ඊළඟ දිනයේ නැවතී සිටි හෝටලයෙන් ම උදේ ආහාරය ගත් ෂමිත්, එයින් පිට වූයේ දහවල උදා වන විට යි. මීළඟට කළ යුතු දේ නිසි ලෙස තීරණය කර ගැනීමටත්, එයට අවශ්ය පුද්ගලයන් සොයා ගැනීමත්, අන් සියල්ලට ම වඩා, තම ගතෙහි වූ වෙහෙසකර බව මගහැරගෙන වැය වූ ශක්තිය නැවත ගොඩනගා ගන්නටත් ෂමිත්ට අවශ්ය විය. මෙයින් පිට වූ පසුව මෙවැනි සැප පහසු තැනක හිඳගෙන කල් ගෙවන්නට ඉඩක් නොලැබෙන බව ඔහු දනී.
වාසනාවට මෙන් හෝටලයෙන් පිට වන්නටත්, යේන්ගේ ආරක්ෂකයන්ගේ ඒජන්සිය සමග කතා කරන්නටත් කුමාර් පෞද්ගලිකවම මැදිහත් වී තිබිණි. එබැවින් ෂමිත්ට කරදරයකින් තොරව හෝටලයෙන් පිට වන්නට හැකි විය. ඔහු යේන්ගේ මෝටර් රථයේ ම රියැදුරුත් සමග මුලින් ම ඔහුගේ නිවසට ගියේ වෙනත් යන්නට තැනක් මේ මොහොතේ නැති නිසාවෙනි. රියැදුරු ඔවුන්ගේ ආරක්ෂාව ගැන පෙරට වඩා සැලකිලිමත් වුවත් තව දුරටත් ඔවුන්ව ලුහු බඳින්නට කිසිවෙකුට උවමනාවක් නැති බව පෙනින.
"Hello අයියේ?"
ෂමිත් විරාජ්ට කතා කරන්නට වූයේ ඔහුගේ කාමරයේ ඇඳේ හිඳගෙන යි.
"කියන්න ෂමිත්?"
"මං කුමාර් Sir එක්ක කතා කළා. එයා ෂෙරිල්ට call එකක් දීලා අහගෙන තියෙනවා යේන් hospital එකට ආව ද නැද්ද කියලා. අයියා දන්නවනේ එයාගේ අම්මා හිටියේ hospital එකේ කියලා? යේන් ඒ ගැන කිව්වා නේ ද?"
"ඔව් මං දන්නවා."
"යේන් hospital එකට යන්න ටිකකට කලින් එයා නැති වෙලා තියෙන්න."
"ඒ කියන්නේ... මැරිලා?!"
"හ්ම්."
"අප්පටසිරි! මිනිහට.... ඒක අවුලක් උනා ද දන්නෑ?"
"මාත් දන්නෑ... ඊළඟට යේන්ට එන්න වාහනයක් නැති නිසා ෂෙරිල් එයාව මගක් වෙනකන් දාගෙන ආවලු. එයා බම්බලපිටියෙන් බැස්සලු. ඒක නං පට්ටපල් බොරුවක්. යේන්ට උන දෙයක් උනේ hospital එකේ ඉන්නකොට. එයා එතනින් කොහෙට ද ගියේ කියලයි හොයා ගන්න ඕනේ."
YOU ARE READING
The Deathtrap
Romance"මං මුල ඉඳලම warning එක දුන්නා..... ඒත් තමුසේ මෝඩයෙක් වගේ ඇවිත් මේ උගුලෙම පැටලුනා!" "මං..... දැනන් හිටියා..... මේ deal එකට වචනෙ දුන්න වෙලාවෙම යි.... මං ඒක දැන ගත්තේ.... මං මෝඩයෙක් තමයි! ඒත් මං එයාව අත අරින්නෑ! මොකක් උනත්..... මං කීයටවත් එයාව අත අරි...