Till the sky loses it's color

chapter 19

para akong nakalutang sa ere habang iniisip ang pinag uusapan namin kanina, hindi ako makatulog. I know I keep on saying that I moved on, pero mahal ko parin kahit na hindi ko aminin.

Lumabas ako sa kwarto bigla din namang bumukas ang isang pinto at lumabas doon si nash. the atmosphere become awkward. Napatikhim naman sya hindi din siguro sya makatulog.

Sabay kaming lumabas pero wala ni isang nagtangkang basagin ang katahimikan. The silence is not awkward anymore. it gave me comfort.

Pumunta kami sa dalampasigan, Maliwanag na maliwanag ang buwan. habang ang mga alon ay gumagawa ng ingay dahil sa pag hampasan. Umupo kami sa putol na kahoy. Pumikit akp at dinamdam ang hangin na humampas sa mukha ko.

"tingnan mo yun oh, sya lang ang nag iisa" binasag ko bigla ang katahimikan. Tinuro ko ang bituin sa kalangitan, mag isa lamang ito.

"it's beautiful" saad ko at sumang ayon naman sya sa sinabi ko. Bigla akong natahimik muli at tiningnan nalamang ang mga alon.

"archi...." tawag nya sa akin kaya napatingin ako sa kanya. He look so serious.

"hmnn?...." I look at him.

"Can you promise me?" I look at him questioning. What do he mean by that?

"okay..." ang naisagot ko nalang.

"can you promise me..... that, if you'll love someone don't let him hurt you the way I did" he said, I saw sadness in his eyes. Sa sinabi nya medyo nasaktan ako. Hindi ko gusto ang sinabi nya.

"I don't want you to be hurt anymore" dugtong pa nya. Hindi ko alam pero ayaw ko ang mga binitawan nya na mga salita. Hindi ko alam pero kumikirot ang puso ko. Napagtanto ko talagang hindi ko kaya. akala ko naka move on na ako, hindi pa pala narito parin ang pagmamahal ko sa kanya. Kahit anong pilit kung limutin sya hindi ko kaya.

"and I want you to know I will always love you"

Sa gabing iyon ay hindi ako makatulog ng maayos kakaisip sa sinabi nya. Gusto kung bawiin nya ang mga sinabi nya. after he stole my heart he will just let it go. how could him. Tumulo ang luha sa aking mga mata dahil sa sakit.

Kinaumagahan ay hindi ko sya napansin. Nilibot ko ang paningin sa mga kasamahan namin pero ni anino nya hindi ko makita. Gusto kung itanong kung nasaan sya. Gusto kung sabihin na huwag nya akong ipamigay sa iba dahil tanging sa kanya lamang nakalaan ang puso ko.

"nasaan si nash?" tanong ni monica. Nagpasalamat ako at napansin nya din na wala si nash.

"he left early in the morning" saad ni Lawrence. I realize what he said. he leave, after he confess, after he make my heart beat again? he leave. Gusto kung pumunta kung nasaan ang kinaroroonan nya.

Umuwi din kami pagkahapon. Matamlay ako buong byahe, I miss him. Gusto kung sabihin na mahal ko din sya gusto kung bumalik sa kanya. Kahit na sabihin na marapok ako. ayos lang basta makapiling ko lang sya.

Weeks had past and I didn't see him again. Napansin ni mama na palagi akong matamlay. ang dinadahilan ko lang ay baka kulang sa tulog. Tumawag ngayon sa akin si ely, Ngayon kulang din naalala ang sinabi nya sa akin noon.

"Sinasabi ko na nga ba eh, mahal mo pa" she said, she even tease me. when I tell her, nash and I didn't see each other again. She comfort me.

"Baka nasakatan talaga iyon, hintayin mo. Kasi kung para sayo babalik at babalik ito" nakangiting saad nya. Tila nabuhayan ako ng pag asa doon.
I search for him but no one know where he is. hindi parin ako nawalan ng pag asa.

a month had passed and I almost loss hope. Next week ang alis ko sa pinas, bago ako umalis gusto ko lang sya makita. Tumungo ako ngayon sa may coffee shop, dito ako palaging nagbabasa dahil tahimik.

Naglakad lakad ako papauwi dahil gusto kung libutin muna ang lugar sa paglalakad. Napahinto ako sa tapat ng restaurant. Lumabas sya sa kotse, natuwa ako. sawakas nahanap ko na sya. Pupuntahan ko na sana sya ngunit hindi ko naituloy dahil may babaeng lumabas din sa kanyang sasakyan. Tinulungan nya itong lumabas.

