Till the sky loses it's color

chapter 1

"archi!!, where is my eyebrow!!!!" sigaw ng kapatid ko sa kabilang kwarto na ngayon ay pumunta dito sa kwarto ko at pabagsak na binuksan ang pinto ko.

"Hindi ko alam" walang ganang saad ko habang kaharap ang libro ko.

"Ikaw lang naman ang narito!!, kaya ikaw ang kumuha!!!!" lumapit ito sa akin at inagaw ang libro ko at ibinato kung saan.

"ano bang problema mo!" inis na saad ko sa kanya.

"anong nangyari dito?" tanong ng kararating lang namin na ina, galing sa paggogrocery.

"mommy..." lumapit naman kaagad itong kapatid ko kay mami na nagpapaawa.

"Kinuha nya po ang eyebrow ko" sumbong ng kapatid ko, hindi ako nagreklamo dahil ako rin naman lagi anf pinapagalita, ewan ko ba parang ampon lang ako dito.

"totoo ba ito!!, archi! nasaan ang eyebrow ng kapatid mo!" galit na saad ni mami.

"Hindi ko po yun kinuha" malumanay na saad ko.

"kayo lang naman ang tao dito kanina... ibigay mo na" kinukunsinti talaga ni mami itong kapatid ko.

"wala nga sa akin" nainis ako bigla, hindi ko naman kinuha iyon dahil hindi ko naman alam kung paano gamitin iyon.

"aba! sinusumbatan mo na ako ngayon!! may ipinagmamalaki ka na ha?!" kahit na naiinis ako ay may respeto ako sa kanila kaya hindi nalang ako sumabat.

"Tsk, itong batang ito!.... halikana nga anak bibilhan nalang kita ng bago"malambing na saad ni mami sa kapatid ko na ngayon ay nakaniting umalis silang dalawa sa kwarto ko.

Pinulot ko nalang ang librong itinapon kanina ng kapatid ko.

'hi,.im Archimae rineeze but my family call me archi. I live with my mom and sister, simula nong mamatay si papa ay sa akin nalang lahat ipinalalabas ng nanay ko ang kanyang galit.

And I'm use to it, ako rin naman ang may kasalanan. Back when I'm 5 years old I'm daddy favorite, binibigay nya sa akin lahat ng gusto, meron ding umiyak ako ng hindi nya ako binilhan ng ice-cream.. pero binili nya.

Until one day my dad was in other country, he was a businessman... he was 3 days in other country. when he call, I told him to come home already but my dad told me that the weather are not good so they can't come home.

I keep on crying so he dicide to come home. it was night, and we were waiting for him to come home.

Binuksan ni mami ang Tv at binalita ang malakas na ulan at hangin sa buong pilipinas. Hindi ko paiyon maintindihan. Ibinalita din na nag crash ang sinakyan nila daddy na private jet.

Umiyak si mami kaya naguluhan ako, shr keep on calling daddy's name.

"mommy?, why is daddy not home yet?" tanong ko. hindi ako pinansin ni mami at ang kapatid ko na 8 years old ay umiyak din.

"m-mommy, si daddy" sabi ng kapatid ko na umiiyak.

"ate?." lumapit ako sa kanya pero tinulaj nya ako ng malakas kaya napa upo ako sa sahig.

"it's all your fault!!!!" sigaw nya bago kumaripas ng takbo papunta sa itaas.

That day sinisisi ko ang sarili ko dahil wala na si daddy, it's been 16 years pero ramdam ko parin ang galit sa puso ni mami sa akin. simula nong mamatay si daddy na lugi ang maliit na companya ng daddy ko. Alam kung nabulag sya sa kanyang galit dahil sa pagkawala ni daddy. Tanggap ko na rin na hindi ako mamahalin ni mami.

"Archi!!!" sigaw ng kaibigan ko sa malayo. Narito ako ngayon sa gate ng eskwelahan namin, papasok na ako sa room namin ng tawagin ako ng kaibigan ko si thania.