mama claes

Vince zijn liefde

POV Emma
Ik glimlach zwak wanneer ik Vince zie binnenwandelen. Hij had die ene blik weer. Die overbezorgde blik. Hij wandelt naar me toe en gaat op de rand van het bed zitten. "Cva?" hij neemt twijfelend mijn hand. Ik knik "cva" ik fluister. "Gij hebt mij doen schrikken he" hij grinnikt zwak. "Woops" ik grinnik zwak terug. "Weet.. weet je nog wat er gebeurd is?" vraagt hij terwijl hij rustig over mijn arm wrijft. Ik knik. Ik wist nog heel goed wat er gebeurd was, maar ik wou er eigenlijk niet over praten. "Ik had u nooit alleen mogen laten.." hij sluit even zijn ogen. Hij ging er dus al vanuit dat het mijn vader was. Op dit vlak kende hij mij te goed. "Had je ruzie met je vader?" hij haalt het plukje haar uit mijn gezicht. Ik knikte maar gewoon, want hij verdiende ook gewoon te weten wat er was gebeurd. Ik had hem waarschijnlijk de schrik van zijn leven gegeven. "Echt sorry.." zegt hij zuchtend. "Ma Vince.. daar kunt gij toch helemaal niet aandoen.." ik ga wat rechter zitten. Hij laat zijn hoofd hangen. "Hey" ik neem zijn hoofd in mijn hand zodat hij me aankijkt. We glimlachen naar elkaar. Ik was misschien nog steeds niet emotioneel stabiel genoeg, maar ik wist nu wel dat mijn gevoelens voor hem echt waren. Ik vroeg niet gewoon naar liefde. Ik vroeg naar Vince zijn liefde. Ik trek mijn hand weg wanneer de dokter met een dossier binnen komt gewandeld. "Dusss Emma, uw resultaten zijn oké binnengekomen. Als alles tot vanavond goed gaat, mag je vanavond naar huis, maar je moet wel ECHT rusten" hij legde de nadruk op 'echt'. "Geen zorgen, daar zorg ik wel voor" zegt Vince. Ik schud lachend mijn hoofd. Vervolgens legde de dokter uit hoe ik mijn blauwe plekken en mijn draadjes moest verzorgen. Hij schreef me medicatie voor, voor de waarschijnlijk aankomende hoofdpijn die ik zal krijgen als mijn pijnstillers zijn uitgewerkt.

POV Vince
Het was avond en Emma had geen complicaties meer gehad. Ik denk dat we zo een 50 spelletjes Uno hadden gespeeld waarvan zij er waarschijnlijk zo een 40 had gewonnen. Ze mocht nu eindelijk naar huis en ik help haar spullen naar buiten dragen. "Lukt het?" ik kijk haar aan. "Yes" ze volgt me mee naar de auto. We stappen beide in en ik start de auto. "Emma... ik zou graag hebben da ge vannacht nie alleen zijt.." ik kijk haar aan. "Ik heb Simba" ze grinnikt. "Nee Emma, ik ben serieus. Wil je mee naar mijn huis komen? Of wil je liever dat ik bij jou thuis blijf?" ik kijk haar serieus aan. "Weet je.. kom maar naar mijn huis, want ik denk dat je hoofd nu nie staat naar al die troep in je huis.." zeg ik vervolgens en laat haar eigenlijk geen keus. Ze knikt. Ik rijd op mijn oprit en help Emma terug met haar spullen naar binnen te dragen. Het was al redelijk laat en ik moest morgen werken, dus ik besloot om gewoon snel een pizza in de oven te steken. Ik kijk vanaf de keuken naar Emma die in de zetel zit. Ze staart een beetje voor zich uit. Ik zou echt willen weten wat er nu in haar koppie omging, maar het was te vroeg om ernaar te vragen. Emma is echt van porselein. Je moet heel voorzichtig met haar omgaan.

Ik zet de pizza op de salontafel en zet me neer naast Emma in de zetel. "Eet maar iets, je hebt al lang niks gegeten" zeg ik en schuif de pizza onder haar neus. Ik wist dat Emma het ziekenhuis eten om van te kotsen vond. Ze had dus ook niks gegeten. We eten de pizza samen op. "Ik zal hier op de zetel slapen.. zodat jij in mijn bed kan slapen.." zeg ik haar. Ze schud haar hoofd. "Zotteke, ik slaap wel op de zetel" zegt ze. "Emma.. nee echt" ik sta op. "We kunnen ook gewoon samen slapen? Ik bedoel dat hebben we op de teambuilding toch ook gedaan.." zegt ze. Ze had gelijk. "Als jij dat oké vind.." ik kijk haar aan. "Tuurlijk, anders zou ik het niet voorstellen he" ze lacht en we gaan naar boven. Ze laat zich meteen vallen op bed. "Tut tut mevrouw Claes, had de dokter nie gezegd da gij uw blauwe plekken moest verzorgen?" ik kijk haar gespeeld streng aan. "Jajaaa" ze rolt lachend met haar ogen. Ze neemt de zalf dat ze kreeg van de dokter uit haar tas. "Gaat dat lukken?" ik kijk haar aan. "Ja.. maar.. die blauwe plekken op mijn rug.. daar geraak ik wel nie aan.." ze kijkt me aan. "Gelukkig heb ik ook twee handen he" ik glimlach naar haar en neem de zalf uit haar handen. "Als je het oké vind he? Of moet ik Floor bellen?" vraag ik wanneer ik de twijfel in haar gezicht zie. "Nee nee, tis oké" ze gaat in kleermakerszit op bed zitten. Ik ga achter haar op bed zitten terwijl ze langzaam haar shirt uitdoet. Ik slik en kijk naar de blauwe plekken op haar rug. En toch schoot mijn hartslag de lucht in. Ik doe een beetje zalf op mijn vingers en begin met de blauwe plek op haar schouder. "Zeg als ik je pijn doe he" fluister ik. Ze knikt. Ik ga met mijn hand onder haar bh sluiter, aangezien daar een blauwe plek zat. Ik hoor een genietende zucht haar mond verlaten en ik grijns. "Je bent klaar he?" vraagt ze wanneer ze merkt dat ik gewoon op random plaatsen op haar rug aan het wrijven ben. "Mhm" ik wrijf nog even met mijn vinger onder het bandje van haar bh. "Vince" ze draait haar hoofd om.