Sınırları Zorlama(gxg)

6

'Ceza da veririm.' demesine mi takılsam yoksa dolaylı yoldan aramızda bir şeyler olmasını kabul etmesine mi? Bak işte günüm mükemmel bir hal alıyordu.

"Her hatanın bir bedeli olmalıdır." dediğimde yüzünde anlık bir ifade geçti.

"Vay Deniz hanım yeni tanıştığınız birine karşı fazla değil mi bu sözler?" dedi.

***

Dediğim şeyle yüzü garip bir hâl aldı.
"Bu konuyu çözmeye başladığımıza göre gidiyorum. Yapmam gerekenler var." diyio bir anda kalkıp gitti.

Arkasından baka kaldım. Gitmesine engel olmadım. camdan giden bedeni izlerken arkasına bakmadan arabasına binip gitmesi nedensiz canımı sıktı. Ne olmuştu ki şimdi? Garip bir kişilik bu kız. Mantığım 'ondan uzak dur!' diye haykırıyordu. Okulda karşılaştığımızda ne yapmam gerektiği artık çok net ortadaydı.

Odama geçip üzerimi değiştirdim annemlerin gelmeyeceklerinden emin olmuştum.Saat dört olmuştubile bu saatten sonra hiç gelmezler. Evden çıkıp otobüs durağına doğru konumlanmıştım ki olduğum yerde durdum.

Babanın arabası burdaydı. Annenin arabasıyla gitmişler belliki. Hemen eve dönüp arabanın anahtarını ve ehliyetimi aldım. Bu yaptığıma kızarlarsa bahanemde hazırdı.

Arabaya bidiğimde deposu tam doluydu. Derin nefes alıp kontağı çevirdim. Okula ya da istediğim bir yere aptal gibi otobüsle gidemezdim.

Komik bir şekilde hesabıma otuz binden fazla para yatıyordu. Komik kısımsa ben ailemin ne iş yaptıklarını bile bilmiyorum.

Büyürken hep dadılar vardı etrafımda. Bu düşünceyle gaza yüklendim. Kaza yapıp ölsem üzülmezlerdi. Hızımı düşürüp sağa çektim. Kaza yapıp ölmek istemem.

Sakinleşmeyi bekledim. Trafik kazası yaparsam ölüme tek gideceğimi sanmıyorum. Bir başkasının ölümüne sebep olmak istemiyorum.

Yola devam edip avm nin oto parkına girdim. Önce biraz mağzaları gezdim. Kafamı dağıtmam gerekti. Alışveriş yaparken biraz da olsa kafam dağılıyordu.

Bu uzun sürmedi. Avm de gördüğüm bedenlerle yerime mıhlandım. Ordalardı. O kadar aradım açmadılarına üzüldüğüm için kendime kızdım.

Bensiz çok mutlular!

Yanlarından geçip önünde durdukları mağzaya girdim. Bir kaç parça eşya alıp ödemesini yaparken sırada benden hemen sonra geliyorlardı. Ne acınası öz kızları hemen önlerinde ama o iki ahmak bunu umursamıyordu bile.

Mağzadan çıkarken adımı seslendiler. Durmadan ilerlemeye devam ettim. Otoparkatan arabayla nasıl çıktığımı anlayamadan kendimi trafikte yeşili beklerken buldum.

İyi değilim! Arabayla buraya kadar ne ara geldiğimi hatırlayamayacak kadar dalgındım. Bir tekelin önüne çekip bir şişe viski aldım.

Kimsenin olmadığı sessiz bir yere park edip şişeden bir yudum aldım.
Ve ardı arkası kesilmeyen onlarca yudum...

***

Saat gecenin yarısı ayyaşın biri zik zak çizerek kaplumbağa hızında yolda ilerlemeye çalışıyordu. Bir mucize ki çevirmeye yakalanmadan evine dönmüştü ayyaş.

Zifiri karanlıkta eşyalara çarparak odasına girip ışıkları açtı. Kafası uçmuş olsada ayakta durabilir haldeydi.

Duş alıp üzerine geceliklerini giyip mutfağa gitti. Babasının içki dolabından bir şişe bira alıp bardağa döküp içmeye devam etti.

Boş bira şişesi gürültüyle yere düştü.

İzem' in çıkardı tüm bu seslere uyanan babası onu içki dolabının önünde sarhoş bulmayı beklemiyordu.

İzem eve çok olmasada sarhoş kadayla gelirdi ve hiç fark edilmezdi. Fakat yakalanmıştı. Babası elinden birayı aldığında başını kaldırıp baktı.

Sırıtarak "Bir eviniz olduğunu hatırlamanız güzel. Bu şerefi neye borçluyum. Bay Güçlü siz berbat bir insansınız! Gerçi sen bunu zaten biliyorsun." dedi.

"Kalk odana git İzem. Hemen!" diye bağırmasına karısıda uyanmıştı.

Mutfağa kapısından girince "Ah geldi evimizin güzel orospusu!" duyduğu sözlerle yerine mıhlandı.

Babanın tepkisi çok sürmeden keskince indi yüzüne. Tokatın etkisiyle sağa dönen yüzünü Onur' a çevirdi.

"Niye kızdın piç kurusu, yalan mı? Senin karın namlı bir orospu değil mi!" sesi kısıktı ama sözleri
Çiğdem' i üzmüştü.

"Düzgün konuş İzem! Arkadaşın yok karşında annenle baban var. Laflarına dikkat et elimde kalırsın." dediğinde İzem güldü.

"Peki sayın pezevenk." diyip odasına girip kapıyı kilitledi.