TIMARHANE

14. BÖLÜM

Ne düşünmem ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Hilalin benim hayallerimde gerçek olduğunu hâlâ tam anlamıyla kabullenememiştim. Kafayı yemek üzere olduğumu hissedebiliyordum. Hilal'e artık aynı gözle bakabilecek miydim? Sanırım buna mecburdum. Hilalsiz yapabileceğimi zannetmiyordum. Bütün bunları benden saklamalarının sebebini Seda doktora sormaya karar verdim. Hastanenin içerisinde Seda doktoru aramaya başladım. Kütüphane tarafında onu gördüm. Yanına gidip ciddi bir tavır takındım. "Konuşmamız lazım." Cinayetlerle alakalı olduğunu zannedecekti ki heyecanlandı. "Tamam. Nerede?" "Yarım saat sonra. Bahçede beni bekleyin" arkamı döndüm ve yürümeye başladım. Bir yandan da konuşacaklarımı kafamda planlıyordum."
Bunları düşündüğüm esnada Hilal'i karşımda gördüm. "Seda doktorla konuşacağım. Gelmek ister misin?" Onaylarcasına kafasını salladı ve elimi tuttu. "Hadi gidelim 5 dakika sonra orada olacağız." Gittiğimizde seda doktoru bahçenin girişinde beklerken gördük. Heyecandan erken gelmişti. "Hilalde burada" panikledi, "Aaa merhaba canım." Dedi. Bir o yana bir bu yana bakınmasından onu gördüğünü hissetmemi istediğini anlamıştım. Gözlerinin içine bakarak, "Şaklabanlığa gerek yok." Dedim sözlerim saygısızcaydı fakat benden saklanan olaylardan kaynaklı sinirliydim. Şaşırmış gözlerle bana bakıyordu. "Her şeyi duydum, neden benden sakladınız Doktor?" Bir yandan da tenha bir yer bulmak için yürüyorduk. "Sen, neyden bahsediyorsun?" "Hilal'den, her şeyi öğrendim." Korktuğu yüz ifadesinden anlaşılıyordu. "Sen? Nasıl?" "Bunun şu an bir önemi yok. Sadece neden benden sakladığınızı merak ediyorum." Bunu bu kadar kolay kabullenmeme şaşırmıştı. "Biz zannettik ki.." Hilal ile aynı anda tekrar ettik." Zannettiniz ki, bütün bunları kabullenemem ve kendimi öldürürüm." Sessiz kaldı. "Haklısın.." dedi sessiz bir şekilde. Buna karşılık bende bir şey diyemedim. Seda doktordan bu kelimeyi duymak zordur.