mama claes

Binnen de muren.

( We gaan even terug naar de avond ervoor. Het moment dat Vince, weggaat en Emma en haar vader alleen laat.)

POV Emma
"Dus wat doe je echt hier?" vraag ik hem wanneer Vince de deur uitliep. "Zoals ik al zei, mag ik mijn dochter niet bezoeken?" hij kijkt me intimiderend aan. Ik slik "jawel.. maar we weten allebei dat je zo een bezoekjes normaal niet doet" zeg ik. Hij kijkt me aan en het liefst wou ik dat hij nu gewoon wegging, maar natuurlijk nam de angst de overhand. "Eet je mee?" vraag ik en hij knikt meteen. "Oké" ik wandel naar de keuken. Ik leun tegen het aanrecht en sluit mijn ogen even. Ik neem diep adem en neem de koude pasta uit de koelkast. Ik adem nog 1 keer diep in en uit en ga dan met de pasta terug naar de tafel. Ik dek de tafel en schep de pasta op. "Is het lekker?" vraag ik voorzichtig terwijl hij van de pasta eet. "Tis nie slecht" zegt hij. Ik glimlach zwak. Was hij dan echt naar hier gekomen voor een 'gewoon bezoekje?' Ik kijk naar mijn vork die langzaam door de pasta roert. "Zijn er nog spannende cases geweest?" mijn vader verbreekt eindelijk de stilte. "Euhm.. das beroepsgeheim he" ik grinnik, maar ben toch voorzichtig met wat ik zeg, aangezien ik weet dat hij een kort lontje heeft. "Ah zo.." ik voel hoe hij oogcontact probeert te maken met me. Ik kijk even op. "Je hebt toevallig niet meer gewerkt aan de case van u moeder?" vraagt hij en ik slik. "N.. nee.. hoezo?" ik kijk hem aan en mijn hart klopt nu tot in mijn keel. "Ben je daar zeker van Emma?" hij kijkt me indringend aan. "Ja.. ik ben zeker.." ik kijk hem niet begrijpend aan. "Dus je hebt ook nie heel toevallig tegen uw chef gezegd da ge mij verdacht vond?" zijn blik veranderd nu en ik kende die blik. Seffens werd het kot te klein. Maar toch begreep ik er niks van. "Ik weet echt niet over wa je het hebt.." ik slik. "Stop met liegen!" hij slaagt op de tafel. En ja hoor daar was de schreeuw die ik verwachte. Ik sluit mijn ogen. "Papa.. ik heb echt geen idee over wa je het hebt.." ik kijk hem aan. "Meiske echt waar! Uw chef stond voor mijn deur, voor 'bijkomende vragen'! Hebt ge iets laten vallen over mij?!" hij staat nu recht. Ik kijk hem bang aan. Ik wou mezelf verdedigen, maar er kwam geen woord uit mijn mond. Waarom was de chef überhaupt naar mijn vader geweest, zonder dat ik er iets van wist. "Emma!" hij roept mijn naam en een slag op mijn wang volgt. Ik grijp meteen naar mijn wang en sta op. "Ik zweer het u, ik weet van niks" ik probeer mezelf te verdedigen en stap terwijl achteruit, maar ik wist dat hij me toch niet zou geloven. "Denkt gij dat ik uw moeder zou vermoorden huh?" hij wandelt naar me toe en ik blijf staan wanneer ik tegen de service kast sta. "Ma nee.." mijn stem trilt. "Ik zag u moeder fucking graag en opeens ben ik verdacht fwa mhm?" hij slaagt met zijn vuist net naast mijn hoofd. Ik werp mijn blik naar mijn gsm. Hij heeft al snel door waar ik naar kijk. Het was nu gewoon wie het snelst mijn gsm nam. Ik grijp naar mijn gsm, maar word al snel met mijn haar naar achter getrokken. Hij gooit me neer tegen de service kast en het glas van de kast deur breekt in stukken. "Fuck fuck fuck" dacht ik in mezelf en sta meteen weer op. Ik kijk naar mijn arm die nu aan het bloeden was door de kapotte glas scherven. Mijn vader verloor helemaal de controle. Dat gebeurde vroeger wel vaker. "EMMA IK WIL ANTWOORDEN" hij slaagt alle borden en glazen vanuit de kast op de grond. Bij elk stukvallend geluid schrik ik op. "Ik zeg het u, ik weet van niks!" ik probeer naar de keuken te glippen, want ik had iets nodig om mij te verdedigen. Maar vanaf het moment dat ik de keuken binnen stapte, voelde ik een zware klap tegen mijn hoofd. Ik was er zeker van dat het de vaas van mama was als ik ze zag kapot vallen. Ik grijp met mijn hand naar mijn achterhoofd en slik wanneer ik het bloed aan mijn hand zie hangen. Ik val neer naast de vaas en probeer nog zo lang mogelijk wakker te blijven, maar ik verlies het bewustzijn al snel.