Gün içinde fazla enerjik değildim. Zaten babamla olan konuşmamdan sonra da diğerlerinin yanına gitmek istemiyordum.
Günün neredeyse hepsini uyuyarak geçirdiğim için şuan hiç uykum yoktu ve saat 22.16'ydı. Bir süre sonra kapının çaldığını duydum. Gidip açtım. Chan hyungdu. Onun geleceğini unutmuştum.
Ne yapmam gerekiyordu ki? "Selam Seungmin. Jisung söylemiştir belki, o Minho'nun yanında kalacak." O içeriye geçerken söylediklerine karşı cevap olarak evet demeyi düşünüyordum, öyle de yaptım.
"Ah evet, söylemişti." Yataklar tek kişilikti ve iki yatak vardı. Buna şükrediyordum. O yatağının yanına küçük bir çanta koymuştu. Büyük bi ihtimalle 1-2 kıyafeti vardı. "Nasılsın?"
Oturduğum ve ona baktığım yatağımda, çantasından kıyafet çıkaran Chan hyungun dediği soruyla ayıldım. "İyiyim hyung, teşekkür ederim."
Elindeki kıyafetleri hafif sallar gibi yaptı. "Ben duş alacağım, sana iyi geceler." Bu saatte duş mu alınırdı? Doğrusu bende bu saatlerde duş alıyorum. "Sana da şimdiden iyi geceler."
O lavaboya girdi. Bende üstüme pijamalarımı giyip yatağa yattım. Telefonumdan oyun oynarken annemden mesaj gelmişti.
[Annem♡ x Seung]
Annem♡:
Seungmin, oğlum bak sakın oraya gitme.
Avustralya'ya gel, bi süre babanda izin verir bizimle kalmana sonra bi ev bakarız.Seung:
1. O adam benim babam değil. 2. Ben babamdan korkuyor olabilirim ama kaçacak değilim. 3. Ben Avusturalya'ya hayatta gelmem, benim burda kardeş dediğim insanlar var ve onları asla bırakmam. Şimdi aklından onları sil bunları düşün. Kısacası ne olursa olsun Seul'den ayrılmam.Annem♡:
Seungmin bak başka insanları değil, kendini düşün. Bae karısından ayrılmış, alkol alıyor ve ayrılmalarının sebebinin sen olduğunu düşünüyor. Karısı bir çocuğu olduğunu bilmiyormuş.Seung:
Babam beni çocuğu olarak görmez ki. Akrabalarımız ve arkadaşlarım dışında kimse onun benim babam olduğunu bilmiyor. Kime söylemişte karısı öğrenmiş.Annem♡:
Bilmiyorum ama orada sana hayatı zindan eder o pislik. Lütfen dediğimi iyi düşün. Senin için. Hem belki arkadaşlarına senin hakkında iftira atar. Ya da onlara da bağırır. Yapmayacağı şey değil. Kararını verdikten sonra bana yazman yeterli. Senin için bilet alırım.-·-·-
Bu konuşmalardan bıktım artık. Babamdan bıktım. Annemin beni darlamasından bıktım. Dediği şeylerin hep kötü ama doğru olmasından bıktım. İstediğim gibi bi hayat yaşayamamdan bıktım. Babamın benden bu kadar nefret etmesinden bıktım. İki taraf arasında arasında kalmaktan bıktım. Ben kendimden bıktım.
Telefonu yanımdaki sehpaya bıraktım ve battaniyeyi kafama kadar çekip, Chan hyungun yatağının tersi tarafına döndüm ve gözümden bi kaç damlanın sessizce akmasına izin verdim. Bi süre sonra uyumuştum, uyuyunca ve ağlayınca tüm dertlerimin gideceğini düşünmem ve bunun doğru olmaması sinirime gidiyordu.
•••
Duştan çıktıktan sonra saçımı tam kurutmadan odaya geri girdim. Seungmin uyumuştu. Sabah arabada çok tatlı duruyordu, nasıl beceriyor bilmiyorum. Elimdeki havluyla yatağa oturdum ve saçımın birazcık kuruması için saçımı karıştırır gibi yaptım.
YOU ARE READING
Silent Shout - Chanmin
FanfictionGeri döndüm, bitene kadar devam<3 Seungmin Üniversite öğrencisi olan 22 yaşında ve ailesi tarafından sevilmeyen, sessiz ve duygusal bir çocuktu. Okulda zorbalığa uğradığı zamanlar arkadaşları onu kurtarırdı. Felix'in tek ailesi olan Chan onu tanımad...