Sınırları Zorlama(gxg)

21

Normalde eğlenceli geçen kahvaltı bugün çok sessizdi. Ne büyük babam konuşup bir kelime etti ne de ben.

Kahvaltıyı sessiz sedasız toplayan Firuze abla bile uzun süredir buraya uğramamla ilgili hiç bir şey söylemedi. Firuze abla kırklı yaşlarında evin temizliği ve düzeniyle ilgilenen çok kibar birydi. Uzun zamandır Büyük babamın yanında çalışan değerli ve büyük babamın nazarında değerli biriydi.

Gerçi sessizlik işime geliyor konuşacak gücüm kalmamıştı. Sanki konuşmaya başlasam kalbim parçalanacak gibi oluyordu.

Bu sessizliğe daha fazla dayanamayan büyük babam "Hadi gel benim güzel torunum senle çalışa odasına çıkıp şöyle güzel bir sıcak çikolata içelim. Bu havada içimiz ısınır." dediğinde güldüm.

"Olur büyük baba."

"Firuze hanım!"

"Buyrun Kaya Bey."

"Torunumla bana şöyle güzel bir sıcak çikolata yapıver. Birinin içine o küçük yastıklardanda atıver." dediğinde kahkahayı patlattım.

"Büyük babaa! Küçük yastıklar mı kaldı büyüdüm ben artık." dedim gülerek.

Firuze abla araya girip "Olsun kızım sen daha lisedesin çocuk sayılırsın." dediğinde bu lisesinin uzun zamandır uğraştığı şeyi bir duysa kalpten giderdi.

***
Karşımda oturan Büyük babam

"İzem yapma böyle güzel torunum. Kahvaltıda konuşmadın anladım. Eh buraya geldik burdada ağzını bıçak açmıyor korkutma beni deyi ver Büyük babana ne olduğunu." dediğinde hak verdim.

En son bu kadar kötü olduğumda annemin babası yani benim canım Dedemin cenaze töreninden sonraki o kara gündü.

"Büyük baba ben sana bir konuda yalan söyledim." deyip kaldım.

Tek kelime etmeden konuşmamı bekledi. "Hani Hasan dedemin cenazesinden sonra sen bana sormuştun ya 'baban olacak o herifle anan olacak o kadın sana iyi davranmıyorsa yanıma taşın torunum.' demiştin bende sana bir sorun olmadığını söylemiştim." gözümden kaçan yaşı hemen sildim.

Büyük babam hemen yanım oturup göz yaşlarımı sildi.

"Annem gil eve artık nerdeyse hiç gelmemeye başladılar ben de neden gelmediklerini merak edip takip ettim. Öyle şeyler öğrendim ki artık bunu saklamaktan yoruldum." dediğimde gözümden akan yaşların ardı arkası kesilmedi.

"Büyük baba annem eskiden genel evde çalışıyormuş. Babamdan hamile kaldığında ve benimde kesin olarak babamdan olduğum öğrenince evlenmişler. Annem evlendikten sonra orayı satın almış clup adı altında genel ev işletiyor." dedim.

Büyük babama baktığımda şaşırmış görğnmüyordu. "Ne zaman öğrendin bunları?" nasıl? Biliyor muydu?

"1,5 yıldır biliyorum. Önce kabullenmekte zorlandım ama sen bunları daha önceden biliyor muydun?"

"Biliyordum hatta artık yapmamaları için de uyardım ama demek kş sözüm dinlenmemiş."

"Dün kavga ettim annemle."

"Onuda biliyorum. Ben bu işi kökünden halledicem sen merak etme ama bir şartla bundan sonra burda kalacaksın anlaştık mı?" dediğinde gülümsedim.

"Kalmam mı? Zaten aileden çok birbirinden nefret eden ev arkadaşları gibiyiz." dediğim de başımı okşadı.

"Üzülme benim güzel torunum, çilek kızım. Zararın neresinden dönsen kârdır. Güzel güzel okulunu bitir gez toz eğlen kapı gibi büyük baban var arkanda."

Sıkı sıkı sarıldım. Kendimi daha rahat hissetmeye başalsamda hala içinde bir sıkıntı vardı.