“ ဦးလေး...မနေ့ကဧည့်သည်တွေပြန်သွားပြီလား ”
ကင်မ်မနိုးခင် ဂျွန်အရင်ဆုံး အိပ်ယာမှထပြီးနောက် နယ်စားမင်းကြီး၏ အဆောင်သို့သွားကာ စာအုပ်ထိုင်ဖတ်နေသည့် နယ်စားမင်းကြီးအား အမေးတော်ရှိလိုက်သည်။
“ အေး...မိုးမလင်းခင်ပဲ ပြန်ထွက်သွားကြတာ ”
“ ဪ တော်သေးတာပေါ့ ”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
“ အာ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ဦးလေး ”
နယ်စားမင်းကြီးရဲ့ အမေးကို ဂျွန် ပျာပျာသလဲပင် ငြင်းဆိုမိလိုက်သည်။
“ဒါနဲ့ မနေ့က ဧည့်သည်တွေထဲက တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ကင်မ်လေးနဲ့ ဆုံပြီး စကားတွေဘာတွေ ပြောဖြစ်ကြသေးလား ”
“ ဟင့်အင်း မပြောဖြစ်ပါဘူး ဦးလေး၊ဘာလို့လဲ ”
“ မပြောမိလည်းပြီးတာပါပဲကွယ်၊သွားတော့ ဟိုမှာ မင်းသူငယ်ချင်းနိုးလာပြီ ”
နယ်စားမင်းက ဂျွန့် အနောက်ဘက်ကို မေးငေါ့ပြကာ ပြောလိုက်သည်။ဂျွန် အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အသက်တမျှလေးက မျက်လုံးကို ပွတ်ကာသပ်ကာဖြင့် အိပ်ရေးမ၀သေးသည့်ပုံ။တကယ်ဆို အိပ်ရေးက၀သင့်နေပါပြီ။အအိပ်မက်သူလေးကိုက ဘယ်လောက်အိပ်အိပ် အိပ်လို့၀တယ်ကိုမရှိဖြစ်နေတာ။
“ ဂျွန်က ဘာလို့ ဒီကိုရောက်နေတာလဲ ”
“ အာ ဟိုဟာ ဧည့်သည့်တွေပြန်သွားပြီလား လာမေးကြည့်တာပါကွ၊ မနေ့က မင်းပဲ တွေ့ချင်လို့ဆို”
“ ပြန်သွားပြီတဲ့လား ”
“ အင်း ပြန်သွားပြီတဲ့ ”
ပြန်သွားပြီဆိုတော့ ကင်မ်က အလိုမကျဟန် စိတ်ပျက်ငြီးငြူလိုက်သည်။ဂျွန့်မှာတော့ ကင်မ်နဲ့သေချာမဆုံလိုက်ရတာကိုပဲ ကြိတ်မှိတ်၀မ်းသာနေရသည့်အဖြစ်။
“ ဘာလို့ မင်းက သူတို့ကို တွေ့ချင်ရတာလဲ”
“ အဖေကလည်း သူတို့က နန်းမြို့တော်ကလူတွေမဟုတ်လား၊သားလည်း မိတ်ဖွဲ့ချင်လို့ပေါ့ ”
“ အံ့ဩပါ့...တစ်နေ့တစ်နေ့ အလေပဲလိုက်နေတဲ့လူက နန်းတော်က အရာရှိတွေနဲ့သိကျွမ်းပြီး ဘာလုပ်မလို့လဲ၊ နယ်စားမင်းရဲ့သားက အသုံးမကျကြောင်း ပြမလို့လား ”
YOU ARE READING
EMPRESS KIM's JEON
Fanfictionဧကရီဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်ကိုလိုချင်တာမဟုတ်ဘူး။ ငါလိုချင်တာ ဂျွန့်ကို.....📜
