mama claes

Traitor

POV Vince
"Pff dat ze dat allemaal heeft moeten meemaken" ik zucht en slik. "En jammer genoeg kunnen we niks anders doen, dan er voor haar zijn" zegt de chef. "Kunt ge da telefoongesprek nie eens naar mij doorsturen? dan kan ik da meerdere keren luisteren en misschien vind ik wel een aanwijzing" zeg ik, maar ik weet dat dat telefoongesprek waarschijnlijk al honderd keer beluisterd is. Waarom zou ik dan wel iets vinden? "Wauw.." hoor ik Emma zeggen die nu in de deuropening staat en ik kijk meteen op van de computer. "Dees is serieus fwa?" ik zie de boosheid, maar ook de pijn in haar ogen. "De enige twee mannen dat ik vertrouwde" zegt ze en ze gooit haar dossier op het bureau. "Emma.." ik wil praten, maar ze onderbreekt me. "Nee, fuck you Vince" ze slaagt de deur achter haar dicht. Ik staar voor me uit en vroeg me even af of dit echt gebeurd was. We hadden al discussies gehad, maar nog nooit had ze deze woorden tegen mij gezegd. Nog nooit. Ze was dus razend kwaad. Ik slik en zie dat de chef er ook van aangedaan is.

POV Floor
Stan en ik wandelen net het kantoor weer binnen wanneer we Emma de deur van de chef zijn kantoor zien dichtslagen. Ze loopt ons voorbij en ik zag de boosheid in haar lichaamstaal, ook zag ik hoe de tranen bijna uit haar ogen sprongen. Stan en ik kijken vragend naar elkaar en met 1 blik wisten we al wat we beide zeiden. Ik moest achter haar aan. "Emma" ik loop haar achterna. "Emma stop nu is een keer" ik loop een beetje sneller en ga nu naast haar lopen. "E-mma" ik neem haar schouder en draai haar naar me om zodat ze me nu aankijkt. Ik zag in haar ogen de agressie dat ze moest loslaten. "Wat is er?" ik probeer oogcontact met haar te maken. Ik kreeg geen antwoord terug. "Emma?" ik verhef mijn stem wanneer ik door heb dat ze echt even weg van de realiteit is. Heeft ze zelfs door dat ik hier ben? "Emma?!" ik neem haar hoofd vast en blaas in haar gezicht. Haar ogen flikkeren en het was alsof ze wakker werd. "Jesus amai" zeg ik terwijl ik haar bezorgd aankijk. Het was echt eng om haar zo te zien. Het was alsof een demoon even controle over haar lichaam had. Ze schud met haar hoofd "sorry.. ik voel mij niet goed floor.. ik ga naar huis gaan.." zegt ze, maar ik wist maar al te goed dat ze loog.

POV Emma
Ik loog niet, want ik voelde me kotsmisselijk doordat de twee mannen die ik het meest vertrouwde me hadden verraden. "Oke Emma, maar ik breng u naar huis.. gij kunt zo nie rijden" zegt ze. Ze zei wel "oke", maar ik wist dat ze me niet geloofde. Ik zucht en weet toch dat ik uiteindelijk moet luisteren naar Floor. Met tegenzin stap ik bij Floor in de auto. Zo vriendelijk was ik dan toch nog. Ik liet mijn auto staan zodat Vince een auto had om mee naar huis te rijden. "Hebde koorts?" vraagt Floor na een tijdje en kijkt me aan. Ik wist maar al te goed dat dit een manier was om mij te laten breken en mij te laten babbelen. Ik haal mijn schouders op en vervolgens legt ze haar hand kort op mijn voorhoofd. "Beetje warm, maar geen koorts denk ik" zegt ze en kijkt weer voorop. Ik staar naar buiten. "We zijn er Emma" ze haalt me uit mijn gedachten. "Dankjewel Floor" ik wil net uitstappen, maar ze grijpt me bij de arm. "Als er iets is dat je in vertrouwen tegen iemand wilt zeggen Emma.. weet da je mij altijd kan bereiken, ja?" ze kijkt me aan. Het was lief, maar toch keek ze me heel intimiderend aan. Ik knik en sluit de autodeur achter me. Ik ga mijn huis binnen en vragen spoken door mijn hoofd. Hoe zou ik nu nog terug naar kantoor kunnen gaan? Vince, mijn beste vriend die me verraad, maar dan ook de chef. Diegene die alles van mij weet al mijn hele leven. Hij die als een vader voor me voelde. Ik weet niet of ik nog terug wil.