Till the sky loses it's color

chapter 11

I was in the convenience store today, nasa cashier ako at patuloy na cinaculate ang mga pinamili ng costumer. Hindi ako umuwi sa bahay nanatili ako sa condo ni nash, mag dadalawang araw.

Aalis din naman ako doon pag wala na yung arman sa bahay namin pero di ko parin maiwasang hindi matakot dahil baka balikan nya ako.

"5, 200 ma'am" she gave me the cash. I smile at her." thank you ma'am" ganun lang ang ginagawa ko. Busy din naman si axelle. Bukas ay may klase ako kaya kailangan ko ng allowance so I need to work.

Nang magsapit ang alas otso ng gabi ay umuwi na ako." bye.." pamamaalam ko sa mga kasama ko sa trabaho. Madilim na ang daan at naglakad lamang ako dahil hindi naman malayo ang condo ni nash.

as I walk, I felt suddenly strange tumingin ako sa paligid and I saw nothing but I felt someone is following me or I'm paranoid. Mas binilisan ko ang paglakad ko ng may humarang sa dadaanan ko. isang tao, hindi lalaki na naka suot ng itim at may takip sa mukha.

"pinapahirapan mo talaga ako.." tila bumalik sa akin ang nangyari. I felt my hand and knee shaking cause of fear. Tila para akong istatwa dahil hindi ako makagalaw. someone help me

hindi ako makasalita dahil tila naputulan ang aking dila. Agad syang lumapit sa akin ng dahan dahan kaya napaatras ako.Lumingalinga ako sa paligid at wala akong makitang tao na dumadaan dito na area walang sasakyan. Halos mabingi ako sa lakas ng kabog ng dibdib ko.

tumakbo ako upang hindi nya mahuli ngunit mabilis syang tumakbo dahil sa tuhod kung nanginginig sa takot. Nang makakita ng sasakyan ay mabilis kung ito ipinara at kaagad na sumakay. Mabilis namang pinaharurot ng driver ang tax] kaya na kahinga ako ng maluwag dahil hindi ko na makita yung arman.

Tumigil ang sasakyan sa harap ng building kung saan ang condominium ni nash. Bumaba na ako at kaagad na pumasok sa building. Linings kings PA ako dahil baka na sundan nya ako. Pumasok ako sa elevator at ng magbukas ito ay kaagad akong lumabas at tumungo sa condo.

Hindi pa man ako makalapit ay nakita ko si Thania na kalalabas lamang ng condo ni nash. Hindi ko alam kung ano pero nasasaktan ako. kumirot ang puso ko sa nasaksihan. Alan pala ni thania ang condo ni nash, kailan pa?, siguro may relasyon talaga sila.

Kumatok ako sa pintuan at pinagbuksan naman akp ni nash na parang wala lang na may babaeng pumasok sa condo nya dahil sa ngiti nya. Maliit ko lamang syang nginitian at pumasok.

"Did you eat already?" tanong nya sa akin ng pumunta ito sa may sofa habang nag aaral.
" ah... oo kumain na" doon ako sa guest room nya natutulog dahil dalawa naman itong kwarto nya.

Naligo ako at pagkatapos ay pinatuyo ang buhok bago na tulog. Bukas siguro ay aalis ako dahil nakakahiya naman sa kanya at baka kung ano pa ang isipin ni thania.

Lumabas ako sa kwarto at tumungo sa kusina dahil nauuhaw ako. nagsalin ako ng tubig sa pitcher bago nitungga ang baso. Nakita kung lumabas din si Nash para uminom dahil nagsalin din sya ng tubig.

"ah... aalis na ako bukas, uuwi na ako sa bahay" una akong nagsalita. siguro mabuti ng hindi ko sya makikita dahil ayaw kung makaramdam ng kakaiba sa kanya. Hindi ko sasaktan so thania.

"your house is not safe" seryosong usal nito. why?, wag mo naman sana akong pigilan baka umasa akong mahal mo rin ako. " ah wala na naman siguro yung arman" aaminin ko takot parin ako dahil baka balikan nya ako.

"why so sudden, pwede namang dito ka muna ikaw muna gumamit ng condo ko at doon ako sa bahay" usal nya.

