Şiir yazmayalı çok oldu sana,
En son nisan yağmurlarında yazmıştım,
Şiirler anlamanı kaybetmeden önce,
Ellerin benden gitmeden önce yazmıştım.
Seni sonbahar sabahın da tanımıştım
Sen ise beni ilk baharda bırakıp gitmiştin.
Ellerin çok kolay gitti benden,
Gözlerin gitmeyecekmiş gibiydi.
Ama başını döndürdün sen,
Arkanı döndün bir zamanlar seviyorum dediğin adama.
Gözlerin gitmeyecekti sevgilim
Gözlerin gitmeyecekti
Ayakların gitti benden
Ellerimden elini çektin
Kalbimden kalbini
Ama biliyorum gözlerin gitmeyecekti
Gitmek ne?
'Aklın biliyordu'
'Kalbin biliyordu' ama
Gözlerin gitmenin ne olduğunu bilmiyordu
Gözlerinle hiç sen gidememiştin ki birinden
Gözlerin gidemedi
Ellerini çektiğin gün yüreğimden
Gözlerin gitmeyecekti
Sen gittin, gözlerin gitmedi.
O yüzden senden çok gözlerini severim şimdi.
Bedeninde gitmenin ne olduğunu bilmeyen
Tek yer gözlerin sevgilim.
Huzuru bulduğum, kaybolduğum
Her şeyini unutsam bile unutmam gözlerini
Sen ne kadar terk etsen de beni
Beni gözlerin terk edemedi
Ve ben hâlâ gözlerinin altındaki
Uykusuzluktan kalma çukurlarda gizleniyorum.
Sen beni asla gözlerinle terk edemeyeceksin.
Bunu biliyorum.
Ve en çok gözlerini seviyorum.
