Siyahın içindeki beyaz

soru-cevap

Hatice teyze nin sesiyle uyandım. Bugün kuzey beni uyandırmaya gelmemişti. Buna sevinmeliydim. Ama ben sevinemiyordum. Peki neden? Bilmiyorum.

-kızım hadi uyan okula geç kalacaksın.

-tamam uyandım hatice teyze.

-hadi kahvaltıya gel kızım.

-tamam.

Bu kadın bana her kızım dediğinde içimi bir umut sarıyor. Anne sevgisini yaşıyor gibi oluyorum. Ama boşluklar dolmuyor. Yılların boşluğu var bende. Yataktan kalktım ve banyoya doğru ilerledim. Bugün cumaydı. Haftanın son günü. Iki gün boyunca evde olacaktım. Hapis gibi dışarıya çıkamıyorum zaten.

Elimi yüzümü yikadim. Saçlarımı kabarık bir şekilde bıraktım. Düz saçı çok sevmiyorum ama bazen kullanıyorum. Daha sonra okul formami giydikten sonra hazırdım. Odadan çıktığım an kuzeyi gördüm. O da yeni çıkmıyordu. Gözlerinde yorgunluk vardı. Kafasını kaldırır kaldırmaz beni fark etti. Baştan aşağı inceledi ve en son gözlerimin içine baktı.

-şu eteği bir daha giyme

-e...efendim

-etek diyorum bir daha giyme yenisini al

-tamam

Haklıydı çok kısalmıştı. Bazen yolda yürürken üzerimde gözler hissediyorum ama bu gözler sadece bacaklarıma bakıyor durumda oluyordu. Merdivenlerden beraber indik hatice teyze bizi görünce şaşırdı. Tabi ilk defa böyle sessiz sedasız yan yana duruyoruz. Hiç konuşmadan kahvaltı mızı ettik ve evden çıktık.

Okula kadar yine hiç konuşmadık. Acaba bundan sonra hep böyle mi olacak. Sessizliği bana acı veriyor
Bana kızsın emir versin hakaret etsin ama böyle susmasın.

-kuzey lütfen Susma

-ne söylememi istersin

-sessizliğini hariç herseye razıyım

-deniz sus bilmediğin şeyler var. Seninle ilgili bir durum yok sessizliğe ihtiyacım var. Bugün yarım gün okulda kalacam okul çıkışı seni almaya gelirim.

-tamam beni endişelendiriyor sun

-beni düşünme buna ihtiyacım yok

-konuşmak istermisin.

-biriyle konuşmak isterim ama bu kişi sen değilsin.

-neden

-beni anlayamazsın. Sana anlatırsam sadece zaman kaybı.

-lütfen bende konuşmak istiyorum. Buna gerçekten çok ihtiyacım var. Bir kere de bana iyi davran

-tamam okul çıkışı bahçeye çıkıp konuşuruz.

-tesekkur ederim.

Okula geldik ve sıkıcı bir maraton başladı. Kuzey dediği gibi öğlene kadar kaldı ve o süre zarfında hiç konuşmadık. Daha sonra yanında biriyle birlikte okuldan ayrıldı. Yanında ki çocuğu bizim sınıftan tanıyorum ama adını çıkaramıyor. Bende öğleden sonra ki derslere girdim ama kuzey olmayınca çok Sıkıcı geldi. Ben ne ara bu kadar çok bağlandım bu çocuğa...

Şu anda okul Kapısının önünde kuzeyi beklemekteyim. Hala gelmedi. Etrafa bir kez daha göz gezdirdim ama yoktu işte. Omzumda hissettiğim el ile irkildim. Kafamı çevirdiğimde çınar olduğunu fark ettim. Yine ne istiyor bu. Omzumda duran eli beni çok rahatsız etti. Ve ben bunu dile getirecektim.

-Çek Elini

-Neden rahatsız mı oldun kuzey sana dokununca rahatsız olmuyorsun ama

-kendini nasıl kuzey le kıyaslarsın. Gerçekten kimiksin