Siyahın içindeki beyaz

Yeni ev

Bazen karanlık hükümeder hayata. Yalnız bırakır seni. Savunmasız bir başına. Küçük veya büyük olman durumu değiştirmez. Insansan eğer Siyahın kölesisindir.

Yavaş yavaş gözlerimi açarken Nerede olduğumu anlamaya çalışıyordum ama başarılı olduğum söylenemez. kocaman bir odanın içinde bulunan yatağın üzerinde buldum kendimi. Oda tek kelimeyle harika dizayn edilmiş. Kapalı renkler ağırlıklı olmasına rağmen ferah bir oda. Sanırım büyük oluşu buna en büyük etken.

Etrafı incelemeyi bıraktıktan sonra ayağa kalktım ve o an üstümün değiştirildiğini anladım. Üzerimde bana bol gelen bir t-short ve altımda yine bana bol gelen bir eşofman. Iyi de bana bunları kim giydirdi.
Yavaş adımlarla odadan çıktım. Bu ev daha doğrusu saray muhteşemdi. Ama her güzelliğin bir kötü yani muhakkak vardır. Merdivenlere yöneldim fakat bağırış sesleri beni durdurdu. Biraz daha yaklaşıp dinlemeye başladım.

-o kız kim

-tanımıyorum sınıfta görmüştüm.

Bu Kuzeyin sesiydi. Diğer erkek sesi çok sinirli ve sertti. Acaba kimdi

-niye buraya getirdin

-birden bayıldı napsaydim

-ulannn iyilik meleği mi kesildin başıma

-yeter kendine gelince burdan gidecek zaten.

-anlamıyorsun dimi kızın başı artık belada

-ne Saçmalıyorsun

-bu kız bu eve girdiği andan itibaren düşmanlarımızın ilk hedefi haline geldi. Başımıza dert almamak için kızı temizlemek lazım

-böyle bişey olmayacak

-evet olacak. Ya da kızı yanımıza almamız lazım gözümüzün önünden ayırmamak için. Arkamizdan is çevirebilir

-tamam yanımıza alalım

Duyduklarımdan sonra kendime gelmem zaman aldı. Merdivenlerin yanındaki demire tutundum. Ağır adımlarla çıktığım odaya geri döndüm. Yatağa oturup ağlamaya başladım. Gözyaşlarıma hakim olamıyorum. Ben buraya gelmek istemedim ama bunun acısını çok fena ödeyecek gibiyim. Birden kapı açıldı. Kuzey aşırı sinirli bir şekilde bana yaklaşmaya başladı. Gözleri karanlık bir orman gibiydi. Tüm renklerin üstüne hükmetmis. Gözlerinde hiçbir duygu barindirmayan bu cocuk beni gerçekten çok korkutuyor ama korktuğumu belli edecek değilim. Gözyaşlarımı sildim ve ayağa kalktım. Neredeyse dibime girdi. Aramızda beş santim kala durdu ve gözlerini hiç kırpmadan gözlerimi esir aldı. Kalbim deli gibi çırpınıyordu. Derin bir nefes aldı ve söze başladı

-bizi dinlediğini biliyorum

-yani

-ölmek istiyor musun

Bu nasıl bir soruydu böyle. Cevabını bilmiyorum ama bir cevap vermem lazım. Ben neden yaşıyorum peki? hiç tanımadığım babam için mi yoksa annem için mi? Çok kötü bir hayatım vardı ama aldığım nefes bana verilmiş en güzel hediyeydi. Sanırım ölmek istemiyorum

-hayir

-o zaman dediklerimi yapacaksın

-seni tanımıyorum bile asla söyledikleri yapmayacağım

-o zman git kendini öldür ve beni büyük bir dertten kurtarmış ol

-beni neden buraya getirdin

-napsaydim lan napsaydim bırakıp gitmem mi lazımdı? Evini mi biliyorum sanki bende alıp getirdim

-........