Sarılıyım dedim sanki kollarım yoktu
Sana geliyim dedim ayaklarım taş, kımıldatamıyorum!
Kokunu içime çekiyim dedim, sen yoktun.
Sessini duymadığım zaman anladım olmadığını.
Ben dur dedim ya duymadın ya da duyduğun halde gittin.
Sevgimi de mi görmedin?
Ya kördün ya nankör
Sen neysen nesin ama hiç benim değilmişsin
Ya da hiç olmamışsın.
Şimdi ihtimallerin hepsine mi üzüleyim?
Hiç yürekten bana sarılmadığına mı?
Çiçeklerini ben mi sulayım?
yoksa senin beni ölüme terk ettiğin gibi ben de onları mı terk edeyim?
Bilmem ki terk etmek nerede?
Sen de kimden öğrendin yerini?
Terk etmeyi en üst rafa kaldırmıştım ben.
Kısaydın sen, nasıl uzandın ki terk etmeye.
Tadı kötüydü terk etmenin.
Zehirdi!
Sana nasıl güzel geldi?
Şimdi bir altındaki rafta bulunan kurabiyelerini yiyim mi?
Yoksa çöpe mi atayım?
Yan komşuları da pek sevmezdin ama onlara versem kızar mısın?
Ya ölsem?
Ölsem üzülür müsün?
Ya da mezarıma gelip tükürür müsün?
İhtimalleri sorularla doladım.
Sonra boynuma geçirdim.
İntiharın eşiğindeyim.
Sandalyeye tekmeyi vurur musun?
Yoksa gelmeni bekliyim mi?
