mama claes

Opgeruimd staat netjes

POV Emma

"Emma wa zijt gij in godsnaam aant doen?" Vince kijkt me aan terwijl ik met mijn wapen naar hem gericht sta. Ik weet niet wat me bezielde. In mijn hoofd kon ik het gewoon geen plaats geven dat ik twee dode ouders zou hebben. "Vince laat uw wapen zakken" zeg ik. "Ik? Emma laat gij uw wapen zakken. Ge zijt er niet goed bij Emma" zegt hij en ik zie dat hij kalm wil blijven, maar ik zie ook de paniek in zijn ogen staan. "Ik wil geen twee dode ouders" zeg ik. "En ik wil niet dat de liefde van mijn leven doodgaat" hij kijkt me diep in mijn ogen aan. Zijn wapen nog steeds gericht naar mijn vader.

Een luide knal doet mijn oren piepen. Er was een schot gelost. Ik zie hoe Vince op de grond valt. Bloed stroomde uit zijn borstkas. Ik kijk naar mijn handen en besef dat ik heb geschoten. Eric en Brigitte komen aangereden en rennen naar Vince. "WA HEBT GE GEDAAN EMMA" schreeuwt Eric. Ik hoorde alles in echo, maar ook zo dof. Het was alsof ik er niet meer bij was. Mijn ogen bewogen, maar mijn lichaam stond stokstijf stil. Ik zie hoe mijn vader wegrend, maar kon geen voet verzetten. Ik zie hoe Vince doodbloed op de grond en hoe Brigitte en Eric tegen me schreeuwen. Wat had ik gedaan?

"Emma! Emma!" ik word uit mijn gedachten gehaald door Vince. "Amai eindelijk, ben je oké?" vraagt hij. Ik ben even verward en kijk uit het raam van de auto. "Zeg als je hem ziet he" zegt Vince. Ik knik en bekom even van mijn nare gedachten. "Is hem da nie?" Vince wijst voor zich uit. "Ja dat is hem, zet u aan de kant" zeg ik en stap dan ook meteen uit wanneer Vince zich parkeert. Ik bleef dicht bij Vince om ten alle tijden te voorkomen dat mijn nare gedachten uit zouden komen. "Papa blijf staan!" ik richt mijn wapen op hem. Vanaf het moment dat hij mijn stem hoort staat hij stil en draait hij zich om. Hij zucht bij het zien van mijn wapen en laat het dossier uit zijn handen vallen terwijl hij zijn handen in de lucht steekt. Zonder tegen te werken en zonder maar ook een woord te zeggen, wandel ik naar hem toe en boei ik hem. Ik kijk hem teleurgesteld in de ogen en een zachte "sorry" verlaat zijn mond. "Die sorry is te laat. Veel te laat" fluister ik terug. Ik slik en zet hem vanachter in de auto. Vince en ik delen nog even een blik naar elkaar uit en we brengen hem dan naar het commissariaat.

Mijn vader wordt meteen overgenomen door Eric en Brigitte wanneer we het commissariaat binnenlopen. Ik haal even diep adem en kan niet vatten wat er gebeurd. Ik voel hoe Vince mijn schouders en nek masseert. Ik draai me om, om hem aan te kijken en vervolgens drukt hij mijn hoofd tegen zijn borstkas. "Ik weet dat je je nu heel alleen voelt Ems, maar weet dat ik en iedereen hier er altijd voor je zullen zijn. Je moet hier niet alleen doorgaan. Ik zal er zijn bij elke stap die je neemt oké?" hij geeft een kus in mijn haar. Normaal zou ik me nu druk maken over dat iemand het kon zien, maar dat deed er nu echt niet toe.

Ik kon eindelijk beginnen aan mijn verwerkingsproces. Ik kon fatsoenlijk rouwen om mijn moeder. Ik kon eindelijk iemand de schuld geven. Hij had eindelijk zijn verdiende straf en het hoofdstuk kwam eindelijk stilaan aan zijn einde.

Maar waar je een deur sluit, opent een andere. "Ik zie je zo graag Emma, heel graag" zegt Vince en houd me nu nog steviger vast. Ik wist alle sinds dat ik met hem de deur ging sluiten, maar ook samen met hem de andere deur ging openen.

[ a/n ]
Dat was het dan! Einde van mama claes! Dankjewel om massaal mijn verhaal te lezen en ik hoop dat jullie ervan hebben genoten. <3