Siyahın içindeki beyaz

intihar

Mektup ;

Deniz,

Bu seni ikinci terk edişim. Sizi kandırdım. Üzgünüm param yoktu. Bunu yapmak zorundaydım. Elimizde hiç para kalmamıştı sonra senin zengin bir ailenin yanında yaşamaya başladığını öğrendik. Bir plan yapıp sizi kandırdık. Deniz baban ölmedi bu sadece benim yalanımdı. O planları yapan o oynayan ise bendim. Benden sna bir tavsiye çok safsın. Kendini biraz düzelt. Güvenini kazanmak çok kolay oldu be kızım. Beni yatıyor sandığında ben uyanıktım konuştuğun herşeyi duydum. Sadece bir olay yüzünden yıllarca çektiğin acıları unutup bana 'anne ' dedin. Aslında sana teşekkür borçluyum. Isimi daha çok kolaylaştırdığın için teşekkürler kızım. Şimdi sonsuza dek gidiyorum. Beni unut zaten o daha kolay olur. Beni affet ama seni hiçbir zaman kızım olarak görmedim göremedim. Beni tekrardan affet...

Sonsuza kadar Elveda...

Annen...

Okudukça gözlerim doluyordu. Bunu bana yapmış olamaz dimi. Yüreğim sızlıyordu. Kalbim acıyordu. Nefes alamıyordum. Birden kuzeye sarıldım. Tüm vücudum sarsılarak ağlıyordum. Açıklama yapmak zorunda hissettim kendimi.

-beni yine bıraktı kuzey.

Ağzımdan sadece bunlar çıkmıştı. Daha fazlasını söylemeye gerek yoktu. Kuzeyde olayı anlamış olacak ki beni saran elini sıkılaştırdı. o kadın beni yine bırakmıştı. Hemde kuzeye borçlu bir şekilde. Çocuk o kadar para bulmaya çalıştı be. Ben simdi onun hakkını nasıl ödeyeceğim.

Kuzeyden ayrılıp göz yaşlarımı sildim. Kuzey mektubu alıp okumaya başladı. O da okurken tüm vücudu kasılıyordu. En son sinirle kaşlarini çattı.

-ağlama deniz değmez

-kuzey ben ne diyeceğimi bilmiyorum sana borçluyum ben. O kadın benim değil senin paralarını çaldı. Beni ikinci sefer bırakıp gitti.ben nasıl inandım ona ama hakli ben çok safım.

-bişey demene gerek yok ve ben bişey demeni istemiyorum. Evet paralar gitti ama umrumda bile değil. O kadın seni kaybetti anlıyor musun? Bu çok daha büyük bir kayıp. Bunu elbet anlayacak ama o zaman çok geç olacak.

-sen mükemmel bir insansın. Iyiki varsın kuzey. Iyiki hayatıma girdin.

-tamam ağlama artık deniz

-bu o kadar kolay değil kuzey. Ben kimsesizliğe çoktan alışmıştım. Ama o kadın kendini gösterdiği zaman benimde bir annem olduğunu düşündüm ama yanılmışım. Öz anne ve babam beni çarptı resmen kuzey

-bak ben annesizliği bilirim tamam mı? Evet çok zor ama alışmak zorundasın be deniz. Hayat elbet güzel günler gösterecek sna.

-ben dayanamiyorum kuzey.

-dayanmak zorundasın.

Ağlamam sessiz iç çekişlere dönüşmüştü. Kuzey bana yaklaşıp anlımı öptü. Daha sonra benden uzaklaşıp yukarıya çıktı. Bende odama gittim. Direk banyoya girdim. Yaşadıklarım bana çok ağır yaralar vermişti. Dayanacak gücüm kalmadı.

Etrafta gözlerimi gezdirirken birden gözüme parlak ve keskin metal çarptı. Bunu kendimi yapabilir miyim? Herşeyden bu kadar bıktım mı?

Kafamda bir sürü soru vardı ama bende hiçbirinin yanıtı yoktu. Sanırım yaşamak saçmaydı. Sevdiğim hatta uğrunda öleceğim tek insan benim sevgime bile karşılık vermiyor. Sıcak suyu açarak küvetin dolmasını bekledim. Daha sonra iç çamaşırlarıma kadar soyunup sıcak suyun içine girdim. Jileti almayı unutmamıştım tabi.