Derin Gökser, 17 yaşında babasının işleri nedeniyle doğup büyüdüğü ilçeden, evinden ve okulundan ayrılmak zorunda kalır.
Duygusal sancıların içinde, geçmişin acı hatıralarıyla mücadele ederken geleceğin belirsizliğiyle de korkuyordu. Kalbindeki acı...
Uzun bir zaman sonra hepinize tekrardan merhaba. Bu satırları VPN ile yazıyor olmak benim için üzücü bir durum. Haftalardır Wattpad'in açılmasını, rahatlıkla bölüm atmayı bekliyordum fakat istediğim gibi olmadı. 20 günü aşkın süredir wattpad kapalı ve hâlâ haber alınmıyor. Yaşadığımız ülke de ne kadar özgür gibi gözüksekte aslında engellerle yaşayan bireyleriz. Umarım kısa süre içerisinde, bu engellerden kurtulur özümüze döneriz, tek temennim budur 🫡
Okuyucularımın yarısı bölüme ulaşamayacağından okuyan kişilerden tek isteğim bol bol yorum yapıp oy vermeyi unutmamak. Bölümü buradan okuyamayanlar için ınstagram veya tiktok üzerinden paylaşacağım, herkesin ayrım olmadan bölümü okuyabilmesini istiyorum.
Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar hayal ürünü olup gerçeği yansıtmamaktadır, tamamen kurgudan ibarettir.
SPOTİFY'a ASLA DEME yazarak çalma listesine ulaşabilirsiniz.
Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazardan;
Geçmiş
İstanbul, Beykoz 7 Ağustos 2015;
Çocukluk; saf hayallerle dolu, umut çiçekleriyle süslü bir bahçedir.
Fakat umutla beklediğimiz şeyler gerçekleşmeyince, hayal kırıklığı içinde kaybolur süslü bahçedeki tüm çiçekleri soldururuz.
Hayır sil, sadece çocuklukta değil her yaşta böyledir.
Bir şeyi çok umut eder, beklenti içine girersen ve sonrasında beklentinkarşılanmazsa işte o zaman hayal kırıklıklarına kapı açmış olursun.
Fakat atladığımız bir nokta vardır; her hayal kırıklığı, bir başka umuda kapı aralar.
Demir ne kadar hayal kırıklığına uğrasa da, kalbi ne kadar incinse de hayal kurmayı ve umut etmeyi bırakmıyordu.
Çocukluğu güzel geçmiyordu hissediyordu, biliyordu.
Ama büyük hayalleri, küçük umutları vardı.
Her seferinde kalbi kırılsa da, hayal kırıklığına uğrasa da umut etmekten vazgeçmiyordu çünkü umut Demir'in tohumuydu. Zor zamanlarında içinde yeşeren bir çiçekti.
Umut etmek Demir'in yolunu aydınlattığı ışıktı.
Umut yoksa Demir'de yoktu.
Demir böyle düşünüyordu çünkü Birgül teyzesi Demir'e böyle öğretmişti.
En kötü zamanlarında yanında ben olmazsam içindeki tohumun gösterdiği yoldan git derdi. İçindeki tohumda umuttan başka bir şey değildi.
