mama claes

Iedereen ziet het.

POV Vince
Ik word wakker, veel te laat. En shit ik moest Emma ophalen. Die maakt mij af als ze te laat komt door mij. Ik schiet uit mijn bed en doe snel mijn uniform aan. Ik steek snel de overige koffiekoeken van gisteren in mijn mond en loop de deur uit. Ik rij snel naar Emma en haal opgelucht adem als ik zie dat ik nog optijd ben. Ik stop voor haar huis, en zie haar snoetje door het raam. Ze was er waarschijnlijk al van overtuigd dat ik te laat ging zijn. Ze komt naar buiten gelopen en stapt in. Dat gevoel dat ik gisteren had, was er nogsteeds. Gewoon zo een gevoel dat er iets niet klopte, dat er iets ging gebeuren. "Cva?" vraag ik haar wanneer ze instapt. "Ja, mejou?" ze kijkt me aan en ik knik. We rijden naar kantoor en het ging weer over koetjes en kalfjes, maar niet over wat er gisteren is gebeurd. Ik denk dat het even wat tijd nodig had. We komen aan en gaan het kantoor binnen. Dit keer niet als eerste. Stan en Floor geven ons meteen een blik wanneer ze zien dat we weeral samen binnenkomen. Ik weet wat ze dachten, maar ik was hun geen uitleg verschuldigd. Ik had er een nachtje over geslapen en ik dacht dat ik het een plaats kon geven. Dat ik het kon accepteren dat Emma er niet over wou praten. Dat ik accepteerde dat ze niks over de case van haar moeder wilde vertellen, maar vanaf het moment dat ik het commissariaat weer binnenliep spookte het weer door mijn hoofd. Dat dossier. Ik moet dat lezen. Fatsoenlijk en dan kan ik Emma eindelijk helpen. Ja ze gaat boos op mij zijn, maar ik weet dat op deze manier ze zichzelf alleen maar dieper in de put graaft, waar ze dan uiteindelijk niet meer uit geraakt. Ik wacht totdat iedereen heeft plaats genomen en neem dan een dossier van mijn bureau om naar het archief te brengen. Ik loop naar het archief en plaats de dossiers op zen plaats. Ik zoek naar het dossier van gisteren, maar kan hem nergens vinden. Ookal was ik zeker waar ik hem had gestoken, maar geen spoor van dat dossier. "Vince. Zoek je dit?" hoor ik een bekende stem zeggen en draai me geschrokken om.

POV Floor
Ik patrouilleer met Stan en voel hoe zijn ogen op mij zijn gebrand. "Wat denk jij van Vince en Emma?" Stan verbreekt de stilte. Ik draai mijn hoofd naar hem "samen bedoel je?" Hij knikt. Ik grinnik zachtjes "hoezo die zijn toch niet samen?" ik kijk hem weer aan. "Nee, maar toch.. ge ziet toch dat die een chemistry hebben fs.." hij praat verder. "Weet gij iets dat k nie weet?" ik kijk hem aan. "Euhm, nee.. ik wou u hetzelfde vragen..." hij lacht. "Heeft Vince u gevraagd om te polsen? want nee Emma heeft er niks over gezegd tegen mij" ik lach. "Pff gij kent mij te goed he" hij zucht en ik lach weer. "Ge zag er trouwens echt mooi uit op het kerstfeestje... ale ik bedoel.. nie alleen dan.. maar ja.. ik.." hij begint te ratelen en ik glimlach wanneer ik zie dat hij helemaal zenuwachtig word. "Dankje Stan" ik leg mijn hand op zijn knie om aan te tonen dat het oké is. "Wil je anders iets gaan drinken straks?" ik kijk hem aan. "Euh ja graag" hij komt uit de lucht gevallen. Ik glimlach en kijk weer voor me uit. De rest van de patrouille ging het over Vince en Emma en over hoe verschillend ze zijn, maar tegelijk ze zo perfect zijn voor elkaar.

POV Vince
Ik sta in het archief en mijn hart klopt tot in mijn keel. "Fuck shit nee" denk ik in mezelf en knijp mijn ogen dicht terwijl ik me omdraai. Emma mocht dit echt niet weten. Ze zou me haten. Met trillende handen kijk ik naar wie er in de deuropening staat.