Nakahawak ang babae sa kanyang tiyan. Tila sinampal ako sa sakit. buntis?, akala ko ba mahal nya ako eh ang dali nya lang naman pala makahanap ng iba. Nakilala ko ang babae, mahal nya talaga sya. Sa huli sila parin. mahal nya padin si clarice.

Tumalikod ako at patakbong umalis. Ang tanga ko talaga, naniwala na naman ako. Ayaw ko na talaga.
Pinahid ko ang kamay ko sa aking mga luha. Bukas din ay aalis ako, babalik ako sa america.

Nag impake na ako para sa biglaang flight ko. Tinawagan ko sina kuya at ate na aalis ako bukas papunta sa US. Gusto pa nila akong pigilan pero pursegedo na akong iwan muli ang lahat dito. akala ko tapos na ang sakit na mararanasan ko dito, hindi pa pala. sana hindi nalang ako bumalik pa.

Kinaumagahan ay maaga akong pumunta sa airport dahil maaga ang flight ko at hindi ko na hinintay sina kuya. sinabihan ko na din sina lea. Hindj alam ni ely na babalik ako dahil sa pagkakaalam nya sa susunod na linggo pa.

I wear my sunglasses, alam kung namamaga ang mga mata ko kakaiyak. Binigay ko na ang passport ko at pumunta na sa may eroplano. Tumingin muna ako sa paligid bago dumeretso sa loob. Mangilan lamang ang tao na naka book.

I sat on the chair near the window. I will leave everything again. I don't know if I will be back here again.
nakatulog ako sa buong byahe, naalimpungahan lamang ako ng naramdaman kung hindi na kami lumilipad. Nilibot ko agad ang paningin ko at wala ng tao kaya binaba ko na ang maleta ko.

Hindi ba nila alam na may natira pang tao dito sa eroplano. Tumayo na ako at aalis na ng napahinto ako dahil sa aking unahan ay ang lalaking iniwan ko na sinaktan ako. Nasaktan parin akp sa ginawa nya dahil umasa ako. Pero ngayon ayaw ko na, hindi ko sya pinansin at nagpatuloy lamang sa paglakad. Nang tangkang malampasan ko na sya ay bigla nya akong hinagit para yakapin ng mahigpit.

Hindi pa ako nakagalaw kaagad, pero ng makabawi ay pinilit ko syang tinulak pero hindi Parin sya kumawala sa akin. Tiningnan ko naman sya ng masama.

"bitawan mo na nga ako at makaalis na dito" marahas ko syang tinulak saka muling naglakad pero hindi nya ako pinayagan dahil bigla nya akong isinandal sa pader. Tiningnan nya ako  ng seryoso.

"your leaving again" parang hindi patanong na sabi nya.

"Yes, and please can you let go of me?!, aalis na ako" hinablot ko ang aking kamay saka nag martsang umalis.

"I won't give up archi" dinig kung sabi nito. Really?,hinarap ko sya pero naglakad na ito palayo sa akin at tumungo sa eroplano.

'akala ko ba hindi ka susuko, eh una palang palya na. tumalikod kana'. mapait akong napangiti, your all words nash, sinasabi mo pero hindi mo ginagawa. hindi ako aasa na hindi ka susuko. I know you nash.

Tumungo na ako sa bahay namin dito sa US. the maid greet me as I came, I smile and nod. I went straight to my room and then slam my body to the soft mattress. I'm so tired.

Hindi ko nalaman na kinaumagahan na ako na gising dahil sa mahabang flight. Bumangon na ako at nag ayos para makapag breakfast na. Pagbaba ko ay ang sigaw kaagad ni elyse ang na rinig ko.

"Archi!!!!, your finally back!" sigaw nya at sinalubong ako ng yakap. Mahina ko naman syang binatokan.
"Aray!!" napasigaw sya kahit hindi naman masakit, oa nito.

"agang aga sumisigaw ka" suway ko sa kanya.
"what?!, I just miss you" napahimas himas ito sa kanyang ulo.

Hindi naman ako nabagot sa bahay dahil kasama ko si ely na madaldal.  For some reason I forget everything that happen, even him. all I want is to move forward and forget him.

Aaminin ko na minsan namimiss ko sya. isang linggo palang ako dito sa US pero parang isang taon na. Hindi ko alam pero umaasa parin ako na tutuparin nya ang sinabi nya. He was my everything back then. My savior, he always save me when I need help, his always there making me laugh. he brought too much happiness in my life, and the one who brought me........ Pain.

__________________
__________________
:)