Sınırları Zorlama(gxg)

19

Bir anda suratıma inen tokatla anlık bir şok geçirdim. Sola dönen başımı hırsla anneme çevirip bende ona vurdum. Vurmamla anlık bağırınca babam odaya girdi.

Anlamaz gözlerle bakınırken annem hırsla kolumu sıkarak "Sen! Sen kim oluyosunda bana vuruyorsun he!" diye parladı. Sertçe kolumu çekip "Asıl sen kimsinde bana vuruyorsun? Sen bir hiçsin! Hayatımda yeri olmayan yabancı bir kadınsın o kadar. Davranışlarına dikkat et Çiğdem! Doğurdun diye sana anne saygısı göstermem."

Çantamı alıp evden çıktım. Umarım anahtar çantamdadır. Garaja inip arabanın önüne gelip çantamda anahtarı aradım.

Şükür ki en sonunda buldum. Arabaya binip hızla uzaklaşırken zihnim çok doluydu. Dolu zihnimi daha da dolduran telefon sesiyle arabayı sağa çektim. Arayan babamdı.

"Ne var lan!" diye açtım telefonu.

"İZEM! HEMEN EVE GEL!" diye bağırdı.

"Niye namlı orospuna tokat atmam kızdırdı mı seni?"

"İZEM! Ne saçmalıyorsun sen? Annenle böyle konuşamazsın!"

"Güçlü bir aileden gelmiş olması bu gerçeği değiştirmez. Hiç bir bok bilmeyen mal herifin tekisin. Sorsana karına arada bir gördüğünüz kızınız annesinden neden bu kadar nefret ediyor."

Cevap vermesine fırsat vermeden telefonu kapattım. Aklıma dolan anılarla gözlerim doldu.

***

Sakin sessiz bir yere çektim arabayı. Kendi nefesimde boğuluyordum. Tokat attığı yere gitti elim.

Kalbimin göğüs kafesime çarptığı ve ellerimin uyuşmaya başladığı bu anların devamında hep bir göz yaşı seli gelmelidir.

Zihnimin dipsiz kuyularına atıp üstüne dağ yıktığım anı enkazın altından çıkmaya çalışıyordu.

Derin derin nefesler almaya başladım.

Sakin ol!
Sakin ol!

Mutlu düşünceler, mutlu düşünceler.

Açık hava, tatlı bahar güneşi.

Ağlamak yok! Sakin, sakin.

1 2 3... Nefes al. 1 2 3 nefes ver.

Gereksiz bir sakinleşme çabasının sonunda akan tek damla göz yaşını binlercesi takip etti.

Kuyunun üstündeki dağ ikiye yarıldı ve anı özgürce zihnime doldu.