The Deathtrap

110 පරිච්ඡේදය

"යේන්? මං දෙයක් අහන්න ද?"

".... Go on."

සෝපාවට හිස හේත්තු කරගෙන සිටි යේන්ගෙන් පිළිතුරු ලැබෙන්නට මද වේලාවක් ගත විනි.

"ඔයා... ඔයාගේ... අම්මව බලන්න යනව ද? කුමාර් Sir මට එයා ඉන්න දිහා කිව්වේ නෑ. ඒත් තැන එයා දන්නව ඇති."

එයට පිළිතුර යේන් කල්පනා කරන අයුරකි.

"දන්නෑ..."

සුසුමක් පිට කළ ෂමිත් මෙතෙක් වේලා දිගහැරගෙන සිටි දෙකකුල් යේන් මෙන් ම නවා ගනිමින් නැවත සෝපාවට හේත්තු විය.

"You know what... මං ඕක මුලින් දැක්ක වෙලේ හිතුවේ... මොකෙක් හරි විහිලුවක් කරනව කියලා..."

යේන් කතා කරන්නට විය.

"ඒත් ඒක කියවල විනාඩි දෙකක් යන්න කලින්... මට හිතුනා ඒක ඇත්ත වෙන්න ඇති කියලා... මං දන්නෑ හේතුව. මට එහෙම හිතුනා. මට පොඩි කාලේ උන ඒවා... ගෙදර රණ්ඩු උන ඒවා... එයාලා කියා ගත්ත ඒවා... දැන් හරියට මතක නෑ. ඒත්... මට හිතුනා ඕක ඇත්ත වෙන්නැති කියලා. මං දැකලා තියෙනවා එක එක අය... ඒ වගේ වෙලාවට react කරන හැටි..."

"දැකලා තියෙනවා??"

යේන් මුවින් නොරුස්සන ශබ්දයක් පිට කළේ ය.

"Movies වලිනුයි, TV shows වලිනුයි! ඔය තමන් adopted කියලා දැන ගත්තා ම... හැසිරෙන්නේ... I always wondered how that actually feels... මං හිතන් හිටියේ එයාලාට වගේ heart attack එකක් එයි කියලා! ඒත් මට... මොකුත් දැනුන්නෑ... ඒ මං කලින් ඉඳල එහෙම දෙයක්... ඇත්තටම බලාපොරොත්තුවෙන් හිටපු නිසා ද... නැත්තන්... එහෙම දෙයක් උනා නං කොච්චර හොඳද කියලා හිතන් හිටපු නිසා ද දන්නෙත් නෑ..."

ෂමිත් නිහඬව ම ඔහු කියනා දේ අසා සිටින්නට විය.

"සමහර විට මං... තාත්තගේ wife ව මගෙ අම්මා කියලා පිළිගන්න... අකමැති වෙන්න ඇති. කොහොමත් මට එහෙම දෙයක් කවදාවත් හිතිලා නෑ. එයා... මං ගැන care කළා කියලත්... මට හිතිලා නෑ. එයා මාව කවදාවත් hug කරන්න ඇති කියලත් මට හිතෙන්නෑ. මං කියන්නේ... වටේ ඉන්න අයට පේන්න නෙවෙයි. ඒ ඕන නෑ... එයා මං කියන දෙයක් මේ වගේ අහන් ඉඳලවත් නෑ... never even tried. ඒ ඔක්කොම එහෙමයි... ඒ නිසා වෙන්න ඇති මට මුකුත් දැනුන්නැත්තේ. මං එයාගේ ළමයා නෙවෙයි කියලා මට sure උන වෙලාවේ... maybe for a second. I was happy."