"ဒီက ကိုစစ်လွန်အိဏ်လားဗျ"
စစ်လွန်းမော့ကြည့်လိုက်တော့ အိုးချောသားဘဲ တကိုယ်လုံး၀တ်ထားတာကလည်း အနက်ရောင်တွေဘဲ။နှုတ်ခမ်းထောင့်နဲ့ မျက်ခုံးထောင့်တွေမှာ စတီးလုံးလေးတွေအရ ဖောက်ပီးတပ်ထားပုံရတယ်။အင်း ကိုယ်တော်ချောက ဂျစ်ကန်ကန်ပုံစံလေးဘဲ။
"ဟုတ်ပါတယ် ထိုင်ပါ"
"Sorry ဗျာ ကျွန်တော်နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ် ကျွန်တော်က မင်းဘုန်းမာန်သစ်ပါ"
"ကိုယ် မင်းနဲ့ချိန်းထားတာ ၃နာရီ။မင်းခုရောက်လာတာက ၃နာရီခွဲ။ကိုယ်က ၄နာရီဆို ဂျူတီပြန်၀င်ရမှာ ဒီကနေဆေးရုံပြန်ဖို့ ကားမောင်းချိန် ၁၀မိနစ်ကြာတယ်။မီးပွိုင့်နဲ့ ကားလမ်းပိတ်မှာနဲ့ဆိုရင် ၁၅မိနစ်လောက်သွားရမယ်။အဲ့တော့ အခုစကားပြောဖို့ အချိန်၁၅မိနစ်ဘဲရမယ်"
အတိအကျကြီးတွက်ချက်ပြနေတော့ အံ့ဩမိသည်။မာမီသဘောကျတဲ့အချက်ထဲမှာ ဒီတချက်လည်းပါလောက်မည်။ကြည့်ရတာ ရိုးရှင်းပီးတည်ကြည်တဲ့ပုံစံလေးနဲ့ ပြတ်သားတယ်ဆိုတဲ့စိတ်ကလေးကလည်း ပေါ်လွင်နေသည်။
"ကျွန်တော်လည်း သင်တန်းချိန်ဖျက်ပီး ရောက်အောင်လာခဲ့တာပါဗျာ"
ထိုစဉ် waiterလေးကအနားရောက်လာပီး
"ကော်ဖီရပါပီ"
"ကိုယ်မင်းအတွက်ကြိုမှာထားတာ မင်းကြိုက်မကြိုက်တော့မသိဘူး မင်းသောက်လို့အဆင်ပြေရဲ့လား မပြေရင်ထပ်မှာလိုက်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ ပြေပါတယ် "
"CUတက်နေတယ်လို့ကြားတယ်"
"ဟုတ်ပါတယ် CSပါ"(CS- computer Science)
"ဘာလို့CSလဲ"
"ဒီတိုင်း ဗိုလ်မှူးကြီး အားမာန်နဲ့ ဒေါက်တာ ခင်သီတာရဲ့ တဦးတည်းသောသားအနေနဲ့ မိသားစုဂုဏ်အတွက် ဘွဲ့တခုတော့ယူပေးသင့်တယ်ထင်လို့"
အကဲခတ်ရသလောက် အရမ်းတည်ငြိမ်နေပါလား။ခုထိဘာအကွက်မှမရွှေ့သေးသလို ကြားဖူးနေကြ သူ့အပေါင်းအသင်းတွေဆိုတာလည်း မမြင်ရသေး။ငါ့အလှည့်ကော ဘယ်လိုဒရမ်မာတွေခင်းလာအုံးမှာပါလိမ့်။ဘာတွေများ ကြိတ်ကြံစည်ထားကြပါလိမ့်။ငါသတိကပ်နေမှဖြစ်မယ်။
