mama claes

Hart klopt in de keel.

POV Vince
Ik word wakker en grijp meteen weer naar mijn gsm. Nog steeds geen berichtje van Emma dus ik besluit haar te bellen. Ik hou mijn gsm tegen mijn oor terwijl ik opsta en mijn uniform aandoe. "Ale Emma" ik zucht wanneer ze niet opneemt. Ik besluit nog eens te bellen terwijl ik naar beneden wandel, maar terug voicemail. Ik zucht en steek een sandwich in mijn mond. Ik zou haar seffens toch zien op kantoor dus ik besloot om het gewoon even te laten. Ik steek een tweede sandwich in mijn mond en doe dan mijn schoenen aan.

Ik kom aan op kantoor en tot mijn verbazing was ik optijd. Ik denk dat ik gewoon zo snel mogelijk wou zien dat Emma oké was, maar wanneer ik binnenkom is Emma er nog niet. Nog geen reden tot paniek aangezien ik een kwartier te vroeg ben, maar Emma zou hier normaal al lang geweest zijn. "Ale seg Emma is eens niet als eerste" Stan grinnikt. "Mhm" ik kijk naar mijn telefoon en ik voel hoe Floor oogcontact probeert te maken met me. Ze kijkt me vragend aan en ik schud mijn hoofd.

Een halfuurtje later begon ik me zorgen te maken. Ookal was ze nog maar een kwartier te laat. Emma is NOOIT te laat. En ze is ook al onbereikbaar sinds gisteren. "Ik ga even langs Emma gaan" ik sta op. "Die gaat hier direct wel zijn" zegt Floor. "Nee echt, ik ga toch is zien" ik neem mijn autosleutels en verlaat het kantoor. Ik rijd naar Emma haar thuis en stap uit. Ik bel aan. Ik bel nog is aan. En nog is. Daarna klop ik een paar keer op de deur. Ik zucht en besluit een rondje te wandelen rondom het huis. Ik probeer naar binnen te kijken via het raam en mijn oog valt meteen op de stuk geslagen borden en glazen op de grond. "Shit" zeg ik tegen mezelf en mijn hart klopte nu tot in mijn keel. Er was duidelijk gevochten geweest. Alles lag overhoop. Ik probeer de kamer te scannen via het raam, maar zie geen teken van Emma. Totdat ik een stuk van een arm zie liggen in de deuropening van de keuken. De rest van het lichaam was buiten het zicht, maar ik zag meteen aan haar handje dat het Emma was. "GODVERDOMME" ik klop op het raam. "EMMA" ik klop op het raam, maar de hand blijft stokstijf stil liggen. Ik ga paniekerig met mijn hand in mijn zakken zoekend naar Emma haar sleutels die ze me had gegeven. "Fucking hell" ik vloek tegen mezelf als ik besef dat ik de sleutels op kantoor heb gelaten. Ik loop weer naar de voordeur en probeer meerdere keren de deur in te stampen. Ik kijk onder bloempotten om een sleutel te vinden, maar Emma is een politie agente. Ze is slim genoeg om dat niet te doen en om een stevige deur te plaatsen. Ik kijk rond in de hoop van een open raam te zien, maar ook hierbij wist ik dat Emma geen ramen laat openstaan. Ik had helemaal niks mee om me te helpen dus ik bel meteen naar Floor. Die zou sneller zijn dan dat ik nog op en af moest gaan. Terwijl de telefoon rinkelt blijf ik ongecontroleerd tegen de deur stampen. "Ja Vince?" ze neemt op. "Floor ge moet onmiddellijk naar hier komen en neem Emma haar huis sleutels mee, die liggen bovenaan mijn locker" zeg ik hijgend terwijl ik terug op het raam klop met mijn platte hand. "Huh wat.. hoezo?" vraagt Floor. "Floor nu alsjeblieft!" ik ben helemaal in paniek bij de gedachten dat Emma daar al een hele nacht zo ligt. Ik leg af en wandel heen en weer voor het raam wachtend op Floor. Ik loop meteen naar haar toe wanneer ik ze zie aankomen. "Die sleutels Floor" vraag ik gestresst. "Ja ja ja" ze neemt de sleutels uit haar zak en geeft ze aan mij. Ik loop vliegensvlug naar de voordeur met Floor achter mij. "Vince.. wa is er nu eige-" ze stopt in het midden van haar zin wanneer ze ook de hand van Emma ziet door het raam. "Shit" hoor ik haar fluisteren terwijl ik met een bibberende hand de sleutel in het sleutelgat probeer te steken.