TIMARHANE

3. BÖLÜM

Aradan bir kaç gün geçti. Biz olayın şokunu hâlâ tam anlamıyla atlatamamıştık derken üzerine yaşadığımız bir şok daha eklendi. Uzun süre önce hastaneden ayrılan çok yakın bir dostumuz bu davada suçlu bulunmuştu, ortada hiç bir delil yokken hemde. "Alp Karacı" Bu isim bizi şok etmeye yetmişti.
Ertesi gün sabah 5-6 sularında Hilal'i pencerenin önünde gördüm, kendi kendine bir şeyler fısıldanıyordu. Yanına gidip iyi olup olmadığını sordum, bana döndü. Alp'in asla böyle bir şey yapmayacağını ve Alp'i abisi gibi görmüş olduğunu söyledi. Alp tam bir baba ve abi figürüydü Hilal'in aile sevgisi görmediği kısa hayatında. "Ama ne yaparsak yapalım polisler bizi dinlemeyecektir dava kapandı elimizde delil bile yok!" Düşündüm, "o zaman bizde delil buluruz." Tam lafa girecekken tuvaletten gelen tıkırtılarla irkildik. Hilal korktuğumu gözlerimden anlamış olcak ki
"Ben bakarım endişelenme" diyip önce yataklara göz gezdirdi. Serap'ın yatakta olmadığını fark ettik. Hilal yavaş adımlarla tuvaletin önüne gidip sakince kapıyı açtı. İçerideki Seraptı. Bulabildiği bütün makyaj malzemelerini dağıtmış aynanın önünde ağladığı belli olmasın diye ağzını kapatıyordu. Hilal'i görünce koşarak ona sarıldı. Hilal Serap'ın saçlarını okşayarak onu yere oturttu. Yanlarına gittim. "Olmuyor işte" dedi Serap "güzel olamıyorum, ne yaparsam yapayım çirkin bir bok böceği olarak kalacağım patates gibi bir suratım var, beni asla beğenmeyecekler" Hilal eliyle Serap'ın yüzünü kaldırdı. "Biliyorsun" dedi, "sana yapılan zorbalıklarım sebebi hiç bir zaman bu değildi güzel kızım.. insanlar neden birilerini dışlar zorbalık yapar biliyor musun? Çünkü kendilerinden farklı olan insanlarla aynı ortamı paylaşmayı sevmezler. Tıpkı hayvan sürülerini gibi, farklı özelliklere sahip olan bireyler sürüden dışlanır." Hilal Serap'ın kriz anlarında ne yapması gerektiğini çok iyi biliyordu. Hilal benden Serap için bir bardak su istedi ve mutfağa doğru yöneldim aşağıya indiğimde doğukanı masanın başına ağlarken gördüm. Ne yapacağımı bilemedim afallamıştım. Yanına gidip oturdum. Hiç bir şey demeden bana sarıldı. Daha sonra geri çekilip anlatmaya başladı. "Lara ile 3 yıllık bir ilişkimiz vardı beni aldatması sonucunda 6 ay önce ayrılmıştık." Ne? Kafam karışmıştı, şok olmuş gözler ile doğukana bakıyordum. Doğukan buraya 2 yıl önce gelmişti o zaman geldiğinde sevgiliydiler, peki bunu neden sakladılar? Ve ben neden şimdi bunu öğreniyorum hemde ilk geldiği gün doğukana deli gibi tutulmuşken. Doğukan tam kızların sevgili olmak isteyeceği tipte motorcu havalı bir çocuktu bende zamanında ondan hoşlanmıştım fakat duyduklarım karşısında ona karşı ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum. O esnada arkadan Hilal'in sesi geldi. "Kızım iki saattir bi su getiremedin ha" sesiyle birlikte Hilal'in kendisi de görüldü. Bir bana bir Doğukan'a bakıyordu. Doğukan hızlıca gözlerini sildi fakat Hilal çoktan neler olduğunu anlamıştı. Hızlı bir şekilde bir bardak su doldurup Hilal'in elinden tutup yukarı çıkarttım. Merdivende sinirle kolunu çekti. "Ondan hoşlanıyor musun!?" "Hayır ondan neden hoşlanayım hem bu seni ne ilgilendirir yoksa sen mi aşıksın Doğukan'a?!" Bağırışmaya başladık. Hilal; "derin abuk subuk konuşup benim tepemin tasını attırma! Eğer gerçekten katili bulmak istiyorsan herkes şüpheli konumunda olmak zorunda duygularına yenik düşersen kaybedersin özellikle Lara'nın eski sevgilisine karşı"dedi donup kaldım hilal bunu nereden biliyordu? Böyle düşündüğümü anlamış olacak ki "tavırlarından aralarında bir husumet olduğu her ne kadar belli etmemeye çalışsalar da ortadaydı bunu görmemek için kör olmak gerekiyor sosyal medyalarını temizlemişler ama telefon görüşmelerini silmemişlerdi uygun bir zamanı kollayıp Laranın telefonunu karıştırdım hepsi bu."dedi hilal.
Hilal çok zeki bir kızdı yaşına göre bunu çözmesine şaşmamalıydı. Derken hilal duruldu "zaten başımızda yeterince dert var şimdi bunu tartışmak aptallıktan başka bir şey değil gel benimle sana bir şey anlatmam gerekiyor" dedi ve beni bahçede tenha bir köşeye çekti.