mama claes

Papa Claes

POV Vince
"Papa.. wa doe jij hier?" vraagt Emma en ik zie een iets wat bredere man binnenwandelen. Ik sta meteen op. "Emma.. ik zal je laten dan.. oke?" ik kijk haar aan, maar toch voelde het niet goed. Het was alsof ze helemaal niet op haar gemak was. Ik dacht dat het misschien kwam doordat ik haar vader nog nooit had ontmoet, daarom dacht ik dat het beter was om naar huis te gaan. Ik neem mijn spullen en begroet haar vader. Emma doet de deur voor me open en ik probeer oogcontact te maken, zodat ik haar blik kan aflezen, maar niks. Voor dat ik de deur uit ga zie ik dat de hand waarmee Emma de deur openhoudt zachtjes trilt. Ik ben even gefocust op haar hand. "Ach weetje, ik blijf nog wel even" ik kijk haar aan en wacht niet op antwoord. Ik leg mijn spullen terug neer in de zetel. "So moeten jullie iets drinken?" ik kijk naar Emma en dan naar haar vader. "Doe mij maar een pintje" zegt haar vader. "Emma?" ik kijk haar aan. Ik weet niet wat er met haar gebeurde. Emma is altijd een zelfzekere vrouw, maar bij haar vader leek het alsof ze heel klein werd. "Ik niks, danku" ze komt weer in de realiteit en gaat met haar vader aan tafel zitten. Ik ga naar de keuken zodat ik hun wel even alleen laat, maar hen toch nog in het oog kan houden. "Dus.. papa waarom ben je hier?" vraagt Emma. "Mag ik mijn dochter niet bezoeken misschien?" antwoordt hij. Ik luister mee vanaf de keuken terwijl ik een pint uit de koelkast haal. "Jawel, het is gewoon.. nieuw" zegt Emma en ik hoorde een kleine trilling in haar stem. Alsof ze.. alsof ze bang was fso. "Dus hoe is het op het werk?" vraagt de man. "Goed.. ja goed.." antwoord Emma. Ik wandel naar de tafel waaraan ze zitten en zet de pint voor zijn neus. Het was een vreemde sfeer. Een veel andere sfeer dan ik heb met mijn ouders. Het was alsof haar vader een vreemde man was die op bezoek kwam. Er word niet veel gezegd en ik merk op dat het misschien is omdat ik hier sta. "Moet ik jullie even alleen laten?" ik kijk hen aan. "Ja" zegt de man, maar tegelijkertijd zegt Emma "nee". Ik kijk nu naar Emma en dan weer naar haar vader. Moest ik nu gaan of niet? Maar Emma gaf al snel toe. "Ja.. ga maar Vince.." zegt ze dan toch uiteindelijk. Ik geef haar een blik van 'ben je zeker?' en ze knikt. Ik nam mijn spullen en ging toch aarzelend het huis uit. Het voelde niet juist fs. Ik stap in mijn auto en stuur onmiddellijk een berichtje naar Emma.

Vince:
Emma,  je kan me altijd bellen he! Dus als er iets is of als je wilt dat ik straks terugkom. Let me know! ;)

Ik zie door het raam hoe ze het berichtje leest, maar ze neemt haar gsm niet op. Zoals ik al zei, het was alsof ze bang was om maar 1 verkeerde beweging te maken. Ik zucht en zet mijn gsm op het luidste zodat ik zeker zou horen wanneer ze me nodig had. Ik rijd met tegenzin dan toch terug naar huis.

Ik zat nu al een paar uur weer thuis en ik keek om de minuut wel naar mijn gsm. Maar ik kreeg geen berichtje van Emma. Dat zou goed nieuws zijn toch? Ze had me niet nodig? Of juist wel? Mijn hoofd werd gek en besloot de tv aan te zetten. Ik stuur haar snel nog een berichtje.

Vince:
Was het nog gezellig met je vader? Slaapwel, tot morgen!

Ik zucht en leg mijn gsm weer neer. Ik steek snel nog een pizza in de oven en ga nadat ik deze heb opgegeten naar boven. Ik laat me vallen in bed en check voor de laatste keer nog mijn gsm. Nog steeds geen berichtje. Misschien was haar vader er nog steeds. Ik leg mijn gsm naast mijn kussen zodat ik zeker hoorde wanneer ze me een berichtje stuurt of me belt en sluit mijn ogen. Ik val uiteindelijk in slaap.

[a / n]
Hey, ik wou jullie even bedanken voor de leuke reacties op de deeltjes. Dat geeft me altijd motivatie om verder te schrijven. Ik hoop dat jullie nog genieten van de rest van het verhaal <3