Verlos mij / bankzitters fanfictie

-28-

Ik ben dus terug aan het fietsen. Echt zo rustgevend. Niet heel snel want ja ik heb nog altijd zoveel pijn. Als ik aankom bel ik aan. Jinke zie ik naar de deur sprinten. Ze doet open en vliegt in mijn armen. Ik glimlach. Ik heb jou ook gemist ookal was het maar een paar uur, zeg ik. Ze lacht, ja sorry hoor maar met 6 jongens in 1 huis is een beetje teveel vind ik. Ik lach. Ik zie Matt en Rob bij de deur staan te kijken. Mag ik nog binnen of gaan we hier blijven staan vraag ik dan. Nee kom binnen lacht ze een beetje. Ik zeg de jongens gedag en ga voormezelf even wat drinken halen. Heb je al gegeten? Vraagt Jinke die bij mij is komen staan. Ja zeg ik. Lore we gaan niet liegen oke dus heb je al gegeten? Ik blijf even stil. Nee dus. Ze tilt mijn kin op. Lo je moet wel even wat eten he, anders is het echt niet goed. Ik knik dan maar. Ze haalt iets uit de koelkast om te eten voor mij. Ik ga dan maar zitten en eet het op. Hoe was het eigelijk? vraagt Jinke aan mij. Zo leukk, ten eerste ze zijn te schattig en ten 2de ze willen ook gaan turnen zoals mij he. Ik smelte zo erg toen ze dat zeiden. Ohhh dat is zo lieff, zegt Jinke. Het zijn gewoon schatjes, zeg ik. Ja inderdaad, zegt Jinke. Ik heb het idee dat de jongens mee proberen luisteren maar ze echt geen idee hebben waarover het gaat. Ik lach. Jullie snappen er echt niets van ofwel? Ze schudden hun hoofd. Ik werk bij een kinder opvang. Ik heb een groepje van 5 en zij zijn gewoon te schattig en lief. De jongens glimlachen. Onze nichtjes en neefjes, zitten in een opvang, zegt Koen. Echt?? Vraag ik verbaasd. Ik ben al veel makkelijker met praten dan vroeger bij hun. Ja, we zien hun eigelijk niet meer maar we willen hun graag terug zien. We missen ze een beetje, zegt Raoul. Ik knik.

Begrijpelijk.... zeg ik. Ja ik ga morgen een bericht sturen naar daar om te vragen om ze eens een weekendje mee te mogen nemen, zegt Raoul dan. Zo leuk, zeg ik. Mag ik eens vragen wie ze zijn? Vraag ik. Ja hoor. Luiz en Lucas zijn broers en de neefjes van Raoul. Noah is de neef van Koen. Marit van Robbie en Ella van Matthy. Ik zit echt met open mond te luisteren. Jinke ziet het. Lo ben je oke? Euhh, ja hoor gewoon. Ik dacht even aan iets. Ze knikt. Ik ga daar morgen een berichtje voor sturen, zegt Raoul nog eens. Ik weet alleen niet of het gaat lukken... Raoul, zo snel de moed niet opgeven. Schrijf dat bericht en probeer gewoon. Hij knikt. Wij gaan eens naar huis zeg ik dan. Ja inderdaad, ik moet ook maar eens naar huis zegt Jinke. Allee tot morgen zeker. Zegt Jinke. Ik knik. We zeggen de jongens even gedag en dan lopen we de deur uit...

513 woorden

————————————————————————————————
————————————————

Ik heb terug de motivatie gevonden om te schrijven dus nu schrijf ik ineens heel veel. Dit is wel het laatste voor vandaag. Maar heb er ondertussen ook al 1 klaarstaan voor morgen.
Kusjess