Sınırları Zorlama(gxg)

13

Sonunda defolup gitmesiyle kanımda deli gibi akan öfkem azaldı. Biraz hoş bulduğum birinin bu denli salak olması büyük hayal kırıklığı.

Hayal kırıklığı mı? Sinirden beyinim çalışmayı bıraktı galiba. Ne de olsa o bir kız ve ben kızlardan hoşlanmam.

Üzerimi giyinip sinirden gelen açlığımı doyurmak için mutfağa girdim. Yemek yaparken bir nebzede olsa sinirim geçmişti. 

Kindar değilim ama Deniz' le fena bir şekilde uğraşacaktım. Yaptıkları yanına kalamaz hem de hiç bir şekilde. Gerçi son senem olduğu için pek takmadan da devam edebilirim. 

Zihnim düşüncelerle boğuşurken kapının sesiyle Deniz' in geri döndüğünü düşündüm. Sinirle kapı dürbününde bakınca gördüğüm kişilerle şaşırmadım desem yalan olur.

Kapıyı açtığımda 'sonunda' diyen anneme göz devirip "Bu yıl üçüncü kez evde görüyorum sizi. Evinizi mi özlediniz?" dediğimde babam garip bir bakış atmıştı.

Tamam biraz abartsam da yalan değildi. Eve çok az geliyorlardı ki çoğu zaman evde olmama rağmen onları görmüyordum bile.

Onları umursamadan yaptığım yemeği tabağa koydum. Babam peşimden gelip tabağıma baktı. Şanslı piçler! Yarında yerim diye çok yapmıştım. Keşke dışardan söyleseydim.

Masaya oturup yemek yemsine şaşırsamda ses etmedim. Anne de gelip yemek için masaya oturunca susamadım.

"Canınız evcilik oynamak istedi galiba." dediğimde aralarında anlık bir bakışma oldu. Baba yutkunup konuşmak için ağzını araladığında konuşmasına müsade etmedim.

"Yarın erkekn kalkıcam sessiz olun." diyip kalkıp odama gittim.

Yatağıma uzandıktan bir süre sonra odamın kapısını çalındı.

Derin bir nefes aldım. Tüm bu olanlardan sonra boğuluyormuşum gibi hissediyordum.

Kapı tekrar çalınca "gel." dedim.

Esenlikler yolda daha uzun bir bölüm var. En kısa sürede paylaşacağım takipte kalın hoşcakalın.