mama claes

Geluk bij een ongeluk

POV Vince
Met bibberende handen open ik de voordeur en ren ik naar binnen. "Vince! Hier kunnen nog altijd mensen binnenzitten!" roept Floor me achterna, maar ik luisterde niet. Ik ren meteen naar de keuken en zie Emma liggen. "Oh my god" ik kniel me neer naast haar en scan haar van top tot teen. Ze had duidelijk veel bloed verloren, maar het was opgedroogd bloed. Dat wilde twee dingen zeggen. Één, ze lag hier al een hele nacht. Twee, ze had niet hele nacht doorgebloed, wat goed nieuws is. "Emma?" ik fluister en streel met mijn vinger de achterkant van haar nek. Ik durfde haar niet te bewegen. Ik voelde dat ze onderkoeld was. Ze had dan ook een hele nacht op een ijskoude vloer gelegen. Ik bijt op mijn lip, omdat ik niks kan doen, ik kon alleen maar wachten op de ambulance. "Alles is clear" Floor komt uiteindelijk naar de keuken. Ik kijk naar Floor en kijk meteen weer naar Emma als ik een kreun haar mond hoor verlaten. "Emma?" ik wrijf haar haar uit haar gezicht. Ik zie hoe ze meteen naar haar hoofd wilt grijpen, maar ik hou haar tegen. "Niet bewegen Emma.. de dokters zijn er zo, oké?" ik wrijf zacht over haar wang zodat ze weet dat ik er ben. Niet veel later komen de dokters binnengelopen. "Wat is er gebeurd?" de dokters hurken naast ons neer. "Da weten wij nie precies, maar ze heeft een wonde aan haar arm en aan haar achterhoofd, waar ze veel bloed heeft verloren. En ze ligt ook al een hele nacht op deze vloer dus ik denk dat ze ook een beetje onderkoeld is" ik probeer alles te vertellen dat ik weet. Vervolgens kijk ik hoe ze Emma haar wondes verzorgen en haar dan op de brancard leggen. Ze leggen een warmtedeken over haar en ik staar gewoon naar Emma haar gezicht. Ze was wakker, maar haar ogen waren toe. Ze was waarschijnlijk veel te zwak om ze open te houden. Schuldgevoelens stromen door mijn lichaam. "Ik had haar nooit alleen moeten laten met haar vader" ik fluister. "We weten nog altijd niet of haar vader dit gedaan heeft Vince.." Floor kijkt me aan. "Jawel Floor. Ge had de angst in haar ogen moeten zien. Ze gaf zoveel signalen en ik heb die gewoon genegeerd" ik wrijf door mijn haar. Ik volg de dokters wanneer ze haar naar buiten rollen. "Kan ik mee? Alsjeblieft?" vraag ik. De dokters knikken en ik kijk even naar Floor. "Ga maar. Ik ga Vic laten komen" zegt ze en verdwijnt weer in het huis. Ik stap vanachter de ambulance in en neemt Emma haar hand vast. Ik teken langzaam cirkeltjes op haar handpalm. "Is ze oké?" ik kijk naar één van de dokters. Hij knikt. "Ze is nu heel zwak door de hoeveelheid bloed dat ze verloren heeft en doordat ze redelijk onderkoeld is. Ook vermoeden we dat ze een milde hersenschudding heeft. Maar alles komt goed" zegt de dokter terwijl ik met mijn hand een plukje haar achter Emma haar oor steek. "Moet ze lang mee?" vraag ik terwijl ik Emma gewoon aanstaar. "Wij gaan de snee op haar arm dichtnaaien. Haar meer bloed geven en even laten bekomen. Ze gaat ook nog even onder de scanner aangezien we vermoeden dat er meerdere kneuzingen zijn aangezien ze wel volstaat met blauwe plekken.." ik luister naar wat de dokters zeggen en ik knik. Al bij al had ze echt nog geluk gehad, want dit had veel slechter kunnen aflopen. Wanneer we aangekomen zijn in het ziekenhuis, nemen ze Emma mee en zet ik mij neer op een stoeltje in de gang.

Floor:
Laat iets weten als je meer weet hé!
Komt allemaal goed x

Vince:
Will do! :/

Ik zucht en staar weer voor me uit. "Vince Willems?" ik kijk op wanneer ik mijn naam hoor. "Emma heeft naar u gevraagd" zegt de dokter die nu voor me staat. "Is ze tegoei wakker?" ik sta meteen op. "Ze kan al communiceren" zegt de dokter en gebaard me om haar te volgen. "En had ze nog andere kneuzingen?" vraag ik. "Geen kneuzingen. Wel veel blauwe plekken, vooral op haar rug. De snee in haar arm is genaaid en ze is nu weer kracht aan het verzamelen. Ze zou niet te lang hier moeten blijven" zegt ze en opent de deur als we bij Emma haar kamer aankomen. Ik klop zachtjes aan en ga langzaam binnen.