. do you have a milk?"tanong nya. Tumango naman ako at bumalik sa area kung saan ang parang kusina sa eroplano. I made a milk for a 4 years old girl.

Bumalik ako at ibinigay iyong gatas. Pagkatapos ay tumungo muli ako sa kusina at naghanda ng pagkain para sa piloto. Pumasok ako sa loob kung saan ang dalawang piloto. Sabay naman silang lumingon sa akin. Ngunit may isang paris ng mata na nakita ko kaya ikinatigil ko. anong ginagawa nya dito?'.

Umiwas ako ng tingin at tahimik na inilapag ang kanilang pagkain.
"thanks for the food Ms. Fuentes" saad ng banyagang lalaki. Ngumiti naman ako habang pilit na iniiwasan na magtama ang tingin naming dalawa.

Paglabas ko ay kaagad akong napagahawak sa dibdib ko para pakalmahin. Hindi ko alam na narito sya, akala ko susuko na sya? o baka wala naman syang balak na sa akin kaya nag trabaho nalang sya.' wag kang assuming' mahina kung binatukan ang ulo ko.

"your hurting yourself?" napaigtad naman ako sa boses na nagsalita kaya agad ko itong nilingon. Pero wrong move ata, isang dangkal na lang ang layo ng aming mukha. Kita kung natigilan sya, hindi ako nakagalaw kaagad.

Mabilis din akong umiwas at lumayo ng kaunti bago tinalikuran sya at tumungo sa kung saan ako naka assign. 'lord please naman oh ayaw ko na ulit na masaktan. Bakit ba kasi pumunta pa sya dito?'.

mahaba din itong byahe namin kaya pumasok ako sa restroom para mamahinga. Ng buksan ko ang pinto ay may taong nakatulog din. Nakatalikod ito kaya pumunta na ako sa kabilang side para makaidlip dahil sa pagod.

Hindi ko pa man na ipikit ang mga mata ko ay humarap ito sa gawi ko. Kinurap kurap ko pa ang mga mata ko kung nanalikmata lang ako. hindi nya ba tinulungan iyong kasama nyang piloto?.

Nakapikit ito kaya malaya kung napagmasdan ang kanyang mukha. Hindi kp parin maisip kung bakit nasasaktan ako sa tuwing naaalala ang nangyari noon. ' what if I choose to hear his reason? kami pa ba?. what if nagtiwala ako?. what if talagang may mahal sya at panakip butas lang ako? what if hindi nya talaga ako mahal?. maraming 'what if' ang nasaisip ko na alam kung hindi na naman mababalikan iyong nakaraan. tapos na iyon.

Nagising ako at napatingin sa kumot na nasa katawan ko. 'sinong naglagay?' napatingin naman ako sa kabilang kama at nakitang wala ng tao. Bumangon kaagad ako at nakitang tulog na ang mga tao dahil gabi na pala. Bumalik ako sa kusina para maghanda ulit ng dinner ng piloto.

Pumasok akong muli habang hindi Sila/sya binalingan ng tingin. kita ko sa gilid ng aking paningin na nakatingin sya sa akin. Nakakailang iyon pero hindi ko parin sya tiningnan.

Pagkalanding namin sa France ay lahat ng mga sakay ay nagsialis na. Ng kami nalang ang naiwan na mga FA at ang piloto ay lumabas na din kami dahil nag book in sila sa mamahaling hotel. Mga isang linggo lang kami dito  bago bunalis sa america. Hinila kp na ang dala kung maleta pero bigla na lang itong hinablot ng kung sino kaya napatingin ako dito.

"kaya ko naman yang dalhin" kukuhanin ko na sana ang maleta ko pero inilayo nito sa akin ang maleta at nagsimula ng maglakad kaya naiwan ako. Lumapit naman sa akin ang isang FA.