Verlos mij / bankzitters fanfictie

-18-

Alles word zwart, ik hoor nog iemand roepen en me opvangen.
Dan hoor ik niks meer.

-

Ik voel dat ik wakker word maar kan mijn ogen niet open doen. Mijn lichaam kan ik ook niet meer bewegen. Waar ben ik en wat is er gebeurd? Denk ik bij mezelf. Ik begin steeds meer en beter te horen. Mijn lichaam kan ik nog altijd niet bewegen. Ik hoor de jongens en Jinke. Ik voel geen pijn of iets. Er komt een dokter binnen lopen. Ik hoor hoe ze zich voorstelt. Ze loopt naar me toe en doet een paar onderzoeken heb ik het idee. Ik denk dat ze ons kan horen maar haar lichaam wilt niet echt mee. Ze is niet heel erg in gevaar ofzo. Ik hoor een zucht van opluchting, wie het is geen idee. Jongens ik moet wel echt gaan hoor ik Koen zeggen. Ik ook zegt Milo. Raoul moet ook gaan. Ik wil nog even blijven als dat oke is, zegt Max. Ik blijf ook. Ik heb mijn moeder al laten weten, zegt Jinke. Zij komt zo waarschijnlijk ook nog even. Matt en Rob blijven ook.

Ik hoor de andere jongens vertrekken. Waarom zij? Hoor ik Matt vragen heel stil maar nog net dat ik het kan horen. Ik voel dat iemand mijn hand vastpakt en over mijn hand wrijft. Lo alsjeblieft word wakker, we missen je super erg, iedereen. Ik hou van je lieffie. Niet als een relatie. Maar ik hou super veel van jou, ik zou alles voor je doen. Jij verdient dit niet. Dit kan maar 1 persoon zijn. Jinke. Na haar woorden voel ik me sterker ofzo en probeer mijn hand te bewegen. Ik denk dat het lukt. Jongens roept Jinke blij. Kijk! Ik hoor hoe verbaasd de jongens zijn. Ik probeer wakker te worden. Kommaan je kan het. Hoor ik nog van Jinke en Max. Zij zijn zo actief dat ik het gemist heb. Na een paar pogingen krijg ik dan toch mijn ogen open. Maar sluit ze meteen weer door het felle licht. Ik probeer ze zacht terug open te doen. Ik krijg meteen een glimlach van Jinke. Ze komt naar me toe en geeft me een knuffel. Ik heb je zo gemist, fluisterd ze in mijn oor. Ik glimlach. Ik keer me naar Matt, Rob en Max.

Mag ik wat vragen zeg ik stil. Veel energie op te praten heb ik nog niet.ja tuurlijk krijg ik terug. W-wat is er g-gebeurd? En W-waar ben i-ik? Je was bij ons en je viel weg, nu lig je in het ziekenhuis, je hebt een week in coma gelegen, zegt Matthy. Oh zeg ik. Meer krijg ik er niet uit. Je had zo weinig eten op dat je lichaam het niet trok, zeg Rob. Nu wil ik huilen. Ik wou nooit dat ze ervanaf zouden weten. Ik wou ze niet ongerust maken. Ik ben stil en kijk een beetje voor me uit. Ze hadden ookal een dokter gehaald om te zeggen dat ik wakker was. Ze hebben net een paar testen gedaan. Ik mag over een paar dagen naar huis als alles oke is. Ik moet wel rustig aan doen. Zeker ook genoeg eten. Maar doordat ik eerst niet zoveel at. Is het oke als de eerste paar weken ik nog niet superveel opkrijg en de porties moeten zo elke keer een klein beetje groter worden. Ik slik omdat ik het onwijs moeilijk heb met eten. Soms heb ik ook door mijn situatie, dagen niks op. Ik ben het gewend. Ik weet niet waar ik moet blijven.

Ik wil eigelijk niet naar huis. Mijn vader is zowizo weer dronken. Dus hier vind ik het voorlopig oke. Ik ben nog wat aan het praten met de jongens en Jinke tot er iemand binnen loopt. Het bezoek uur is voorbij, maar voor moest er iets zijn mag er 1 iemand van boven de 18 hier blijven slapen. Dat moeten dus Rob of Matt zijn. Lore wie wil jij? Vraagt de dokter Matt? Vraag ik vragend. Niet wetend of hij het wel oke vind. Ik wil niemand tot last zijn. Tuurlijk Lo, zegt hij. Oke dan mag de rest vertrekken. Jinke komt snel nog even voor een knuffel. Daarna zijn ze weg en zit ik hier alleen met Matt...

717 woorden

————————————————————————————————
————————————————

Weer deeltje x had even geen inspiratie meer dus daarom dat het iets langer duurde. Deel 18 alweer. Wat gaat het snel. Vergeet zeker niet effe te laten weten wat he van het boek vind en als je wil stem dan even
Kussjes Lore