TIMARHANE

5. BÖLÜM

Gözlerimi 2. Defa revirde açtım. Küçük pencereden yeni doğan güneşin ışınları içeri giriyordu yavaşça doğrulacak iken bir şeyin beni tuttuğunu fark ettim. Bu Doğukan'dı. Sedyenin başına bir sandalye çekmiş o sandalyede de öne doğrulmuş bana sarılarak uyuyakalmıştı. Buğday tenine sabah güneşi vurmuş harika görünüyordu, ama hayır Hilal'in dediği gibi duygularıma yenik düşmemeliydim. Daha sonra dışarıdan hilal'in bağırış sesleri duyuldu. "Derin neredesin!" İnleme seslerimi duymuş olacak ki odanın kapısı açıldı. Doğukanı o halde görünce tepesi attı. "Derin iyi misin gel odamıza gidelim yatağına yat ben sana emin ol herkesten iyi bakarım" dedi. İşin fazla uzamasını istemiyordum, o yüzden doğukan'ı hafifçe ittirip hilalin peşindem gidecekken arkamdan doğukan'ın sesini duydum. "Derin, Nereye?" "Hilal çağırıyor" dedim. Doğukan gözlerini devirdi. "Hilal'in het dediğini yapmak zorunda olmadığını biliyorsun değil mi derin." "Özür dilerim" dedim ve hilal'in peşine takıldım. Timarhanee
Hilal beni kolumdan çekiştirerek odaya götürdü
"Ne işin vardı senin yine onunla" dedi. "Ben nereden bileyim hilal sabah birden revirde uyandim gerisini bende bilmiyorum" hilal gözlerini devirdi. "Ama ona karşı bir şeyler hissediyorsun öyle değil mi?" "Ne alakası var hilal doğukana karşı hiç bir şey hissetmiyorum." "Derin"dedi hilal "sen bensin anladın mı senin her şeyini biliyorum ben." Derken kapı gıcırdadı karen ve serap içeri girdiler. Serap"derin iyi misin dün gece aniden bayıldın ne yapacağımızı bilemedik ama doğukan seni kucaklayıp revire kadar taşıdı. "İyiyim evet" diyebildim sadece daha sonrada yatağa oturdum karen'da benim yanıma oturdu serap son durumumu öğrenmek için hemşire bulmaya gitti. Karen "neden revirden çıkıp buraya geldin? Bir daha fenalaşmanı istemeyiz." Dedi "Hilal öyle istedi" gözlerini kaçırıp sanki bir şeyleri söylemekten kaçınır bir ifade ile yutkundu karen. "Öyle mi, yinede orada kalman daha doğru olurdu" "çokta önemli değil" dedim. "Kendimi iyi hissettiğim sürece sorun yok" gözlerimi kapıya çevirdim kapıda doğukan vardı yanımıza gelip karen'ın omuzuna dokundu ve gülümsedi karen; "ben sizi yanlız bırakayım" dedi ve bizi odada yalnız bıraktı. Doğukan yatağa oturup ellerimi tuttu gözlerimin içine baktığı anda içimde bir şeyler hissettim sanki dilim uyuşmuş ve midem karıncalanıyordu. Ellerimi zoraki geri çektim. Doğukan bozuntuya vermeden devam etti, "dün hepimizi çok korkuttun, hemşireyle konuştum, aşırı stresten bayıldığını söyledi, sana stres yaptıran neydi derin?" Zor bir şekilde ağzımdan bir kelime çıktı "hiç" hiç? Ne oluyor bana böyle, arkadaşımın katili olduğundan şüphelendiğim birine karşı bir şeyler mi hissediyordum? Bunun olmasına asla izin veremezdim. "Hiç mi?" Dedi Doğukan peki o zaman bu günlük seni fazla zorlamayalım ama yinede ne zaman istersen burada olduğumu bil lütfen" dedi ve yavaş adımlarla yataktan kalkıp odayı terk etti.