UNO: Proyecto De Veinticinco Días

CHAPTER TWELVE

WARNING: This chapter contains graphic depiction of sexual abuse, physical abuse, illegal transaction, strong language, and other matured themes that not suitable to readers under 18 years old. Please read at your own risk!

__________________________________________________________________________________________________________________

     NAKAUPO ako sa balkunahe habang nagpapakain sa kapatid ko. Isang kapirasong toyo lang ito at mantika. Wala pa ang kanilang Ina, naghahanap-buhay naman ito. As usual ang kaniyang ama'y nasa sabungan na naman o kaya'y nasa inuman.

"Kuya, nagugutom pa po ako." Daing nang nakakabata niyang kapatid.

"Inom ka munang tubig. Darating na din si mama. May dala iyon pagkain." Pag-aalo ko dito.

"Kailan ba darating si mama ko?" Ko? Wow, sa'yo na hahaha.

"Malapit na iyon." Usal ko at napabuntong hininga.

Timbang buhay ang trabaho ng kaniyang Ina. At anytime puwede itong makulong or worst mamatay. Pagtitinda ng illegal drugs ang trabaho nito.

Ilang beses na niya itong pinagsabihan na maari siyang mapahamák at masama iyon ngunit hindi ito nakikinig sakanya. Sino ba naman siya para pakinggan?

Nakaka-miss ang dati naming pamilya, once upon a time masaya pa kami, pero dumating ang araw na tila umiba ang ihip ng hangin. Nanlamig ang pakikitungo nila mama at papa bagama't ay hindi naman sila napapabayaan. Iyon nga lang ay suwertihan na sa isang araw kung makakain silang tatlong beses sa isang araw.

"Mama!" Napatakbo ang kapatid ko na si Avon, nang matanaw niya si mama. Balisa ang mukha ni mama hiya at namumuo ang pawis nito sa noo, humahangos-hangos din ito.

Hinalikan ni mama ang tuktok ng ulo ni Avon, maging siya ay nagmano rin.

"Kumain na kayo. Bilisan niyo at aalis tayo dito. Aaron pakainin mo na ang kapatid mo." Naguguluhan siya sa inakto ng kanyang Ina. May hindi ba ako nalalaman?

Bagama't nalilito ay sinunod niya pa ang utos ng kaniyang ina. Agad silang kumain at nagbihis.

     Nagbibihis ako nang may marinig
siyang sumisigaw sa labas. Boses lalaki iyon. At halatang galit. Sumilip siya sa bintana ng kaniyang silid na natatabingan ng blinds na gawa sa tingting ng niyog.

Malaking lalaki iyon. Sa edad nito ay hindi pa din kumukupas ang kaguwapohan. Marami itong suot na gintong alahas. Nakita niyang lumabas si mama. Nanginginig ito habang papalapit sa lalaki .

Nagulat ako sa sunod na ginawa ng lalaki, tatlong malulutong na sampal ang dumapo sa mukha ni mama. Naikuyom ko ang kamao ko. Galit akong napatakbo sa labas.

"Huwag mong sasaktan ang nanay ko!" Sigaw ko at inapakan ang paa nito. Humalakhak ito bago yumukod upang magkapantay sila.

"Hmm, ang guwapo ng anak mo Alicia. Puwede na itong ibayad sa utang mo." Naguguluhan pa siyang napatitig sakanila. Utang? Ibayad?

"Ilang taon na ito?" Tanong nito kay mama.

"Labing-dalawang taon na."

"Puwede mo na itong ibayad saakin, at may sobra ka pa–"

"Kuya? Mama?" Napatingin kaming lahat kay Avon.

"A-Avon, pasok sa loob." Utos ni mama.

"Anong gagawin mo kay kuya?"

"Hahahaha, ang ganda at gwapo naman ng mga anak mo Alicia." Yumukod naman ito para magkapantay sila ni Avon.

"Papatayin ko ang kuya mo, gusto mo bang sumama?"

"H-Huh? Wala namang kasalanan si kuya e, si mama nalang patayin mo po."

"Avon pasok sa loob." Matigas na utos ni mama.

"Pero ma, papatayin niya si kuya–"

"Isa!"

"Mama–"

"Dalawa!" Agad namang pumasok si Avon sa loob ng bahay. "Sige payag na ako sa deal mo."

"mama?" Naguguluhan siya. Seriously kaya nitong ibayad ang anak niya para lang sa utang at pera? Hahahaha, nasobrahan ba ito sa shabo?

"Oh, paano ba yan tapos na tayo." Nakangising wika ng lalaki at may binigay na sobre kay mama.

     Napapikit siya sa loob ng kotse nang biglang sikmuraan ako nito.

"A-Ahh" Nanginginig na ungol ang umalpas sa bibig ko. ilang beses pa nila akong sinikmuraán hanggang sa nawalan siyang ulirat.

     Nagising siya sa hindi pamilyar na silid. Madilim ang silid. The bed was new but unmade. Bago rin ang tokador. Napaisip siya at napatakbo, nasapo niya ang kanyang noo nang mapagtanto niyang may nakakabit na kadena sa kaniyang binti. Naiyak siya at kapagkuwan ay napatawa, pinagpalit ba talaga siya ng nanay niya dahil lang sa utang at pera? Pambihira.

Napatingin siya sa pinto nang may marinig siyang kalansing ng bakal sa labas, kapagkuwan ay bumukas ito at iniluwa ang lalaking bumili sakaniya kanina. May dala itong pagkain na nasa plato. Inilapag iyon sa harapan niya.

"Kumain kana" Mahinang usal nito.

"Ayoko." Matigas na tanggi ko.

"Gabi na hindi ka pa nanananghalian at hapunan, kaya kumain kana–"

"Ayoko nga diba? Hindi mo ba naiintindihan iyon? Bobo ka ba?" Sigaw ko at tinulak ang Plato papalayo dahilan para tumilapon ang laman nito sa sahig.

"PUTANGINÁ AYAW MONG KUMAIN?! PWES, ITO ANG KAININ MO!" Sabi nito at inilabas ang baril sabay tutok sa ulo ko at hinubad ang kanyang pantalon.

"Bilis chupain mo ako!"

Kahit diring-diri ako ay isinubo ko ang títe nito. Halos magkanda-ubo-ubo ako dahil sa laki at haba ng burat nito. Sinuso ko ito. He fuck my mouth faster and deeper. He moan louder.

"A-Aahh… ang sarap niyan."

Naluluha ako sa pinaggagawa nito. Isinusumpa ko siya. Ipinapangako ko sa sarili ko na ako mismo ang papatay sakanya. Just wait for my revenge bástard!

-----------------------------------------------------------