Verlos mij / bankzitters fanfictie

-20-

Het is ochtend. Ik ben nog altijd niet helemaal uit of het verhaal vertellen wel een goed idee was. Maar daar zal ik snel achter komen. Ik heb niet heel veel geslapen. Dat weet Matthy ook wel denk ik. Goeiemorgen, zegt hij. Morge, krijg ik er net uit. Hij staat op en komt bij mij staan. Niet goed geslapen? Vraagt hij. Niet echt bepaald. Ik was zoveel aan het nadenken dat ik er gek van werd. Zeg ik. Ja dat begrijp ik, antwoord hij erop. Straks komen de jongens ook nog he, en dan mag je naar huis. Ik knik. Eigelijk wil ik het niet. Geen zorgen, je mag bij Jinke slapen. Ineens valt een hele last van mijn schouders. Je mag bij ons ook altijd terrecht he. Stuur me maar en ik regel wel dat je bij ons kunt slapen ofzo. Ik knik en kijk hem dankbaar aan.

We praten nog wat voor ik een paar mensen hoor kloppen met veel lawaai. Ah ze zullen er zijn denk ik. Matt moet lachen van mijn opmerking. Heyyyy! Roepen Max en Jinke. Ik lach. Rustiger mag ook maar heyy zeg ik. Jinke glimlacht. Ze komt naar me toe en geeft een knuffel. Max ook. Ik zie de jongens lief kijken. Jullie vriendschap is echt te leuk zegt Raoul. Ja vind ik ook zegt Koen. Ik glimlach.

De dokter komt binnen. Dag Lore. Ah dag Maud. Hoe is het meid? Vraagt ze. Goed goed. Je mag dan nu naar huis. Ik glimlach. Dankje Maudje. Alles voor jou he Lore. Ik ga nu zorgen dat de draden uit je gehaald worden. Ik knik. Ze verwijderd alles en ik sta op. Alles klaar? Vraagt Maud. Ja hoor zeg ik. Bel je als er iets is? Dan mag je altijd langskomen voor een babel he. Tuurlijk doe ik zeg ik. Lore ik ken u doen he. Ik knik. Kunnen we vertrekken vraagt Milo. Ik denk het wel. Ik geef Maud nog snel een knuffel en we lopen naar buiten.

Jinke en ik lopen een beetje achteraan. Ik ben zo trots op je, fluistert ze in mijn oor. Waarom? vraag ik. Je hebt je hele verhaal verteld tegen iemand. Dat is heel moeilijk voor jou he, fluistert ze terug. Ik knik. Ik heb het gedaan, ik had wel een beetje spijt. Ik wil niet dat mensen zich zorgen maken. Jinke stopt even. Lo je weet dat het voor jezelf beter is he en vanavond slaap je bij mij. Ik knik. Alles oke? Vraagt Robbie. Oh ja hoor. Jullie stonden ineens zo stil. Ik lach. Kom zeg ik. Ze pakt mijn arm en we gaan naar buiten. Oke het is nog niet zo laat, zullen we naar het park gaan? Vraagt Jinke. Iedereen vind het goed. Laten we even deze koffer in mijn auto leggen zegt Raoul. Ik knik. Ik zal even meegaan. Zeg ik. Blijven jullie dan hier? Vraagt Raoul. Wij gaan nergens heen zegt Jinke. Ze knipoogt naar me, maar dat ziet er niet goed uit. Ik schiet in de lach. Jink ik denk dat je nog even moet oefenen. Misschien wel ja , zegt ze.

Ik loop met Raoul naar zijn auto. Gaat het Lo? Vraagt hij. Ja hoor. Zeker? Want als er iets is mag je het altijd zeggen. Je kan bij ons terrecht. Ik knik. Dankje Raoul, zeg ik. Ik geef hem een knuffel. Zullen we naar de rest gaan? Vraagt hij. Ja goed idee zeg ik.

Daar zijn jullie weer zegt Jinke weer veel te enthousiast. Ik lach. Gaan we nu naar het park? Vraagt Jinke. Ja is goed zeg ik. Ze pakt mijn arm en trekt me een beetje mee. We lopen maar niet super hard voor ons doen. We komen aan bij het park als we even stoppen. Jezus, meisjes. Wat rennen jullie hard. Zegt Milo als hij super hard hijgt. Ik lach. Ja dat heb je met 2 gymnasten, dit was nog niet eens ons hardste omdat ik me nog altijd niet volledig mag geven. Nog niet het hardst?! Vraagt Milo. Ik kan dat niet aan. De andere jongens lachen maar geven hem wel gelijk. Jullie rennen inderdaad wel echt super hard zegt Rob. Oke gaan we naar onze plek? Vraagt Jinke. Ja hoor zeg ik. Plek welke plek? Vragen Milo, Raoul en Koen. Ow ja, jullie zijn de vorige keer niet mee gaan wandelen zeg ik. Hier hebben we de vorige keer 1 en 30 min gezeten. Dat is lang zegt Raoul. Ja maar toen herkende ik mensen en ben ik weg gerend. Oei, en naar waar als ik vragen mag? vraagt Raoul. Ow euhh dat wil ik niet zeggen als dat oke is. Tuurlijk meid wat jij fijn vind zegt Raoul. Zullen we er nu heen gaan? Vraagt Jinke. Ik knik.

We komen aan op de plek. Koen, Milo en Raoul blijven even staan. Derest gaat meteen zitten. We kijken naar het meertje dat zoveel rust geeft. Wat is het mooi zegt Koen. Ik knik. Ze kijken er met open mond naar. Ik leg mijn hoofd op de schouder van Jinke. Ze maakt kringetjes op mijn rug en dat geeft me rust. Ondertussen is iedereen ook gaan zitten. We praten wat en kijken naar het meertje. Ik denk dat we er al uren zitten en het geeft me rust....

882 woorden

————————————————————————————————
————————————————

Weer deeltje, ik had even geen inspiratie meer dus duurde het iets langer. Dankjewel voor 200+ reads. Ik ben daar zo dankbaar voor. Ik ben het boek begonnen omdat ik het leuk vind om te schrijven. Hopelijk vinden jullie het ook zo leuk als ik om het te lezen
Kusjes Lore x