"wag na, sigurado na akong uuwi dahil baka hinahanap na ako ni mama" hindi ko alam kung bakit ko sinabi, wala namang pakialam si mama sa akin, siguradong matutuwa pa iyon pagwala ako.

Hindi sya nagsalita kaya umalis na ako at tumungo sa kwarto. God help me, ayaw kung mahulog pa sa kanya lalo, masasaktan si thania dahil baka isipin nyang inahas ko si nash.

Umaga ay pumunta ako sa eskwelahan at doom kaagad ako sa library. Nagbabasa lamang ako. I tried to erase him from my brain but, hindi maalis alis.

I did the right thing. avoiding him was good for me to get over with my feelings. Hindi ko sya pinansin maghapon dahil pilit kung iniiwasan na magtagpo kami. Alas singco na at sabay kami na umuwi ni Thania. ang gaga panay ngiti

"kanina ko pa na papansin na nakangiti ka?" tanong ko dito dahil sa kakangiti nya ay naiilang ako.
" syempre about kay nash" tumili ito kaya maliit lamang akong ngumiti, masaya ako para sa kanya, nakaramdam din naman ako ng kirot sa puso ko dahil doon.

"May plano ka pa palang magpakita matapos mong umalis?" bungad sa akin ni mami, hindi ko nalamang sya pinansin. Mukhang wala na naman iyong arman kaya nakahinga akp ng maluwag.

Makalipas ang ilang linggo ay patuloy ko parin syang iniiwasan. Nasa canteen ako ngayon mag isa dahil may pinuntahan si thania. Habang kumakain ay narinig ko ang tili ng iba ng may pumasok sq canteen.

Napayuko ako, dali dali kung niligpit ang gamit ko at tumayo hindi ko sya tinignan at diretso lamang ang lakad ko. naramdaman ko panf may tumingin sa akin pero hindi ko nalang pinansin.

walang klase ang first period at last sa hapon kaya pumunta ako sa may rooftop at doon ipinagpatuloy ang aking pagbabasa habang. Narinig kung bumukas ang pinto kaya napatingin ako at iniluwa nito si nash. Binalik ko nalamang ang pagbabasa Ko.

Lumapit sya sa gawi ko kaya mabilis kung niligpit ang gamit ko ngunit pinigilan nya ako sa paraan ng hinawakan nya ang palapulsohan ko.
"what happen?" tila naguguluhang usal nito sa akin. Napansin nya sigurong umiiwas ako sa kanya.

"wala... sege mauna na ako" dali dali kung niligpit kaya mabilis nyang inagaw ang bag ko sa akin. Hindi kaagad ako nakapag reak doon.
" akin na yan, nagmamadali ako" inagaw ko sa kanya ngunit iniwas nya.

" your not into rush when your alone?, pero pagdating ko aalis ka?" Mukhang galit ito dahil magkasalubong ang kanyang kilay.
"why are you avoiding me?" kita Kia ang pagdaan ng sakit sa mukha nya mabilis lamang iyon at napalitan ng seryoso.

"H-Hindi kita iniiwasan" sumbat ko sa kanya. pagak syang natawa
"really?" nagpigil na usal nito kaya nakaramdam ako ng takot.

" what did I do?" seryosong tanong nya habang diretsong nakatingin sa aking mga mata, tila naghahanap ng kasagutan.
"ayaw kung saktan ang kaibigan ko" nakita ko ang pagkunot ng noo nya.

"why?" tanong nyang muli.
" because she love you!" sigaw ko kahit na nasasaktan ako ayaw kung aminin dahil wala akong karapatan.
" I don't want my friend to think about me, about us" pigil ang pag iyak na usal ko sumeryoso naman ang mukha nya.

"I don't love your friend for fucking sake! I love you!" galit na usal nito na bigla kong ikinatigil. parang hindi romehestro sa utak ko bigla.

"damn it!" mabilis nya akong tinalikuran. Para akong nakalutang sa ere dahil sa nararamdaman. Ngumiti ako. the freak why am I smiling like an ediot while he walk away.

"mahal din kita, sobra"

_______
________
:)