İki bilet alırdık,
Giderdik bu şehirden.
Korkma, cam kenarı senindi.
Sen dışarıya bakardın,
Ben sana.
Sen dünyayı izlerdin,
Benim dünyam ise yanımda oturuyordu.
İki bilet alırdık,
Giderdik bu şehirden.
Nefes alabildiğimiz bir yere,
Yağmurlar yağardı belki gittiğimiz yerde,
Islanırdık sırılsıklam.
Ve sen üşürdün daha çok sarılırdın bana.
İki bilet alırdık,
Giderdik bu şehirden.
Yanımıza bir kaç eşya...
Sen eşyaları bagaja koydurtmazdın
Yanında olacaktı illa.
Battaniyeyi niye aldık sevgilim?
Niye aldık yanımıza!
Ben seni ısıtmaya yetmiyor muydum?
Tamam, şikayet etmiyorum.
Senin için varsın onu da taşıyım.
Sen yeter ki üşüme uykuya daldığında.
İki bilet alırdık
Giderdik bu şehirden.
Bir deniz kenarına ya da bir dağ evine,
Sessizliğin içine giderdik.
Gözlerimiz konuşurdu, biz susardık.
Ve sessizliği hep ben bozardım:
"Ne zaman yemek hazır olacak" diyerek.
İki bilet alırdık,
Giderdik bu şehirden.
Sen uykun gelince omzumda uyurdun,
Ben ise senin kalbinde.
Otobüsün camından dışarı bakarken,
Sen uyurken, bir yıldız kayardı
Ben yine seni dilerdim.
İki bilet alırdık,
Giderdik bu şehirden.
Belki yolu tamamlayamazdık,
Belki inerdik o camdan gördüğün pembeli evin orada.
"Ömür boyu burada kalalım" derdin belki
Belkiler bitti sevgilim.
İki bilet aldık.
Sen başka yöne gittin,
Ben başka yöne.
Ne omzumda uyuyabildin,
Ne de çantanda kalan sandviçi istemek aklıma geldi.
Şimdi cam kenarı benim omzum kadar rahat mı sevgilim?
