7

1K 56 2
                                    

Kendime gelip uyandığımda saat sabahın daha sekiziydi. Bir süre daha yatağımda uzanırken çalan telefonla kalkıp arayana baktım.

Arayan Deniz' di. Umursamadan yatağıma uzanıp gözlerimi kapatıp uykuma geri döndüm

***

İzem yirminci rüyasını görürken biri kapıyı kırarcasına yumrukluyor ve ardı ardına zile basıyordu. İzem bunu umursamadan sarsak adımlarla üstüne kilitlediği kapıyı açıp aynı yavaşlıkla isyan bayrağını çekmek üzere olan kapıyı açtı.

Kapıyı kırmak isteyen kişi Deniz' den başkası değildi. "Deniz?" Deniz bir anda İzem' in yüzünü tutup inceledi. 

"Seni tam yirmi beş kez arayıp, bir sürü mesaj attım. Öyle şeyler söyledin sonra bir anda suratıma neden kapattın, neden aradığımda telefonu açmadın?" dediğinde İzem gözünü ovuşturarak "Uyuyordum." dedi.

İzem tamamen uykusundan sıyrılmıştı. Kapıda Deniz' le konuşmak garip hissettirince 

"İçeri gel Deniz. İçerde konuşalım. Salona geç lütfen." dedi İzem. İçeri girmesi için kenara çekilince Deniz sinirle içeri salona girip beklerken kapıyı kapatıp ardından gelen İzem yutkundu.

 Sarhoşken yaptıklarının bir kısmını hatırlıyordu ama Deniz' i aradığını hatırlamıyordu. "Otursana Deniz." dediğinde Deniz sertçe "Böyle iyi." dedi.

"Ben dün seni aradığımı hatırlamıyorum." diyip eliyle başını kaşıdı. "Hatırlamıyorsun demek. Hiç şaşırmadım. Galiba geçici süreli hafıza kaybı yaşıyorsun devam çünkü dün söylediklerin pek de unutulacak cinsten değil doğrusu."

"Ben sana ne dedim ki? Deniz ben dün gece çok içtim gerçekten hatırlamıyorum daha yeni yeni kendime geliyorum." dediğinde Deniz derin bir nefes alıp koltuğa oturdu. Bir süre öyle kaldı ve kalkıp İzem' in karşısına dikildi.

"Dün seni avmnin otoparkında gördüm. Arabaya binerken ki halini görünce bir şey olduğunu düşünüp endişelendim. Sana seslendim ama beni duymadın. Ben sana yetişemeden de arabana binip gittin. Arabaya binip otoparktan çıkana kadarda sen çoktan kayboldun. Bir süre sonra seni aradım ama açmadın daha sonrada gecenin bir yarısı beni aradın ve artık ölmek istediğini, yaşamanın anlamsız olduğunu söyleyerek sessizce ağladın. Bir süre sonra sustun ve bir anda da kapattın. Sabah aradığımda açmayınca aklım çıktı. Sen iyi misin?" 

Deniz kendine engel olmayıp bir elini İzem' in yanağına koyup diğer elini de beline atıp kendine çekti. "İntihar ettiğini sandım çok korktum. Ne olduğunu söyle bana. Lütfen!" diyip sıkıca sarılıp saçını okşadı.

Uzunca bir süre sonra İzem ilk defa gerçekten önemsendiğini hissetti. Deniz' in saçını okşaması, sarılışıyla baskıladığı duygularını tutamayıp bırakttı.

Sessiz sessiz ağlaması Deniz' in kalbini parçalasa da hiç bir şey söylemeyip sadece sarılıp saçını okşadı.


Sınırları Zorlama(gxg)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin