Verlos mij / bankzitters fanfictie

-29-

Het is weer een nieuwe dag. Gisteren kon ik moeilijk lopen. Het gaat nu wel laar toch nog altijd veel pijn. Deze namiddag gaan we naar de jongens. Na school dus. Het is namelijk Woensdag vandaag. Raoul heeft blijkbaar het bericht verstuurd voor de kinderen eens mee te nemen. Wat ze niet weten is dat dat naar mijn baas was. Ik heb het ze niet verteld. We zijn nu onderweg naar de jongens met ons drie. Max, Jinke en ik. Als we aankomen doet Max de deur open. Heyyy, we zijn err! Roept Max. De Jongens roepen Heyy terug. Heb je al antwoord Raoul? Vraag ik. Ja, ze zij dat volgende weer donderdag we zouden kunnen komen halen alleen dat ze de begeleiders nog zou inlichten over of het wel een goed idee was voor de kinderen, zegt Raoul. Oh oke, maar ik denk wel dat het oke gaat zijn hoor. Denk ik? Ik weet het zeker. Ineens word ik gebeld door mijn baas. Oh sorry moet deze even nemen. Ik loop naar de gang en neem op.

Elise: Dag Lore
U: Dag Elise, hoe is het?
Elise: Ja heel goed. De neven van de kinderen van jouw groep willen heel graag eens iets met ze doen. Is dat een goed idee of niet?
U: Het is goed hoor. Ik ken de jongens ook persoonlijk dus het zal wel oke zijn. Ik ben ook daar super vaak dus als er iets is ben ik daar voor hun.
Elise: oke dan zal ik ze iets terug laten weten, ik heb Lisa ookal gevraagd en zij vold het ook wel goed.
U: Oke top. Ik moet nu wel gaan als je het niet erg vind.
Elise: Nee doe maar, dag Lore
U: Dag Elise

Dan hang ik op. Ik loop weer terug naar de woon kamer. Wat duurde dat lang zegt Robbie. Ja sorry het was mijn baas, ze moest nog iets weten, zeg ik. Ow oke, zegt Robbie. Ineens zie ik Raoul heel blij kijken. Het magg! Zegt Raoul blij. Ik glimlach. Zij het toch! Zeg ik dan. Ze lachen. Ik knipoog naar Jinke. Ze snapt het. Ik ga wat drinken halen als Jinke bij me komt staan. Daar was dat telefoontje voor of niet? Ik knik. Je hebt ze heel blij gemaakt. Ik weet het. De kleintjes zullen ook wel blij zijn. Ze hebben ze al zo lang niet gezien. Jinke loopt weer naar de bank als ik nog even in de keuken blijf staan. Ineens voel ik iets op mijn schouder. Op het meest goevoelige plekje. Auww, zeg ik. Oh sorry heb ik je pijn gedaan. Ik draai me om en zie Matthy en Robbie staan. Nee het gaat hoor. Lore nee dit gaan we nieg doen. Laat u schouder zien. Ik krimp een beetje ineen. Euhh het i-is n-niets h-hoor. Lore laat me alsjeblieft kijken. Ik weet dat het niet gaat oke, anders ga je nu even naar 1 van onze kamers en dan kijken we daar, zegt Matt. Ik schud men hoofd.

Lore alsjeblieft, zegt Robbie. Ik wil jullie niet ongerust maken, zeg ik zacht. Laat ons alsjeblieft gewoon kijken. We zullen de rest niets vertellen hierover. Ik knik dan maar. Oke dan. De rest zit diep in gesprek op de bank. Ik loop met Matt en Rob naar Robbie zijn kamer. Wil je alsjeblieft even je trui uit doen? Vraagt Matt. Ik knik. Hij doet mijn t-shirt een beetje naar beneden om goed op mijn schouder te kunnen kijken. Holy fuck, Lore wat is er gebeurd? Vraagt Matt. Ik zie ze heel bezorgd kijken. Ik begin helemaal te trillen. Hey hey, rustig, probeert Robbie me gerust te stellen. M-mi-mijn v-v-vader. Stammel ik uit. Matt komt naast me zitten. Had hij weer gedronken? Ik knik zacht. Kom hier, en hij trekt me in een knuffel. Ik heb iets gemist denk ik, zegt Robbie. Ik haal diep adem, Toen ik in het ziekenhuis lag heb ik Matt mijn hele situatie zo een beetje uitgelegt. Hij knikt en geeft me ook een knuffel.

682 woorden

————————————————————————————————
————————————————

Omdat iemand het vroeg om het nu al te posten, hier is het
Kusjesss