Verlos mij / bankzitters fanfictie

-10-

Ik fiets door het dorp, ik ben net een paar rode rozen gaan halen. Ik ga eidelijk weer naar iets waar ik al even noet meer geweest. Zo lang geleden ook niet maar toch. Ik fiets en kom uiteindelijk aan bij de begraafplaats.

Ik zie al waar ik naartoe moet. Ik leg de rozen op de 3 stenen die alle 3 naast elkaar liggen. Mijn moeder, zus en broertje. Oh wat mis ik ze erg.
Ondertussen is het al iets meer dan een jaar geleden dat ze overleden zijn. Ik wou dat ik de tijd kon terug draaien want ik wil ze zo graag bij mij. Ze zijn allemaal omgekomen in een woningbrand. Ik was toen bij Jinke en mijn vader die lag weer ergens op een bankje van teveel alcohol. Ik herinner me alles nog veel te goed.

Ik ga neer zitten en kijk naar hun fotos. Tranen springen in mijn ogen. Ik begin steeds waziger te zien. Ik heb vandaag ook nog niets op dus dat kan daardoor komen.

Ik hoor dat 2 mensen naar me toe komen gelopen. Wie daar heb ik geen idee van. Ik heb de moed niet om mijn hoofd om te draaien dus blijf maar wat vooruit staren. Ik voel dat iemand me vast pakt. Het komt goed hoor ik een lieve stem zeggen. Jinke dus. Als ik even nadenk weet ik ook dat Max erbij is en dat ze me zijn gevolgd.

"Ze geven om jou Lore evenveel als dat jij om hun geeft. Misschien wel meer zelfs." Probeert Jinke me gerust te stellen. Ik vecht tegen mijn tranen maar merk dat er al 1 over mijn wang loopt. Ik wil me niet meer zo kwetsbaar opstellen maar het gaat niet ofzo. Hier zitten we dan nog 10 minuten denk ik. Tot ik wil opstaan om weg te gaan. Max grijpt men arm en trekt me in een knuffel. "Het komt allemaal goed wij zijn er voor jou he. Wij gaan je helpen." Zegt Max. Ik moet ligt glimlachen. Oh wat hou ik toch van deze 2.

————————————————————————————————
————————————————

Ik heb niets meer te zeggen eigelijk. Ik hoop dat jullie dit verhaal leuk vinden.
X Lore